Όταν γράφω-Βήτα Πεις

Posted in By Koukoumafka 0 σχόλια

Το στόμα μου πομπός. Κάνω τραγούδι το καθετί που νιώθω. Κι ότι νιώθω βγαίνει ευτυχώς. Κοιτάω μπροστά, βλέπω τον τόπο δεν δείχνει νεκρός. Δείχνει κουρασμένος λίγο μα είναι ζωντανός. Χαμηλών budget καλά κοιτάν να τ'αποπλανήσουν. Χαμηλών τόνων φωνές, οι φωνές που δεν θα σβήσουν. Οι φωνές που τα μυαλά θα ξυπνήσουν ή θα το προσπαθήσουν. Γίνονται φλόγα σ'έναν ρυθμό να σε ξεναγήσουν. Πέτα ψηλά τις στιγμές που το θέλεις μάγκα μπορείς. Με πιστεύεις; Μαζί μου ν'ανέβεις κι όταν κατέβεις να τους πεις βγήκα με τους Βήτα Πεις. Πες, ξέρουν να σέβονται γι'αυτό δεν τους ανέχονται. Βλέπω επιθέσεις που έρχονται και χτυπάνε, μα δεν πονάν, δεν καταστρέφουνε, κακώς μιλάν. Επίδειξη ικανότητας με αίτιο την αφύπνιση. Βήματα μπροστά μαζί με τον λαό.

Γιατί όταν γράφω, υπάρχω, χάνομαι μες στον ρυθμό. Όταν γράφω γίνομαι φιάλη που βγάζει χρώμα και βάφω. Μου δίνεις αφορμές μουσική. Γιατί όταν γράφω, πλάθω εικόνες σε τύπους δίνω και θα'ρθω πιο κοντά σε σένα για να μάθω ότι όταν γράφω μου δίνεις αφορμές μουσική.

Δεν ψάχνω μίσος, δεν αποσκοπώ στην διάλυση man. Δεν θέλω να θίξω, δεν θέλω να τραβήξω πλήθος. Θέλω να μυήσω ακροατές κι εκπρόσωπους να χειροκροτάνε την εξέλιξη μέσα σε ρυθμούς. Πάλι γράφω, σκέφτομαι τ'ακούς; προβλήματα υπάρχουνε χιλιάδες μα ψάχνουμε τη λύση τους. Οι καρδιές του πλανήτη είναι κλειδωμένες σπίτι τους, πληγωμένες γι'αυτό δεν ψάχνουν πλέον για δεσμούς. Δίνω αφορμές να γελάσουν, να κάνουν επαφές, να βγάλουν φτερά να πετάξουν, τον ρυθμό να πιάσουν να χορέψουν, να μπουν όλοι σε κατάσταση έκστασης. Η μπότα γροθιά και το snare χαστούκι αφύπνισης. Δύναμη το beat, το κεφάλι πάνω και κάτω πηγαίνει, agh, με τρελαίνει η κίνηση στο beat. Οι μάζες των ανθρώπων να κοιτάξουνε ψηλά. Εκεί υπάρχει το studio που γράφουμε παιδιά.

Γιατί όταν γράφω, υπάρχω, χάνομαι μες στον ρυθμό. Όταν γράφω γίνομαι φιάλη που βγάζει χρώμα και βάφω. Μου δίνεις αφορμές μουσική. Γιατί όταν γράφω, πλάθω εικόνες σε τύπους δίνω και θα'ρθω πιο κοντά σε σένα για να μάθω ότι όταν γράφω μου δίνεις αφορμές μουσική.

Γιατί όταν γράφω, γράφω για να γίνω καλύτερος. Σεβασμός υπάρχει κι επιστρέφω δριμύτερος. Ανεπίσημος ογκόλιθος, εύθυμος κι όχι μίζερος. Κι εσύ...ίσως ή όχι να μην κρατηθείτε φίλε μου, ίσως να φανήκαμε ασεβείς μπροστά σου μάγκα, ίσως να την είδες βασιλιάς και συ λιγάκι. Μήπως κάνω λάθος; δεν νομίζω φίλος. Βλέπεις τρέχουμε δουλειές και το σκήπτρο κρατάμε ακόμη. Είμαστε μόνοι δίχως να΄χουμε νταβά να πληρώνει και σε καμιά περίπτωση φλώροι το στόμα μας κλειστό δεν θα μείνει. Την πόλη κρατάμε μες στο ρυθμό.