Ladose – Στο Τέλος Της Μέρας
Posted in Ladose 0 σχόλια
Δίχως να αναλαμβάνει ευθύνη χτυπήματα
Θα δεις πως παραπάνω από όσα νόμιζες αντέχεις
Η ζωή δίνει μήπως και χάσεις τα βήματα
Υπάρχουν πάντα τα χειρότερα εκτίμησ' όσα έχεις
Πιά 'ς το πινέλο και ρίξε χρώμα στο πλάνο σου
Το γκρίζο κρύβει μέσα το λευκό μη ρίχνεις 'Άκυρο!'
Ανοιξ' τα χέρια νιως' τον αέρα πάνω σου
Πάρε βαθυά ανάσα και χαμόγελα στο άπειρο!
Μην κλαίς για μένα γαμότο για τα παιδιά να κλαίς που τρίγυρναν ξυπόλητα στους δρόμους και στις φτώχο γειτονιές
Που δεν γνωρίσαν οικογένεια και χρήμα δεν αγγίξαν για αυτό κι ο χειμώνας πείρε τις αθώες τους ζωές
Να μην ανησυχείς καθόλου για το μέλλον σου γιατί καποιοί δεν είχαν μέλλον απ' την γεννησή τους
Παρ' όλα αυτά σφίξανε τις γροθιές και επιβιώσανε και για' αυτό χρωστάνε στον ευατός τους την υπαρξή τους
Να μη μισείς του ύπουργους εμένα να μισείς που δεν έκαψα τα σπίτια τους ακόμα και ανέχομαι
Να απλώνουν χέρι σε ότι με δουλειά απέκτησα ενώ το ξέρω δεν μιλάω θα πρεπε να ντρέπομαι
Να μην κοιτάς με μισό μάτι κανέναν γιατί αυτός ο κανένας δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει Πολλές φορές το έξω φαινεταί τόσο άσχημο για να κρατάει αποστάσεις απ' ότι το θλίβει
Μην με θαυμάζεις μην μου λές "Είσαι Θεός" κανείς δεν είναι πιο πάνω από τον άλλο
Η μουσική με δείχνει αλλιώς ενώ είμαι δειλός μπροστά σ' αυτούς που πολεμούν στους δρόμους για κάτι μεγάλο
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Να μην θαυμάζεις τον Κριτή, ουτέ τον Ραψωδό, να θαυμάζεις του δρόμου τον πλανώδειο μουσικό, που με μιά κιθάρα, ένα ακορντεόν, μια φισαρμόνικα,
Προσφέρει μουσική για ψίχουλα σε στενά βρώμικα
Μην νιώθεις άσχημα γιατί δεν πήρες χαρτζιλίκι, νιώσε άσχημα για αυτούς που δεν πληρώσανε το νοίκι γιατί το μηνιατικό δεν έφτασε για αυτό το μήνα
Και επρεπέ να αποφασίσουν.. στέγη ή πείνα;
Να μην λυπάσε που δεν έχεις αυτοκίνητο ή ένα γράφικο εξώχικο σπιτάκι
Κάποιοι έχουνε σεισμόπληκτα λειόμενα για ακίνητο και κάθονται σ' αναπηρίκο καροτσάκι
Μην σίχαθεις εκείνον που σου γάμησε την γκόμενα ετσί κι αλλιώς ποτέ δεν ήτανε δικιά σου, Να σιχένσε εκείνους που σου γάμησαν τα όνειρα και δεν τους ενιαξάν ποτέ τα συναισθηματά σου
Μην στέναχωρηθείς άμα πεθάνε και χαθώ, μα να στεναχωριέσε αν δεν αφήσω κάποιο έργο Μην μου δώσεις αξία όταν πία δεν θα 'μαι εδώ κάντο όσο είναι καιρός, πρωτού με δείς να φεύγω
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Θα δεις πως παραπάνω από όσα νόμιζες αντέχεις
Η ζωή δίνει μήπως και χάσεις τα βήματα
Υπάρχουν πάντα τα χειρότερα εκτίμησ' όσα έχεις
Πιά 'ς το πινέλο και ρίξε χρώμα στο πλάνο σου
Το γκρίζο κρύβει μέσα το λευκό μη ρίχνεις 'Άκυρο!'
Ανοιξ' τα χέρια νιως' τον αέρα πάνω σου
Πάρε βαθυά ανάσα και χαμόγελα στο άπειρο!
Μην κλαίς για μένα γαμότο για τα παιδιά να κλαίς που τρίγυρναν ξυπόλητα στους δρόμους και στις φτώχο γειτονιές
Που δεν γνωρίσαν οικογένεια και χρήμα δεν αγγίξαν για αυτό κι ο χειμώνας πείρε τις αθώες τους ζωές
Να μην ανησυχείς καθόλου για το μέλλον σου γιατί καποιοί δεν είχαν μέλλον απ' την γεννησή τους
Παρ' όλα αυτά σφίξανε τις γροθιές και επιβιώσανε και για' αυτό χρωστάνε στον ευατός τους την υπαρξή τους
Να μη μισείς του ύπουργους εμένα να μισείς που δεν έκαψα τα σπίτια τους ακόμα και ανέχομαι
Να απλώνουν χέρι σε ότι με δουλειά απέκτησα ενώ το ξέρω δεν μιλάω θα πρεπε να ντρέπομαι
Να μην κοιτάς με μισό μάτι κανέναν γιατί αυτός ο κανένας δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει Πολλές φορές το έξω φαινεταί τόσο άσχημο για να κρατάει αποστάσεις απ' ότι το θλίβει
Μην με θαυμάζεις μην μου λές "Είσαι Θεός" κανείς δεν είναι πιο πάνω από τον άλλο
Η μουσική με δείχνει αλλιώς ενώ είμαι δειλός μπροστά σ' αυτούς που πολεμούν στους δρόμους για κάτι μεγάλο
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Να μην θαυμάζεις τον Κριτή, ουτέ τον Ραψωδό, να θαυμάζεις του δρόμου τον πλανώδειο μουσικό, που με μιά κιθάρα, ένα ακορντεόν, μια φισαρμόνικα,
Προσφέρει μουσική για ψίχουλα σε στενά βρώμικα
Μην νιώθεις άσχημα γιατί δεν πήρες χαρτζιλίκι, νιώσε άσχημα για αυτούς που δεν πληρώσανε το νοίκι γιατί το μηνιατικό δεν έφτασε για αυτό το μήνα
Και επρεπέ να αποφασίσουν.. στέγη ή πείνα;
Να μην λυπάσε που δεν έχεις αυτοκίνητο ή ένα γράφικο εξώχικο σπιτάκι
Κάποιοι έχουνε σεισμόπληκτα λειόμενα για ακίνητο και κάθονται σ' αναπηρίκο καροτσάκι
Μην σίχαθεις εκείνον που σου γάμησε την γκόμενα ετσί κι αλλιώς ποτέ δεν ήτανε δικιά σου, Να σιχένσε εκείνους που σου γάμησαν τα όνειρα και δεν τους ενιαξάν ποτέ τα συναισθηματά σου
Μην στέναχωρηθείς άμα πεθάνε και χαθώ, μα να στεναχωριέσε αν δεν αφήσω κάποιο έργο Μην μου δώσεις αξία όταν πία δεν θα 'μαι εδώ κάντο όσο είναι καιρός, πρωτού με δείς να φεύγω
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου