Wasted minds - Όνειρω και εφιάλτη μου

Posted in By Πλοκάμιας 0 σχόλια

Ήτανε χειμώνας του ογδόνταεννιά
ήταν μικρός και ήσουν μικρή είχατε όνειρα πολλά
είχες δυο ματια γλυκα, παλάτια πάνω στα μαλλιά
είχε αγγέλου μυρωδιά και μια ευαίσθητη καρδια
μια αγκαλιά μια πνοή για το πρώτο φιλί
εκεί γεννιέται ο καρπός τις αγάπης σε ένα παιδί
λίγα χρονια μετά με ένα αντίο πικρό
έμεινε μονο στο παγκάκι χαραγμένο σαγαπώ
το παιδί μεγάλωσε ήταν εννέα  χρόνον
ήταν η μονη ενώσει αυτόν τον δυο καρδιών
με μουσική, κάποιο ωραίο πρωινό
μια καρδια είπε αντίο χάθηκε στον ουρανό
ένα πιστόλι καπνισμένο, μια στοίβα χαρτιά
και από την άλλη μεριά μια δακρυσμένη καρδια
η εξηγήσεις σε κασέτες και παντού πανικός
η ιστορία βρήκε τέλος πλέον ήταν νεκρός.

Eρωτα αγάπη μου όνειρο και εφιάλτη μου
δη πρόλαβα λίγο πριν το τέλος να σε δω.
Eρωτα αγάπη μου όνειρο και εφιάλτη μου
σε ψάχνω στις σταγόνες τις βροχής στον ουρανό.
Eρωτα αγάπη μου όνειρο και εφιάλτη μου
ένα μοναχα αντίκρισμα από τα ματια σου ζητω.
Eρωτα αγάπη μου όνειρο και εφιάλτη μου
ποτε μου δη σου είπα το ποσο σαγαπώ.