Ογδονταπέντε-Ραψωδός Φιλόλογος
Posted in Ραψωδός φιλόλογος 0 σχόλια
Πως θα εξηγησεις καποτε σε καποιον που γεννηθηκε εχθες τις σαφες και ανεκτιμητες στιγμες
το παιχνιδι με τα αλλα παιδια μες στις γειτονιες τα τελευταια εκεινα χρονια που γλιτωσαμε απ το στρες
δυστυχως φιλε μου γεγονος ειναι πως ειμαστε η τελευταια που τα προλαβε γενια
αντε τωρα να εξηγησεις εσυ στον πιτσιρικα πως ητανε η εποχη που δεν ειχαμε κινητα
που δεν ειχαμε net,facebook,msn μα διαβαζαμε asterix,looky look και τεν-τεν
που ολη μας η χαρα ολη την εβδομαδα ηταν να ερθει το Σαββατο να δουμε παιδικα
τοτε που το καλο και το κακο δεν ηταν κατι σχετικο και το να βγαζεις φωτογραφιες στο νετ δεν ηταν κατι το φυσιολογικο
και μου φαινετε τραγικο πως ξεπουλησατε ολοι το προσωπικο
τοσο ευκολα τοσο αβιαστα γινανε τα συναισθηματα μας απλησιαστα
να αγαπησεις πραγματικα ή να κανεις φιλιες θυμιζουνε πραγματα αχρειαστα
τιποτα εν τελει πια δεν απομενει κοιτεται η αθωοτητα μας σκοτωμενη
μα την αγνοουμε ολοι επειδικτικα μενοντας μεσα στο καβουκι μας ακομα κλεισμενοι
ΓΑΜΑ τα ιδανικα και τις αξιες ειναι μαλλον πιο σημαντικες οι ηλεκτρονικες γνωριμιες
τα σχολια στις sexy σας φωτογραφιες oι friends,τα views,οι online ομιλιες
το τελειο προφιλ,οι σχεσεις οι εφημερες,χειμερες λογια που με κυνηγαν γιατι οι ανθρωποι σκοτωσαν πια την αγαπη,
το γυρισαν στα one-night-stand
κανω εκληση απεγνωσμενη,μην βλεπεις το παιδι,τον φιλο σου,την γκομενα σου να πεθαινει
γιατι ετσι γινεται και ας μην το καταλαβαινει,δραση πρεπει να αναλαβεις τωρα που δεν ειστε ξενοι
ΑΚΟΜΑ δεν ειναι αργα τα λογια μου μην βλεπεις σαν οπισθωδρομικα,θημυσου το πως ηταν οταν ειμασταν παιδια
οταν ειχε σημασια το ποιος εισαι κι οχι μονο το πως εισαι τελικα τι συμβαινει καποιος να μου πει
γιατι αφησαμε να μεινει η ψυχη μας ταπι γιατι δωσαμε τοση βαση πολλη στην εμφανιση την εξωτερικη και γιατι
χρειαζεται να προσποιεισαι γιατι εχει βαρος το φαινεσαι κι οχι το εισαι
ΓΙΑΤΙ πηθικιζεις το στερεοτυπο τους και οτι πλασαρουν μιμησαι
ΠΕΣ ΜΟΥ που πηγε διαφορετικοτητα ΠΕΣ ΜΟΥ η ομορφη αυτη πολλαπλοτητα ΠΕΣ ΜΟΥ που χαθηκε η προσωπικοτητα
καποτε ειχαμε ολοι το δικαιωμα να νιωθουμε αλλιωτικα
ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ μια κοινωνια κι ας ειναι ουτοπια που για να γουσταρει μια γκομενα δεν πρεπει να χασεις 10 κιλα
μα να διαβασεις 10 βιβλια
ονειρευομαι μια κοινωνια που δεν εχει αξια το ποσες γαμησες,μα ποσες ξαπλωσες στο ιδιο κρεβατι
το ποσο στα αληθεια πολυ τις αγαπησες
ΟΜΩΣ νιωθω τοσο μονος σ αυτα τα ονειρα μου μα να αλλοτριωθω δεν ηρθε ακομα η σειρα μου
και με ενα μικροφωνο για συντροφια μου ανοιγω ξανα την καρδια μου
ΓΙΑ ΑΥΤΟ καπου εδω σταματω γυρνω τον χρονο πισω ωστε να ξαναγινω παιδι μικρο
και μεχρι καπου εκει να σε βρω σου ευχομαι ταξιδι καλο και σ' αποχαιρετω........
το παιχνιδι με τα αλλα παιδια μες στις γειτονιες τα τελευταια εκεινα χρονια που γλιτωσαμε απ το στρες
δυστυχως φιλε μου γεγονος ειναι πως ειμαστε η τελευταια που τα προλαβε γενια
αντε τωρα να εξηγησεις εσυ στον πιτσιρικα πως ητανε η εποχη που δεν ειχαμε κινητα
που δεν ειχαμε net,facebook,msn μα διαβαζαμε asterix,looky look και τεν-τεν
που ολη μας η χαρα ολη την εβδομαδα ηταν να ερθει το Σαββατο να δουμε παιδικα
τοτε που το καλο και το κακο δεν ηταν κατι σχετικο και το να βγαζεις φωτογραφιες στο νετ δεν ηταν κατι το φυσιολογικο
και μου φαινετε τραγικο πως ξεπουλησατε ολοι το προσωπικο
τοσο ευκολα τοσο αβιαστα γινανε τα συναισθηματα μας απλησιαστα
να αγαπησεις πραγματικα ή να κανεις φιλιες θυμιζουνε πραγματα αχρειαστα
τιποτα εν τελει πια δεν απομενει κοιτεται η αθωοτητα μας σκοτωμενη
μα την αγνοουμε ολοι επειδικτικα μενοντας μεσα στο καβουκι μας ακομα κλεισμενοι
ΓΑΜΑ τα ιδανικα και τις αξιες ειναι μαλλον πιο σημαντικες οι ηλεκτρονικες γνωριμιες
τα σχολια στις sexy σας φωτογραφιες oι friends,τα views,οι online ομιλιες
το τελειο προφιλ,οι σχεσεις οι εφημερες,χειμερες λογια που με κυνηγαν γιατι οι ανθρωποι σκοτωσαν πια την αγαπη,
το γυρισαν στα one-night-stand
κανω εκληση απεγνωσμενη,μην βλεπεις το παιδι,τον φιλο σου,την γκομενα σου να πεθαινει
γιατι ετσι γινεται και ας μην το καταλαβαινει,δραση πρεπει να αναλαβεις τωρα που δεν ειστε ξενοι
ΑΚΟΜΑ δεν ειναι αργα τα λογια μου μην βλεπεις σαν οπισθωδρομικα,θημυσου το πως ηταν οταν ειμασταν παιδια
οταν ειχε σημασια το ποιος εισαι κι οχι μονο το πως εισαι τελικα τι συμβαινει καποιος να μου πει
γιατι αφησαμε να μεινει η ψυχη μας ταπι γιατι δωσαμε τοση βαση πολλη στην εμφανιση την εξωτερικη και γιατι
χρειαζεται να προσποιεισαι γιατι εχει βαρος το φαινεσαι κι οχι το εισαι
ΓΙΑΤΙ πηθικιζεις το στερεοτυπο τους και οτι πλασαρουν μιμησαι
ΠΕΣ ΜΟΥ που πηγε διαφορετικοτητα ΠΕΣ ΜΟΥ η ομορφη αυτη πολλαπλοτητα ΠΕΣ ΜΟΥ που χαθηκε η προσωπικοτητα
καποτε ειχαμε ολοι το δικαιωμα να νιωθουμε αλλιωτικα
ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ μια κοινωνια κι ας ειναι ουτοπια που για να γουσταρει μια γκομενα δεν πρεπει να χασεις 10 κιλα
μα να διαβασεις 10 βιβλια
ονειρευομαι μια κοινωνια που δεν εχει αξια το ποσες γαμησες,μα ποσες ξαπλωσες στο ιδιο κρεβατι
το ποσο στα αληθεια πολυ τις αγαπησες
ΟΜΩΣ νιωθω τοσο μονος σ αυτα τα ονειρα μου μα να αλλοτριωθω δεν ηρθε ακομα η σειρα μου
και με ενα μικροφωνο για συντροφια μου ανοιγω ξανα την καρδια μου
ΓΙΑ ΑΥΤΟ καπου εδω σταματω γυρνω τον χρονο πισω ωστε να ξαναγινω παιδι μικρο
και μεχρι καπου εκει να σε βρω σου ευχομαι ταξιδι καλο και σ' αποχαιρετω........
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου