Wasted Minds - Δεν θυμάμαι

Posted in By Πλοκάμιας 0 σχόλια

Δεν θυμάμαι πως είναι να αγαπάς
το χρώμα τον μάτιον σου έσβησα με μιας καρδια μου,ξέχασες να τραγουδάς
μα δεν βαριέσαι εγώ θυμάμαι μονο
πως μοναχοι βγάλαμε τον δρόμο και όχι μονο
παραμόνο πεισμώνω γι'αυτό το δάκρυ που κυλάει που και που δεν μετανιώνω
και θυμώνω, με τις σκέψεις μου
είναι πολλά τα όνειρα, μα είναι δεμένα
μοιάζουν σταματημένα τρένα
δεν θυμάμαι εσένα δεν θυμάμαι κανένα
μα θυμάμαι το χαμόγελο που πήγε στα χαμένα
άσε την περνα , με προστάζει ο οδηγός
μα ο πολεμιστής δείχνει απέραντο φως
μην με αφήσεις εδώ κάτω ρε με τις κουφάλες, θα πεθάνω
πάλι την πένα πιάνω και τα χάνω
δεν θυμάμαι,δεν θυμάμαι πως είναι να μιλάς για ευτυχία
και άμα θέλεις μείνε μείνε ρε σου λέω
στο σχολειό, τελευταίο θρανίο
με μια τσάντα στη βροχή και μες το κρύο
αντίο, μαδημένη μαργαρίτα για να δω αν μαγαπάς γρηγορη κτύποι
γρήγοροι κτύποι τις καρδιας μια εικόνα
μια μπάλα ξεχασμένη, μια ζωγραφιά να μιλάς
μια χαρακιά σε ένα δέντρο τα παιχνίδια τις χαράς
μια σκέψη ξεχασμένη,σε έχω κριμένη
μα δεν θυμάμαι πως είναι γελάς..
Ρε φιλε , την ψυχή τους την άδεια
μα θυμάμαι ρε johny να ικετεύεις στα σκοτάδια
δεν θυμάμαι το γέλιο δεν θυμάμαι το κλάμα
μα θυμάμαι ρε τάκη, την σύριγγα την άδεια
δεν θυμάμαι, το όνειρο το παιδικό
μα σε θυμάμαι ρε νίκο στην άσφαλτο νεκρό
δεν θυμάμαι την μέθη, δεν θυμάμαι την ζάλη
μα θυμάμαι ρε 'συ θείο ποιοί τράβηξαν την σκάνταλη
δεν θυμάμαι...
πάλι νιώθω ότι πετάμε...

Δεν θυμάμαι πως είναι να ζητάς να σ΄'αγαπάν
όμως θυμάμαι τα δάκρυα σαν αίμα να κυλάν
ρε δεν θυμάμαι πως μια καρδια φτάνει στο απόγειο
όμως  θυμάμαι ρε μάνο τι περάσαμε στο υπόγειο
δεν θυμάμαι πατέρα πως χτυπάει η καρδια
όμως  θυμάμαι, εκείνη τι ζεστη σου αγκαλιά
δεν θυμάμαι πως είναι να χαρίζεις στοργή
όμως  θυμάμαι το πιστόλι που σου πήρε τι ζωή
δεν θυμάμαι παλιές αγάπες περασμένες
θυμάμαι τις νύχτες εκείνες τις μεθυσμένες
ξεχνάω την εφηβεία, νιώθω γερνάω
με ματια κλειστά σου αρχίζω και αγαπάω
σε θυμάμαι ρε μάνα γι'αυτό που δακρύζεις
την κάνη σου λοιπόν σταματα να οπλίζεις
εμενα δεν θυμάμαι και όλα τα καλοκαιρια
χάθηκαν στους χειμώνες κάπου εκεί ψιλά στα αστερια