Bong Da City - Ατμόσφαιρες

Posted in By Πλοκάμιας 1 σχόλια

Κακοήθης

Απόψε κύλησα, μίλησα με μένα καθώς λύγισα
αντίκρισα τα λάθη μου έτσι και τα συζήτησα
με την μοναξιά μου δείπνησα και την εκτίμησα
ευγενικά την άφησα να πληρώσει και ζήτησα να φύγω
και πάλι τις παλιές πληγές ανοίγω
και θίγω, αυτούς που δεν με νιώσανε στο λίγο
γιατί πάντα κρύβω κάτι για μένα για να ξεφύγω
και συνθλίβω ότι με διώχνει απο κει που ανήκω
είναι σκοτάδι, μα πάλι ψάχνω κάτι που να λάμπει
ένα σημάδι, μες στα στενά μου γρήγορο βάδην
και τροχάδην περνάνε τα χρόνια και πίσω μένουμε
μα το σημαντικότερο μένει ότι αντέχουμε
τώρα νιώσε με ρε και μη διστάζεις
μην έχεις όνειρο στην ζωή σου να διατάζεις
τώρα κοίτα πως τα πράγματα πήρανε διαστάσεις
σε φάσεις χωμένος που δεν θα τις καταλάβεις


Μανιακός


Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει
προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη
εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά
και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι
μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου
σε θολές νύχτες και ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω
και είναι μέσα στο μυαλό μου κάπου στην άκρη του κόσμου...

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει
προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη
εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά
και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι
μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου
σε θολές νύχτες και ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω
και είναι μέσα στο μυαλό μου κάπου στην άκρη του κόσμου...

Κακοήθης

Πες μου γιατί όλα κυλάνε εναντίων μας
πες μου γιατί δεν κάνεις κάτι για εμάς και τον πλησίον μας
το νου μας και είναι το μόνο που δεν είναι μείον μας
όταν κάποτε θα κάνουμε όλοι το ταμείο μας
είναι απίστευτο το πόσο εύκολα ξεχνάμε
στιγμές που ζήσαμε και είπες πως δεν φοβάμαι
μόνο μείνε δίπλα μου και μίλα μου και όλα καλά θα πάνε
εν τέλει δεν θυμάσαι τίποτα όμως θυμάμαι
Χίλια πράγματα μες στο κεφάλι μας και προσοχή
άλλοι ξεσπάνε στην μπάλα και άλλοι στην πολιτική
εγώ γιατί διάλεξα να ξεσπάω στη μουσική
μη ρωτάς και αυτό που ακούς εύχομαι να σου αρκεί
περιβολεί το μυαλό μου την καρδιά μου στα ξενύχτια μου
ότι κάνω για μένα το κάνω, κιόλα στα αρχίδια μου
μεγάλε, κάτι για την πάρτη σου εσύ κάνε
γιατί τα χρόνια φεύγουν αέρας και όλα κυλάνε..

Μανιακός

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει
προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη
εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά
και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι
μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου
σε θολές νύχτες και ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω
και είναι μέσα στο μυαλό μου κάπου στην άκρη του κόσμου...

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει
προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη
εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά
και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι
μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου
σε θολές νύχτες και ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω
και είναι μέσα στο μυαλό μου κάπου στην άκρη του κόσμου...

Οι μάσκες πέφτουν, εδώ που ο πόνος δεν τελειώνει
προσανατολίζομαι μέσα στη σκόνη
εδώ που λύγισα, εδώ που οι δρόμοι βγάζουνε πάντα στο πουθενά
και όλοι, χωρίς εξαίρεση μένουμε μόνοι
μες στη ζώνη του πολέμου με τα συναισθήματά μου, τις πληγές μου
σε θολές νύχτες και ατμόσφαιρες, αφηρημένες μνήμες στο γραπτό μου, ότι νιώθω
και είναι μέσα στο μυαλό... ότι νιώθω είναι μέσα στο μυαλό μου...