Greek HipHop Lyrics

Χαθηκε ο ηλιος και εχει ερθει παγωνια
που εβαλε ψυχρα στη ματια
στη καρδια χιονια και στον πλανητη ερημια
ειναι του prozac η γενια

μοναδικοι επιζωντες καπου στη γη
σε χρονο που κανεναν δε νιαζει
εφοσον οσοι μειναν εχουν τρελαθει
οτι αγαπησαν εχει χαθει
το μονο που υπαρχει μεσα τους και μενει
ειναι ότι εχουν σιχαθει
μισουνε πια το ειδος τους καποιος αυτοκτονει
τα ματια του αλλου θολωσαν δεν εχει τι να πει
μια μεριδα ανθρωπου να επιζησει αδυνατει
αφου δεν εχει τιποτα να οργανωθει
ολα γκρεμιζονται και σβηνουνε πανε στη τελικη
μοναχα κοκκαλα και θρυψαλα σε δρόμους επειδή παρασιτει
σε ολο τον κοσμο ενας ιος και τι φρικη
προβλημα ειναι οτι εξαπλωνεται σαν γριπη
και οι επιζησαντες κάνουν το αγριμι στο καβουκι τους
ολα πια κυλανε εξω απο το λουκι τους
φοβαμαι τα χαπια με βοηθαν να μην κοιμαμαι
τρεμω πια το βλεμμα τους διπλα οσο προχωραμε
με κοιτανε προσωπα που φερνουνε σε zombie για ταινια
χτυπαει η καρδια μου μ αρρυθμια
στο πανικο μου βλέπω φλογες στην αστυνομια
και μια σελιδα που γράφε βοηθεια επιδημια
μας σκοτωνει μεινετε ενωμενοι γιατι μονοι
θα μεινετε καθως μια νεα μερα ξημερωνει
την χλευασα την πεταξα κατω και γελασα
απο εκει που επαιζα μικρος μολις περασα
ειδα μια σκια και χαμογελασα
το σκεφτηκα καλυτερα και δυνατα γελασα
μονος γυρισα στο σπιτι μονος
και σημερα τους ξεφυγα μονος

ειναι θολος ο κοσμος γύρο μου
νιωθω πως δεν με αισθάνονται
τα χερια που απλωνονται
μετα απο λιγο χανονται
και κρυβομαι μεσα μου θλιβομαι
ομως παρ ολα αυτα δεν ανοιγομαι
σε κανενα τα πάντα γυρω μου θυμιζουν
τοπιο απο πολεμο καμμενα
ειναι ονειρα κατεστραμενα
και ας ολα καηκαν να ξερεις
πως ολα αυτα ειναι για μενα

εκρυψαν την αθωοτητα απ τα παιδια
σε φυλακη χωρις κλειδια
το χαμογελο κουραστηκε να σπαρταρα
αφου δεν εβρισκε χαρα

γερασμενες φατσες πανω σε παιδικα σωματα
χαμογελα δεν βλεπω να σχηματιζουν τα στοματα
μονο πικροχωλα λογια γυρω μου ανθρωποι λαμογια
και αν κατι τους έκανε να μη πονανε τα ντροκια
ειναι με συμβουλευουν φιλοι ιδιος με μας γινε
οποτε βλεπεις αδικο στο δρομο σου τα ματια κλεινε
μη μιλας με φερεσαι σαν κατι μοναδικο
μονο θεο σε αυτον τον κοσμο εχουμε το ρευστο
δεν εχουν αδικο σκεφτηκα γυρνωντας τη πλατη μου
εικοσιτεσσερις εφτα γι αυτο γυαλιζει το ματι μου
περνω αλλο δρομο μηπως αλλαξω διαθεση
το νομο βλεπω να διαταζει χερια στην αναταση
κεφαλι κολλημενο στο καπο
και ενα ξυλο σε σχημα γαμα
να αφηνει μοβ σημαδια έτσι για το καλο
τα σε παρακαλω να μην πιανουνε τοπο
και τον ατοφιων το μπορει να σε βγαζει σε κακο
απο αηδια γυρνω αλλου το βλεμμα
γυρω μου κτιρια καμμενα μεσα παιδια εγκατελλειμενα
σε δρομους πεντε ισως το αιμα
να μη ποναει τοσο αν συνηθισε να βγαινει απο το δερμα
αυτο σκεφτομαι γι αυτο ισως δε λυπαμαι
ισως ξεχασα τα αισθηματα μου αφου μονος κοιμαμαι
αφου μονοι στο σπιτι γυρναμε
εγω και εσυ ειμαστε ενα κανενα δεν αγαπαμε
μια αρρωστια κατασπαραξε τα εντοσθια μας
γι αυτο δεν νομιζω πως πλεον υπαρχει θεος για μας
μονοι μας μεσα στο αυριο και το χθες
πολεμαμε για επιβιωση οσο εχουμε αντοχες

ειναι θολος ο κοσμος γυρω μου
νιωθω πως δεν με αισθανονται
τα χερια που απλωνονται
μετα απο λιγο χανονται
και κρυβομαι μεσα μου θλιβομαι
ομως παρ ολα αυτα δεν ανοιγομαι
σε κανεναν τα παντα γυρω μου
θυμιζουν τοπιο απο πολεμο καμμενα
ειναι ονειρα κατεστραμενα
και ας ολα καηκαν να ξερεις
πως ολα αυτα ειναι για μενα

και αν ο δρομος τελικα
δεν βγαζει πουθενα γιατι να περπατας μπροστα
δεν μου λειψαν οι ανθρωποι αλλα η ανθρωπια
ειναι του prozac η γενια

Δίχως να αναλαμβάνει ευθύνη χτυπήματα
Θα δεις πως παραπάνω από όσα νόμιζες αντέχεις
Η ζωή δίνει μήπως και χάσεις τα βήματα
Υπάρχουν πάντα τα χειρότερα εκτίμησ' όσα έχεις
Πιά 'ς το πινέλο και ρίξε χρώμα στο πλάνο σου
Το γκρίζο κρύβει μέσα το λευκό μη ρίχνεις 'Άκυρο!'
Ανοιξ' τα χέρια νιως' τον αέρα πάνω σου
Πάρε βαθυά ανάσα και χαμόγελα στο άπειρο!
Μην κλαίς για μένα γαμότο για τα παιδιά να κλαίς που τρίγυρναν ξυπόλητα στους δρόμους και στις φτώχο γειτονιές
Που δεν γνωρίσαν οικογένεια και χρήμα δεν αγγίξαν για αυτό κι ο χειμώνας πείρε τις αθώες τους ζωές
Να μην ανησυχείς καθόλου για το μέλλον σου γιατί καποιοί δεν είχαν μέλλον απ' την γεννησή τους
Παρ' όλα αυτά σφίξανε τις γροθιές και επιβιώσανε και για' αυτό χρωστάνε στον ευατός τους την υπαρξή τους
Να μη μισείς του ύπουργους εμένα να μισείς που δεν έκαψα τα σπίτια τους ακόμα και ανέχομαι
Να απλώνουν χέρι σε ότι με δουλειά απέκτησα ενώ το ξέρω δεν μιλάω θα πρεπε να ντρέπομαι
Να μην κοιτάς με μισό μάτι κανέναν γιατί αυτός ο κανένας δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει Πολλές φορές το έξω φαινεταί τόσο άσχημο για να κρατάει αποστάσεις απ' ότι το θλίβει
Μην με θαυμάζεις μην μου λές "Είσαι Θεός" κανείς δεν είναι πιο πάνω από τον άλλο
Η μουσική με δείχνει αλλιώς ενώ είμαι δειλός μπροστά σ' αυτούς που πολεμούν στους δρόμους για κάτι μεγάλο
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Να μην θαυμάζεις τον Κριτή, ουτέ τον Ραψωδό, να θαυμάζεις του δρόμου τον πλανώδειο μουσικό, που με μιά κιθάρα, ένα ακορντεόν, μια φισαρμόνικα,
Προσφέρει μουσική για ψίχουλα σε στενά βρώμικα
Μην νιώθεις άσχημα γιατί δεν πήρες χαρτζιλίκι, νιώσε άσχημα για αυτούς που δεν πληρώσανε το νοίκι γιατί το μηνιατικό δεν έφτασε για αυτό το μήνα
Και επρεπέ να αποφασίσουν.. στέγη ή πείνα;
Να μην λυπάσε που δεν έχεις αυτοκίνητο ή ένα γράφικο εξώχικο σπιτάκι
Κάποιοι έχουνε σεισμόπληκτα λειόμενα για ακίνητο και κάθονται σ' αναπηρίκο καροτσάκι
Μην σίχαθεις εκείνον που σου γάμησε την γκόμενα ετσί κι αλλιώς ποτέ δεν ήτανε δικιά σου, Να σιχένσε εκείνους που σου γάμησαν τα όνειρα και δεν τους ενιαξάν ποτέ τα συναισθηματά σου
Μην στέναχωρηθείς άμα πεθάνε και χαθώ, μα να στεναχωριέσε αν δεν αφήσω κάποιο έργο Μην μου δώσεις αξία όταν πία δεν θα 'μαι εδώ κάντο όσο είναι καιρός, πρωτού με δείς να φεύγω
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"

(Μπούκλας)
απο τα δυο εις τον κροταφο απευθειας πιστολι
το ξερουν ολοι οι ladose ειναι 100 χρονια μπροστα απο την φαση ολη
τι να πεις κ εσυ
μας τα πανε πολλοι μα στην ουσια λενε πιπες ολοι αυτοι
εκει που δεν μπιμπτει ολο το στυλ
κακο να κανεις μουσικη και να ζητας ανταμοιβη
εεεε ξεκολα ρε τρελε μην κανεις ντερτια
τετοια ραπ σου βγαζω μονο οταν κανω μουγκα τετοια
ε ρε ντερτια που εχει ο κοσμος στην εποχη μας
οταν εχουμε κεφια κουνιετε ολο το μαγαζι μαζι μας
κ εσυ καθεσε λιγο πιο πισω κ κοιτας
με ανοιχτο το στομα κ κολλας
δεν ξερω τι ζητας
μην κοιτας ο μυθος καταρηυθηκε ειμαστε εδω
ποτε δεν μαλωσαμε γιατι εχουμε ενα κοινο
εμεις οι πεντε
πορονουμε κοσμο κ εσεις τι λετε
μπουκλας ενα δυο τρια
κ εσεις μπατε σκυλοι αλεσθε

(Ραψωδος Φιλολογος)
απο τον χαρτι ξεπηδαμε ειδικη ομαδα swat
πριν ακομα ξεκινησει η παρτιδα κανω rua mat
βηματιζωντας απανω στο σνατ το χατ
μενω στον σκληρο σου δισκο ακομα και αμα κανεις format
παραδεξου το εισαι ενα επιπεδο κατω απο εμας κ οχι γιατί το στυλ μας ειναι γαματο
παραδεξου το εισαι ενα επιπεδο κατω γιατι ενω δουλευουμε εσυ τα θες ολα στο πιατο
η ανδρεναλινη χτυπαει κοκκινο
επι σκηνης δεν νιωθω κατι το ανθρωπινο
νιωθω σαν ζωο λισασμενο
που το κοινο πορομενο
για να δει τα παντα να κανει ειναι προθημο
ειναι Μ.Ι ,Διαρρηκτες κ Απεχεις συνασπισμος
μαζι με μπουκλα για να γινει πανικος
ειναι βρωμικα beats ειναι στιχος καυτος
ειναι ηχος αντικαταθλιπτικος
ειναι ladose

αααασ το σε μας
η ομαδα για να ακουσεις τον ορισμο της βρωμιας
αααασ το σε μας
ειδικη πενταδα κρουσης ή ταν ή επι τας
αααασ το σε μας
η ομαδα για να ακουσεις τον ορισμο της βρωμιας
αααασ το σε μας
ειδικη πενταδα κρουσης ή ταν ή επί τας

(Λόγος Απειλή)

ασ το σε μας
χαραμιζεις τον χρονο σου δεν ακουμπας
σ ολους εμας
στριβω κ κανω τον χτυπο να μιαζει μπελας
σαν φαντομας
κινουμε στο μετρο κ φερνω τον πολεμο παραμιλας
χα μελετας
κανω το μπας
τρελοζιτας
σαν μαχητικο μπαλιμπας
κ εχετε καλο στο νου ξεροκεφαλοι
σηκωνουν κεφαλι μα μενουν ακεφαλοι
ολοι εφοσον στην πολη αφησαμε την ladose εγκεφαλοι πηρυνικοι
πισω απειλη
λογος αλλαζω φωτα στους mcs σαν να μουνα ηλεκτρολογος
αν δεν θες
γραφω δεν ξερω τι λες
δεν χαμπαριαζω απειλές
γαμιουντε οι μπατσοι κ καθε χαφιες
ειναι τα λογια μου
κοντρα στα λαμογια που
θελουν να μας τρεξουν με τα δοντια
πιανομαι απ τα ποδια μου στην γη
πατανε αλλο τι
θα βρουμε αδερφη
οι ασχετοι να κανουν κουμαντο
μες στην σκηνη
ηρθαμε να φερουμε τα πανω κατω μες στην γαμημενη σας γιορτη

(Κριτής)
κοιταω μπροστα μου
εγω το μαθα το μαθημα μου
πανω σε τρελους ηχους
ασε με να κανω τα δικα μου
αυτη ειναι η γιατρεια μου
ladose χαπακι για να βρισκω την ηγεια μου
ασυγκρατητα κουπλε
δεν ειναι για σενα κουκλε
ριξαμε στο πατωμα τα υψωμενα τουπε
κ τωρα τι
ποιος θα υψωσει την γαμημενη του φωνη
προτεινω πριν το κανει καλα να το σκεφτει
καναμε το εμμετρο ραπ
να μοιαζει φερετρο για
για ατομα που μας φερνουνε εμετο
κ μελετω τα στυλς
παραπατω μετα
γιατι η καθε σας ριμα μοιαζει κτιριο αυθαιρετο
πουμ πουμ ασα
πουμ πουμ ασα
παιρνω γιατι η αμαθεια κ η βλακεια με κουρασαν
κ επιστρεφω δρημητερος σε αλλους οσους δεν μασαν
κ απειλες απο μαλακες
που δες τι μπορουν να κανουν κααλλες κουβεντες κ αλλες
για το ονομα τους δεν τους ηξερε ουτε η μανα τους εχθες
σημερα βγαινουν καλεσμενοι σε εκπομπες
το μπουλο

αααασ το σε μας

αααασ το σε μας

αααασ το σε μας
η ομαδα για να ακουσεις τον ορισμο της βρωμιας
αααασ το σε μας
ειδικη πενταδα κρουσης ή ταμ ή επί τας
αααασ το σε μας
η ομαδα για να ακουσεις τον ορισμο της βρωμιας
αααασ το σε μας
ειδικη πενταδα κρουσης ή ταν ή επί τας

(Λόγος Απειλή)
Άκουσα πως μας θάβεις
πως ανάβεις φλόγα με δυο στίχους όμως τελικά το ράβεις
και είσαι φλώρος,τι να ακούσω από σένα
γάμησέ τα,κόψε τα ποτά να μη χαλάς τη σιλουέτα
Κουνώ το χέρι πάνω κάτω και ζαλίζεσαι
και εσύ το κουνάς όμως μόνο όταν μαλακίζεσαι
εθίζεσαι σ'αυτό και έχει αντίκτυπο σ'αυτό που βγάζεις έξω
αρκετά ως εδώ άλλο δε θα παίξω
με τη κλίκα που φοβάται να μη σκίσει τα καλσόν
και το βράδυ όταν κοιμούνται φοράνε κομπινεζόν
τη σεζόν αυτή και κάθε άλλη άλλοι χτυπάν το κύπελλο
και σεις διακοσμείτε το γήπεδό μας σα μπιμπελό
Ποιος είναι το θύμα και ποιος είναι ο Scarface;
έλα πουτάνα να τα πούμε επιτέλους face-to-face
το να με κράζεις με ατάκες με πλήρη μυστικισμό
το θεωρώ πια αδερφίστικο σε τέρμα κορεσμό
(Κριτής)
Άκουσα λόγια για σένα και δυστυχώς όχι καλά
μάζεψ'τη γλώσσα και απ'το καλάμι ξεκαβάλα
και αν δε ξέρεις με ποιους ανοίγεις κόντρες
μιλάς και λες πολλά μα εγώ θέλω μόνο απαντήσεις ντόμπρες
και αμά δεν έχεις μη κορδόνεσαι
σε τσαμπουκάδες να μη χώνεσαι γιατί έχω λόγο που σε πόνεσαι
και θα σε πονέσει αν έτσι συνεχίσεις
αφού μας βλέπεις ήρεμους γιατί θέλεις να μας συγχύσεις οπωσδήποτε;
Άσε μας να ζούμε τη βρωμιά μας
γιατί αυτή μας κάνει να διαφέρουμε από τη γενιά μας
που μας έκλεισε μέσα σε ρουτηνιασμένους ρυθμούς
(χαχα!)Μη γελάς είσαι και συ μέσα σ'αυτούς
άλλο ένα μικρόφωνο χωρίς ουσιώδη λόγο
που'κανε τις γούνες και τα χρυσά δόντια logo
μιλώ γιατί έχω λόγο
δεν ακούς γιατί έχεις πρόβλημα
η διαφορά μας;Εγώ δε θέλω ψυχολόγο
(Bouklas)
Δεν ακούω λέξη
ποιος θ'αντέξει;
Τι θέλεις εσύ;
Είμαστε εδώ οι πέντε και όχι τότε έξι
τα'χεις παίξει λάβε τη θέση πριν λάβεις τη δόση
πάσχεις από κατάθληψη ήχου,πάρε ladose να σε πορώσει
θα σε φιμώσει γιατί δεν έχεις νιώσει αυτό τον ήχο που έχουν νιώσει άλλοι τόσοι
που ξέρουνε να ακούν είναι πιστοί ακροατές
στο δίνω θες δε θες απ'τις καλές και απ'τις ανάποδες
ρούφα ανάποδες να γύρεις λίγο
ήρθε η ώρα επιτέλους να φας και λίγο ξύλο
κάτι που δεν κάνανε κάποιοι τόσα χρόνια
προσοχή βαράμε όπως του Ναβαρόνε τα κανόνια
μπαλόνια που μας τα'χεις κάνει
α,ρε αλάνι
μόνο για χρώμα μπλε είσαι και μετά πας στο λιμάνι
τι έχεις κάνει γι'αυτό ζάρωνε πάλι ρε γαμημένε
αφού την πληρώνουν άτομα που δε φταίνε
(Ραψωδός Φιλόλογος)
Παλιοπόρνη
ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να νομίζεις ότι είμαστε ίδιοι έστω και όμοιοι;
Δε το παίζω ντίβα
απλά δε θέλω επαφές μ'όσους εκπροσωπούν της βλακείας τη κολεκτίβα
πάρτε το χαμπάρι
και αφήστε τα μικρόφωνα ο κόσμος το'χει τούμπανο και σεις κρυφό καμάρι
κανείς δε σας γουστάρει ατάλαντοι του κερατά εσείς όμως εκεί σαν πεισματάρικο μουλάρι
όσο για μας
άστο μη ρωτάς
είμαστε βαρίδι στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς
και γουστάρω που είστε μαζεμένοι απέναντι όλοι οι γουάξ
γιατί όσο πιάνετε πάτε πάτι ανεβάζετε εμάς
συνεχίστε κατά πάνω μας να έρχεστε
και στις καλές μας να μας πετύχετε να εύχεστε
αλλιώς τη διαφορά του είναι και του φαίνεσθε
θα διαπιστώσετε λίαν συντόμως,τετέλεσθαι.

Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δεν θα κλάψω,μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
με έστειλε στον άλλο κόσμο και άλλες ψυχές να χάσω
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δεν θα κλάψω,μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
με έστειλε στον άλλο κόσμο και άλλες φωτιές να ανάψω

Ραψωδός Φιλόλογος:
Είναι λόγια που θέλω τόσο να πω και όμως δεν λέγονται
σαν τις παράλληλες ευθείες που ποτέ δεν τέμνονται
απλά συνεχίζουνε την πορεία τους επάπειρον
και όμως μένουνε ακίνητες σα πόδια ανάπηρων
με βλέμμα στον ορίζοντα στην δύση του ηλίου
την γέννηση και το θάνατο του κάθε ειδυλλίου
που φύτρωσε, άνθισε, γέρασε, μαράθηκε, μίσησε, αγάπησε
ήρθε,μετά χάθηκε στην άβυσσο, έζησα στο πετσί μου την κόλαση
στην αναζήτηση μου για προσωπικό παράδεισο, μα δεν
σταμάτησα το ψάξιμο ακόμα και όταν η ψυχολογία μου έφτασε στο μηδέν
επειδή ακόμα αναζητώ αυτό το κάτι
και ας μη φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα Ιθάκη
έχω συνηθίσει να σηκώνω τα βάρη στην πλάτη
με μάτια ανοιχτά μήπως και βρω το μονοπάτι…

Κριτής:
Και άντε γάμα την μοίρα
Πήρα την απόφαση να βγω από την καραντίνα
ανατινάζοντας την θύρα αφού έχω λόγο γκιλοτίνα
τι να πούνε οι επισκέψεις 4 φορές το μήνα στον γιατρό
αφού οι συμβουλές του τελικά δεν μείναν στο μυαλό
και προκαλώ αν θέλεις μίλα τσάμπα κόπος
αφού τα άρρωστα μυαλά ευφυέστατα τώρα γίναν
μες στην πτέρυγα από όπου ξέφυγα εγώ
έχοντας γιατρικό κατά του νου μου τον ρυθμό
και το στυλό ήταν το μεγάλο μυστικό που κανε το μυαλό μου διαφορετικό
μέσα στον κόσμο τον μικρό. μμμμμμμμ
αυτό τραγουδώ,ποποποποπο με αυτό χτυπώ
και δεν θα δω εχθρό ή φίλο μές στη μάχη
αλλά κοιτώ το ποιος έχει λόγο ορθό αλλιώς κόβω εδώ

Λόγος Απειλή:
παραμένω κυνικός,κυνηγός συνεπώς σαν σεισμός,οιωνός
άκους πως,ρώτα πως
Για να μαθαίνεις μην ανοίγεις το στόμα γιατί ρυπαίνεις την ουσία
ποια βραβεία μου ζητάς, πια να σωπαίνεις την υπόκρουση Ladose
ωσότου το φως να δεις στα μάτια καθαρά για να μην μείνεις τυφλός
τα γεγονότα που περνάν πίσω από κόκα και αρντάν
κρύβουν τα συναισθήματα τους σταμάτησαν να μιλάνε
μόνο γαμιούνται ξεχάσανε όλοι και δεν αγαπιούνται
χτυπάνε ξυπνητήρια μα προτιμούν να κοιμούνται
τα ζώα σαν τον βοα τους κύκλωσε ποια η άγνοια
γυρεύουν να ζήσουν μεταξύ του λογικού και την παράνοια
ζιζάνια πληθαίνουνε στην εποχή που ζούμε
και έτσι όλοι μιλάνε μα δεν ακούμε

Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δεν θα κλάψω,μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
με έστειλε στον άλλο κόσμο και άλλες ψυχές να χάσω
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δεν θα κλάψω,μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
με έστειλε στον άλλο κόσμο και άλλες φωτιές να ανάψω

Ραψωδός Φιλόλογος:
Με θέρμη και όχι επιδερμικά
Ξαναφέρνει συνείδητα ότι στα σκοτεινά κρατούσα παίρνει την γαλήνη
και η ζυγαριά γέρνει προς την μεριά που η ανησυχία πάντα φέρνει αυπνία
ποια ανοία,ποια προσωπολατρεία,ποια Τροία και ποια να την αλώσεις εξαστρατεία
μόνο βρύα στα κρύα από την ακινησία,σα σιαμαία με θέα την μαία
που θα σε αποκολλήσει από όλα τα ωραία,μα χαλάλι σου
μουσική σε αγάπησα μοιραία και παρέα σου όποιος από την κεραία σου ανασαίνει
μετρώντας τα αστέρια σαν το παιδί του Λουντέμη
μένει μόνο με όλα εκεί δίπλα να τζόγαρω ξανά σε εσένα
και να ξανα αναζωπυρώσω την φωτιά που κάποιοι άφησαν να σβήσει εσκεμμένα
μα για μένα ζωής και θανάτου θα ναι να την ανάψω ξανά

Κριτής:
Και να πως τα κενά γεμίζω μ'ένα φου
απλά είναι τα πράγματα ξανά αφού
μονοπάτι βρήκα να βαδίσω μες στον γκρίζο κόσμο
λόγια που δεν αναιρώ και βήματα δεν κάνω πίσω
δεν ελπίζω ,την ζωή ζω και ζορίζω το μάτι μου
την ομορφιά να δει που κρύβεται πίσω από την πλάτη μου
για να μην εστιάζω σε αυτή γίνομαι ξυράφι
σκέψη για τον τύπο που ασυναρτυσίες γράφει
άχτι βγάζω και να μην μιλάς
που νομίζεις ότι η Ελλάδα κινδυνεύει από εμάς
στην εμφάνιση κολλάς,είμαστε σκέτος μπελάς
ΓΑΜΙΕΤΑΙ Η ΕΛ τελεία ΑΣ και
χώνεψέ το δεν το συζητάω κυλάω με τον λόγο μου συνδιασμένο
με αυτό που λέμε μέτρο
αρμονικά, κανονικά αυτό το ξέρεις ήδη
δεν συμβαδίζω με νοοτροπίες fake ghetto

Λόγος Απειλή:
Αν μιλώ στο κράτος που ζω το όνειρό μου είναι νεκρό
Αφού το κήδεψαν παππάδες, βουλευτάδες και λεφτάδες
που μου μάθαν την ζωή χωρίς να έχω παράδες μέσα στην τσέπη
μια του κλέφτη,δυο του κλέφτη και είναι λούης
απευθείας επιβίωση ζητάνε μετά βίας ,
μετανάστες που ζουν σε καταστάσεις που είναι άστες
όλοι πια τριγύρω μου σε κόμματα και πάστες για συμφέρον
και τυχαίνει να διαφέρω ,ενδιαφέρον δεν μου φαίνεται
και ξέρω την καταστροφή πριν φέρω
γιατί λέω και μιλάω,ζητάω την ανθρωπιά
φθάσαμε σε ποταμό να κυλάμε χωρίς κουπιά
και είναι αδύνατον,ήμαρτον τι άλλο να πω
να χαίρεσαι τον κόσμο,και άσε με να σκοτωθώ

Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δεν θα κλάψω,μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
με έστειλε στον άλλο κόσμο και άλλες ψυχές να χάσω
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δεν θα κλάψω,μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
με έστειλε στον άλλο κόσμο και άλλες φωτιές να ανάψω