Ρόδες - Λεωφόρος Ν.Α.Τ.Ο.

Posted in By Με λένε δεν 0 σχόλια

Στη λεωφορο Ν.Α.Τ.Ο. πεθαινουν τα αυτοκινητα
ψυχορραγουν κι αιμορραγουν και βενζινορραγουν
αντανακλουν τον ηλιο και τρεχουνε ακινητα
χιλιομετρα ονειρευονται χωρις να τα οδηγουν.

Μεταλλικα κουφαρια, σωροι γυμνα οχηματα
και σκορπια στον αερα η ψιχα των βουνων
ξερα, πικρα κι ευλαβικα κραταει τα προσχηματα
και θαβει λιγο λιγο τους λοφους των νεκρων.

Πετρουπολη - Ελευσινα, στο μεσα και στο τιποτα
σε κουφια διαδρομη σε πρωινο πηχτο
Μπλοκαραν τη ματια μου, σα φρενα τα ονειρα μου
και τερμα γκαζι πατησα σε ουρανο ανοιχτο.

Ολα τα τροχοφορα, συντεταγμενα σιδερα
συμπαντικα μυνηματα εκπεμπουν ρυθμικα
χαρβαλομαριονετες, καλωδια τα νηματα
ασημαντα σημαινουνε τα πιο σημαντικα.

Καθρεφτης ειναι η αντηλια και καθρεφτιζει κριματα
ειναι η ασφαλτος καυτη και λιωνει την προοπτικη
αναποδα μπαινει η στροφη κι εχει γυαλια και θρυμματα
ειναι η ζωη μας γρηγορη και μυστηριακη.

Ορος Αιγαλεω - Παρνηθα, γωνιαζουνε το τιποτα
η κουφια η ωρα η καλη μας εβγαλε ως εδω
φουλαρε η καρδια μου, γεμισε η αγκαλια μου
και τερμα γκαζι πατησα σε ουρανο ανοιχτο.