Αγνωστος Χειμωνας ft. Προπατωρ - H Ακρη

Posted in By Με λένε δεν 0 σχόλια

Άγνωστος Χειμώνας πίσω από τη μαύρη τρύπα
το βήχα κόβω απότομα
αιμόφυρτο το βρήκα
το σήκωσα ψηλά στα χέρια μου και μπήκα
μες στο λευκό δωμάτιο του μυαλού μου
εν τούτο νίκα
το θάνατο πολύχρωμα και στα κρυφά και χτύπα
στα μάτια λίγο πιο βαθειά
μέσα απ'τα μάτια κοίτα
εκεί είναι οι ψυχές μας
πιο χαμηλά απ'τον πάτο
κ αληθινά απ'όσα γίνεσαι κάθε σαββάτο
στο νέο κάτοικο της πόλης (?)
φάτο ό,τι κ αν σου δώσουνε
αρκεί να 'ναι μοδάτο νάτο
από την ομίχλη για να βγεις είναι ένα σάλτο
φοβάσαι να το κάνεις
έχεις μάθει να 'σαι γάτος
σε χρόνια από σκοτάδι, χαλάζι και χιόνια
σε χρόνια απ'το παιχνίδι με φθαρμένα παντελόνια
σε χρόνια που τα πρόσωπα γεμίσανε διχόνοια
απο το '83 στέκομαι εδώ ακόμα


Ψάχνω για να βρω
την άκρη
μέσα απ'τη χαρά
μέσα απ'το δάκρυ
κ όσο πλησιάζω τόσο χάνεται απ'το χάρτη
μήπως τελικά είναι διπλα μας η Ιθάκη?


Ποίηση πέτρα και η καρδιά μας απο μέταλο
πληγώσαν τα φτερά μας σαν το Δαίδαλο
πρόστυχος στον ήλιο με ανέπαφο το μέτωπο
φλέγονται
μου λένε οι καρδιές πως δεν ελέγχονται
πηγάζουν μέσα από μάτια ζητιάνου
στο κάλεσμα του δαίμονα κοντά μου
σε κάθε λύπη μου και στη χαρά μου
θέλει δρόμο να δεις
τρέξε εκεί κοντά στη γειτονιά μου
όλα τυχη λένε
όλα είναι τύχη
μαζί τείχη, λύκοι θα γκρεμίζουν τείχη
πια δεν φτάνουν δέκα στίχοι
πια δεν φτάνει πούστη ν'ανεβάζεις μονάχα τον πύχη
θέλει βλέμα αετού
και να φωνάζεις εκεί που φωνάζουν λίγοι
γιατί λίγοι είναι δίπλα σου
να ξέρεις είναι λίγοι
κ αν σε πνίγει
άνοιξε τα μάτια σου να δεις πως καταλήγει
γύρω ψέμα
μα παίξανε και χάσανε
γιατί μέσα μας θα κυλάει αίμα
ως το τέρμα
όταν βγαίνει θα θυμίζει
πως τα λόγια μας δεν είναι αφηρημένα


Ψάχνω για να βρω
την άκρη
μέσα απ'τη χαρά
μέσα απ'το δάκρυ
κ όσο πλησιάζω τόσο χάνεται απ'το χάρτη
μήπως τελικά είναι διπλα μας η Ιθάκη?