12ος Πίθηκος - Τα Βράδια

Posted in By Πλοκάμιας 0 σχόλια

Ειμαι απο'κεινους που στο δρομο παντοτε φοραν κουκουλα
Απο εκεινους που αν εισαι θα σ'αποκαλεσουν τσουλα
Παντα μαχημος στην πρωτη γραμμη,ποτε στη ζουλα
Καρδιες που βαζουνε φωτιες,ρε βλακα δισκους πουλα.
Underground ζουμε,ναι,underground εκπροσωπουμε
Σαλονικα κανονικα και βρωμικα το ζουμε
Σκοταδι οταν πεσει θα βγουμε για ν'απλωθουμε
Αν δεις καπνους στον ουρανο,καπου εκει θα ζουμε.
Βασιλευουμε,παντοτε αποφευγουμε τα φωτα
Ρωτα πρωτα για'μας,κι υστερα φυγε σαν την κοτα.
Δεν ενοχλω μα αν με ανοχλησεις θα σε δω
Στο δρομο μου να σκυβεις και ν'αλλαζεις στενο.
Κι αφου το ξερω,με βλεπεις πλεον και δεν με χαιρετας
Εχε τα μουτρα τουλαχιστον στα ματια να με κοιτας.
Πολυ μιλας,και λιγα κανεις,κολλητε τι τρεχει?
Εγω ξερω,οταν εφτυνα νομιζατε πως βρεχει.
Τωρα τι?Ολοι μου σηκωσατε τη μυτη
Ολοι απο προβατα τωρα γινατε λυκοι.
Γραφω για τ'αλανια που τα βραδια δεν πανε σπιτι
Κωλοδαχτυλο ψηλα ποσους γλιτωσαν απο λυτη.
Αναβουμε φωτιες,σκιες γινομαστε τα βραδια
Μεταμορφωνομαστε,περιπλανιομαστε καποια καβατζα θα βρεθει
Δεν αγχωνομαστε,ψαχνομαστε,ματια κατακοκκινα,κλειδωστε πορτες γιατι ερχομαστε.

Γιατι τα βραδια,τα βραδια γινομαι φωτια με τα αλανια
Και τριγυρναμε σε στενα παιδια τζιμανια.
Οσο μπορουμε δεν θα αλλαξουμε,
Κοιταμε ψηλα γιατι ψηλα πρεπει να φτασουμε.
Γιατι τα βραδια,τα βραδια γινομαι φωτια με τα αλανια
Και τριγυρναμε σε στενα παιδια τζιμανια.
Οσο μπορουμε δεν θα αλλαξουμε,
Κοιταμε ψηλα γιατι ψηλα πρεπει να φτασουμε.

Σκοταδι επεσε ξανα
Στην πολη μου τα mics παιρνουν φωτια
Εδω που η ζωη κυλα χαλαρα γενικα.
Υπαρχει προβλημα,ακουω mc's μα δε βγαζω νοημα
Ελλειψη σεβασμου υπαρχει,καποιοι ζηλευουν μονιμα.
Ετσι παει,μενεις μ'αυτους που σε κρατανε,
Μ' αυτους που τα βραδια μαζι σου πινουν τριγυρνανε,
Σαν κωπροσκυλα,ποτε δεν γνωρισαν τ'αφεντικο τους
Σεβασμο κι αγαπη στα crewz που με θεωρουν δικος τους.
Σεβασμο,εχω δωσει για να απαιτω
Λυπαμαι μα με ψιχουλα μαν δεν θα αρκαιστω,
Στη χιπ χοπ φαση στη Σαλονικα ρωτα ποιος ειμαι εγω
Δεν γραφω ραπ τα βραδια,για να με κανουνε γνωστο!
Εγωιστικο,αν θες πες με κομπλεξικο
Που στραβωνω οταν θιγουνε κατι που αγαπω
Τη μουσικη που ακουω,την κουλτουρα που εκπροσωπω
Μετα απο τοσα χρονια εχω δικαιωμα σ'αυτο.
Φτυνω ξυραφια,που κοβουνε το δερμα σαν χαρτι
Κρυμενα κατω απ'τη γλωσσα μου,φονικη τεχνικη.
Γραφω μουσικη απ'τη στιγμη που ειναι βαρυ μα το σηκωνω
Ειμαι μικρος ομως γιγαντας σαν το Hulk δεν νιωθω πονο.
Βαρυς κι ασηκωτος δηλωνω,σαν τον τζον,
Σαν τον κα κα κατηγοριας βαρων βαρωνος.
Και ο χρονος δειχνει πως τρεχουν και δεν μας φτανουνε
Οι φουφιανει,τα γλυφτρακια κι οι προδοτες να πεθανουνε.

Γιατι τα βραδια,τα βραδια γινομαι φωτια με τα αλανια
Και τριγυρναμε σε στενα παιδια τζιμανια.
Οσο μπορουμε δεν θα αλλαξουμε,
Κοιταμε ψηλα γιατι ψηλα πρεπει να φτασουμε.
Γιατι τα βραδια,τα βραδια γινομαι φωτια με τα αλανια
Και τριγυρναμε σε στενα παιδια τζιμανια.
Οσο μπορουμε δεν θα αλλαξουμε,
Κοιταμε ψηλα γιατι ψηλα πρεπει να φτασουμε.