Ρόδες - Δεν είναι αργά

Posted in By Με λένε δεν 1 σχόλια

Μας περιμένουν
οι ομορφιές του
κόσμου τούτου
σαν τις πληγές που
ξανανοίγουν κρυφά
κάτω από ρούχα καινούργια.

Εσύ οδηγάς,εγώ ταξιδεύω
ξέρω τι κάνω,ποιόν κοροϊδεύω;
Σα ν'ανοίγω φτερά κάτω από ρούχα βαριά.

Πηγαίνω με χίλια, χιλιόμετρα ή μίλια,δε βλέπω καλά.
Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να δεις την πραγματικότητα;
Πόσοι ανθρώποι να χωρέσουν σε μια;
Δε θέλω να ξέρω τι θα 'ρθει μετά.
Έχω μισό,θέλω διπλά μα είναι αργά,είναι αργά.
Έχεις δροσιάκι έχω φωτιά
Δεν είν' αργά,δεν είν' αργά.

Πού να πηγαίνουν όλοι το ίδιο;
Άλλοι πεθαίνουν,άλλοι ζούνε και λίγο.
Για ν' ανοίξουν φτερά,δεν είν' αργά,δεν είν' αργά,δεν είν' αργά...