Greek HipHop Lyrics

Αρπάζω λίγο χρώμα μπλε απ'τον ουρανό
και ομορφαίνω το γκρίζο της πόλης
καταθλιπτικό τοπίο καίγεται μόνο μέσα στο αστικό κενό
έτσι νιώθεις και άμα σκέφτεσαι πολύ σε λεν' τρελό
για αυτό κ εγώ βγάζω στη φόρα το μεγάλο μυστικό
κράτα αυτούς που σ'αγαπάν κοντά
κ οι άλλοι στο καλό
και να σου πω ρε την αλήθεια μου κουράσαν το μυαλό
όλα τα πρέπει μας, τα μη και το μεγάλο μας εγώ
γιατί είναι αυτό που μας κρατάει στον πάτο όλους τελικά
και δεν αφήνει τη ζωή μας να κυλίσει φυσικά
για αυτό ξηστά όσοι περνάνε απ'το θάνατο φθηνά
καλό θα είναι να το δούμε λίγο πιο μελωδικά
δεν κάνω κήρυγμα
πιο πολύ μιλάω αυτοκριτικά
μιλώ και λέω δεν τραβάει πια δεν πάει πουθενά
πέφτεις στο πρώτο χτύπημα αν δεν βλέπεις καθαρά
κ η ζωή δεν σε λυπάται και θα σε κάνει κιμά
για αυτό αγάπα την πουτάνα τη ζωή κ ίσως ξανά
να ξαναγίνει όμορφη κοπέλα μ' ανοιχτή αγκαλιά
να σ'αγαπήσει
να σ'αγαπήσει απ'την αρχή
κ αληθινά να σ'αγαπήσει
κ αυτή είναι η ουσία
αρπάζω λίγο χρώμα μπλε
κ από το βυθό και από τα κύμματα
τη δύναμη του παίρνω ένα λεπτό
περίμενε με καταφθάνει το αιχμηρό μου ηθικό
μη φοβάσαι σε σένα είναι χαμογελαστό το πρόσωπό μου
αφού το μέτωπο καθαρό μένει επ'ώμου
το όπλο μου γεμάτο στον καιρό
πηγαίνω κόντρα στο φόβο μου
σαν παιδί μικρό
στο κέντρο του τυφώνα ρίχνω σύνθημα (?)
Δώσ'το γυαλί φαρμάκι να πιω
δινω ρυθμο
(?)
07 δωμάτιο μουντό
ανοίξτε τα παράθυρα να γίνει φωτεινό

Στον καιρό της σιωπής
Μυστικό πριν κοιμηθείς
τραγουδώ για να ξεχαστείς
το λευκό μιας μαύρης ψυχής
σ' αγαπώ παντού να το δεις(Χ2)

Γιώργο με λένε και τα γραπτά μου στάζουν
πόνο ψυχής και δάκρυα φωνάζουν και βουλιάζουν
μέσα στην καρδιά μου φόβοι που φωλιάζουν με δικάζουν
μ' ενα φιλί σου μάτια μου άρχισαν να τρομάζουν και δειλιάζουν
και σιγά σιγά χλωμιάζουνε τα χείλη σου αρπάζουνε
τις λέξεις μου τα μάτια μου πριν κλάψουνε
τις σκέψεις μου αγκάλιασε τη λογική πριν χάσουνε και φύγω
σ'αγαπώ από εδώ μέχρι τον ήλιο κ άλλο λίγο
πιο ψηλά πετώ πριν κόψουν τα φτερά μου
να μην φοβάσαι φως μου ξέσπασε στη αγκαλιά μου
γιατί εγώ θα σε κρατώ σφιχτά ν' ακούσεις την καρδιά μου
που χτυπάει απο το βράδυ εκείνο που σ' είδα κοντά μου
γιατί βρέθηκες εκεί να μου θυμίζεις πως να ελπίζω
και μου θύμισαν τα μάτια σου τον ουρανό ν 'αγγίζω
αξίζω κάτι παραπάνω απο το γκρίζο κ ατενίζω
τα χρώματα της χαράς μα δεν τ' αγγίζω
ακόμα χρωματίζω εικόνα
μέσα στον αγώνα γονατίσαν όλα
όλα αυτά που εγώ πίστεψα για μένα είχαν πεθάνει
την ψυχή μου άγγιξε λίγο να ξανανασάνει φτάνει
φώναξα ψηλά φτάνει φτάνει φώναξα στην κάνη
που ειχα στρεψει προς εμένα
την ελπίδα μου τη σκότωσα και πήρα από ένα βλέμα
πίσω ελπίδα με σκοπό να ξαναζήσω
ελπίδα να κρατήσω δώσ μου
το παρελθόν μου να σβήσω εντός μου
σε κοίταξα στα μάτια αυθόρμητα κ αληθινά
σε σιωπηλούς καιρούς με συναισθήματα νεκρά

Στον καιρό της σιωπής
Μυστικό πριν κοιμηθείς
τραγουδώ για να ξεχαστείς
το λευκό μιας μαύρης ψυχής
σ'αγαπώ παντού να το δεις

Άγνωστος Χειμώνας πίσω από τη μαύρη τρύπα
το βήχα κόβω απότομα
αιμόφυρτο το βρήκα
το σήκωσα ψηλά στα χέρια μου και μπήκα
μες στο λευκό δωμάτιο του μυαλού μου
εν τούτο νίκα
το θάνατο πολύχρωμα και στα κρυφά και χτύπα
στα μάτια λίγο πιο βαθειά
μέσα απ'τα μάτια κοίτα
εκεί είναι οι ψυχές μας
πιο χαμηλά απ'τον πάτο
κ αληθινά απ'όσα γίνεσαι κάθε σαββάτο
στο νέο κάτοικο της πόλης (?)
φάτο ό,τι κ αν σου δώσουνε
αρκεί να 'ναι μοδάτο νάτο
από την ομίχλη για να βγεις είναι ένα σάλτο
φοβάσαι να το κάνεις
έχεις μάθει να 'σαι γάτος
σε χρόνια από σκοτάδι, χαλάζι και χιόνια
σε χρόνια απ'το παιχνίδι με φθαρμένα παντελόνια
σε χρόνια που τα πρόσωπα γεμίσανε διχόνοια
απο το '83 στέκομαι εδώ ακόμα


Ψάχνω για να βρω
την άκρη
μέσα απ'τη χαρά
μέσα απ'το δάκρυ
κ όσο πλησιάζω τόσο χάνεται απ'το χάρτη
μήπως τελικά είναι διπλα μας η Ιθάκη?


Ποίηση πέτρα και η καρδιά μας απο μέταλο
πληγώσαν τα φτερά μας σαν το Δαίδαλο
πρόστυχος στον ήλιο με ανέπαφο το μέτωπο
φλέγονται
μου λένε οι καρδιές πως δεν ελέγχονται
πηγάζουν μέσα από μάτια ζητιάνου
στο κάλεσμα του δαίμονα κοντά μου
σε κάθε λύπη μου και στη χαρά μου
θέλει δρόμο να δεις
τρέξε εκεί κοντά στη γειτονιά μου
όλα τυχη λένε
όλα είναι τύχη
μαζί τείχη, λύκοι θα γκρεμίζουν τείχη
πια δεν φτάνουν δέκα στίχοι
πια δεν φτάνει πούστη ν'ανεβάζεις μονάχα τον πύχη
θέλει βλέμα αετού
και να φωνάζεις εκεί που φωνάζουν λίγοι
γιατί λίγοι είναι δίπλα σου
να ξέρεις είναι λίγοι
κ αν σε πνίγει
άνοιξε τα μάτια σου να δεις πως καταλήγει
γύρω ψέμα
μα παίξανε και χάσανε
γιατί μέσα μας θα κυλάει αίμα
ως το τέρμα
όταν βγαίνει θα θυμίζει
πως τα λόγια μας δεν είναι αφηρημένα


Ψάχνω για να βρω
την άκρη
μέσα απ'τη χαρά
μέσα απ'το δάκρυ
κ όσο πλησιάζω τόσο χάνεται απ'το χάρτη
μήπως τελικά είναι διπλα μας η Ιθάκη?