Wasted Minds 302 (Η δικιά μας ιστορία.)

Posted in By Πλοκάμιας 0 σχόλια

κοιμάμαι στο ξημέρωμα , σαν νότες βινυλίου
κομπάρσοι σε μικρού μήκους ταινίες μαύρου αστείου
και όσο φέυγω το πλήθος από μακριά χαζεύω
η καρδια μου είναι ένα τρένο μάλλον θέλω να κατεβω
σαν ξεφέυγω, είναι τα ματια βουρκωμένα
graffiti ξεβαμμένα από αργό χρόνο και αίμα
μοιάζει ψέμα ,ποσο νωρίς φτάνει το τέρμα
η ζωή έινια ένα τραγούδι που ομως έχασε το θέμα
κι ας η αγάπη μοιάζει πουλιμένα σκισμένα
ρούχα, εγώ μοναχα τις ζητάω ένα βλέμμα
κλείνω τα ματια ή αφεθώ στα ξεχασμένα
άστεμε μονο μου να υπνοβατώ στο ψέμα
δεν θέλω να είμαι άλλο ένα πιόνι στη σκακιέρα
αύριο λένε ξημερώνει άλλη μια μέρα
μα εμενα όλα μου μοιάζουν ίδια στο κεφάλι μου
γι'αυτο γυρνώ ξανά στην μεθυσμένοι κάνει μου

σούπα τις νύχτες θα μας βρείς στον ουρανό σαν μελωδία
που γενάν τα πάρκα η κάποια πλατεία
σούπα για το όνειρο που βγήκε αληθινό wasted minds 302
η δικια μας ιστορία(χ2)

περνούν οι μέρες σαν σκηνές από ταινία
κάποιου παλαβού σκηνοθέτη φαντασία
και εγώ κομπάρσος ένα πλάνο στο σκοτάδι
σε μια στιγμή απτών παράδεισο στον Άδη
τώρα το πως και το γιατί δεν έχει ουσία
νιώθω καράβι που υπέστη ανταρσία
κάποιες στιγμές νιώθω σκιές να με κοιτάζουν
η τα παιχνίδια του μυαλού που με τρομάζουν
μοιάζουν με φελλό τα πιο τρελα όνειρα μας
και αυτά τα θέλω βγαίνουν μέσα απ'την καρδια μας
να ζεις να χάνεσαι στου δρόμου την σιωπή
και στα ατέλειωτα όλωμέθιστα σου βραδια
ακούω λόγια που κρατάνε μια στιγμή
μα βλέπω βλέμματα που ακούγονται για πάντα
γι'άυτο κρατα τα φτερά σου ανοιχτά
και μιλα και μιλα και μιλα με τα ματια

σούπα τις νύχτες θα μας βρείς στον ουρανό σαν μελωδία
που γενάν τα πάρκα η κάποια πλατεία
σούπα για το όνειρο που βγήκε αληθινό wasted minds 302
η δικια μας ιστορία(χ2)