Greek HipHop Lyrics

Στη λεωφορο Ν.Α.Τ.Ο. πεθαινουν τα αυτοκινητα
ψυχορραγουν κι αιμορραγουν και βενζινορραγουν
αντανακλουν τον ηλιο και τρεχουνε ακινητα
χιλιομετρα ονειρευονται χωρις να τα οδηγουν.

Μεταλλικα κουφαρια, σωροι γυμνα οχηματα
και σκορπια στον αερα η ψιχα των βουνων
ξερα, πικρα κι ευλαβικα κραταει τα προσχηματα
και θαβει λιγο λιγο τους λοφους των νεκρων.

Πετρουπολη - Ελευσινα, στο μεσα και στο τιποτα
σε κουφια διαδρομη σε πρωινο πηχτο
Μπλοκαραν τη ματια μου, σα φρενα τα ονειρα μου
και τερμα γκαζι πατησα σε ουρανο ανοιχτο.

Ολα τα τροχοφορα, συντεταγμενα σιδερα
συμπαντικα μυνηματα εκπεμπουν ρυθμικα
χαρβαλομαριονετες, καλωδια τα νηματα
ασημαντα σημαινουνε τα πιο σημαντικα.

Καθρεφτης ειναι η αντηλια και καθρεφτιζει κριματα
ειναι η ασφαλτος καυτη και λιωνει την προοπτικη
αναποδα μπαινει η στροφη κι εχει γυαλια και θρυμματα
ειναι η ζωη μας γρηγορη και μυστηριακη.

Ορος Αιγαλεω - Παρνηθα, γωνιαζουνε το τιποτα
η κουφια η ωρα η καλη μας εβγαλε ως εδω
φουλαρε η καρδια μου, γεμισε η αγκαλια μου
και τερμα γκαζι πατησα σε ουρανο ανοιχτο.

Γυρεύω κάτι πάλι και έχω τρελαθεί (πάνω σε διάφανα νερά)
σα γράψω κάτι θα γράψω ότι έχω ζήσει και έχει ξεχαστεί (η πιο αληθινή στιγμή)
και θα φύγω ναι θα φύγω με αυτόσχέδιο σκαρί (για μια άλλη χώρα μακρινή)
παραμυθένια θα αφήσω γένια (για να μοιάζω με τρελό πειρατή) χωρίς νησί

Γουστάρω να σαλπάρω να ραπάρω και να μην ξέρω
που πάω για πού τραβάω και γιατί ξανά αγαπάω

Γυρεύω πάλι κάτι που έχει πια χαθεί
Μονό κρεβάτι ζάλη σε βουνοκορφή
Πατάω τα αστέρια στο φεγγάρι να βρεθώ
Να πάρω φόρα από ψηλά και να απογειωθώ

Χορεύω πάλι και έχω μεταμορφωθεί (κόβω νήμα και επαφή)
Διαβάζω πάλι για να αποκοιμηθεί
Ο εαυτός μου είναι ο γιατρός μου και έχω αυτογιατρευτεί
Κάθομαι στην γωνία και παραγγέλνω (ξύδι και αλάτι)

Μπλέκομαι στα ποδιά της σαν να ‘μουνα κάποιο γατί
Και αυτή γελάει μου γελάει η αγάπη μου η κρυφή
Έχω βουτήξει από ψηλά δεν θα πέσω
Δεν λέω να πέσω έχω απογειωθεί

Γυρεύω πάλι κάτι που έχει πια χαθεί
Μονό κρεβάτι ζάλη σε βουνοκορφή
Πατάω τα αστέρια στο φεγγάρι να βρεθώ
Να πάρω φόρα από ψηλά και να απογειωθώ

Γυρεύω πάλι κάτι που έχει πια χαθεί
Μονό κρεβάτι ζάλη σε βουνοκορφή
Πατάω τα αστέρια στο φεγγάρι να βρεθώ
Να πάρω φόρα από ψηλά και να απογειωθώ

Οταν με κοιτας καταματα
βλεπεις μονο μεροκαματα
λες πως ειναι ολα ανακατα
λες πως ειναι ολα γαματα (καφτε τα ολα)
ελα δω φιλε να δεις ζωη
να κανω τεχνη την αναπνοη
το ποτο και το συλλογισμο
οσο δολεωα δουλεψα στο μισο
δινω ανασα στο ασφαλιστικο
και στην ομονοια το λυρισμο
πηρα καινουριο αυτοκινητο
τερμα οι βολτες με το περιπολικο
ειν επικινδυνο
εχεις να κανεις με το ηλιολουστο
με τον τροπο τον αλλοδαπο
λυνω το δημογραφικο

τρελαινονται ολοι οι μπατσοι οταν περνας,απο κοντα
τραβανε το πρεζακι και συ γελας,χαζα παιδια
στην αθηνα
ο χρονος φαινεται πως σταματα
δεν πειραζει,μικροπραγματα,μη σε νοιαζει,γαματα

για αλλη μια φορα
ζωντανα
μην το βαζεις κατω
ροδες..τοδες
μην τα παρατας
εχεις να κανεις...

Ταξι και νταβατζηδες,ειν αναγκαι και φτηνα
κι οι βλακες ματατζηδες, με τ'ακριβα τα χημικα
αγαπανε τα σκυλαδικα,τραγουδανε στα κωλαδικα
οταν μιλανε γηπεδικα
που το πανε,ε? γαματα
οι δασκαλοι φοβουνται και τρεμουν οι καθηγητες
το κινημα ειναι πουτσες γιατι ειναι τιγκα υποκριτες
παμε να φαμε στα εβερεστ,η εκκλησια και οι σχολες
ειναι ενα πραγμα,παμε οπου θες
αρθρο δεκαξι,ενταξει
παπαριεεες

μαγαζια,καταμεστα,παμε στα μαγαζια να μαστε αναμεσα στα πιο ομορφα παιδια
με τα πλαστικα βυζια
και τριπαριστα μυαλα,γεια χαρα,κλουβια
με ροδες και μπλε ρομπες και μπομπες με φλογες
ζουμε σε ενα χωριο,εμ το δες?
διπλη δουλεια μισα λεφτα στο κεντρο της αθηνας
δυο χρονια για το δισκο μας,δυο μηνες το τραγουδι

τσιγγανοι μες στο φοντο με μουσικη και με φιλια
κρατανε το σιγοντο,κι αν θες να γινεις παιζει και ζα
στης σαλαμινας τα στενα
περνανε ολα τα φορτηγα
ραγισανε τα μαρμαρα
πεθυμησα το περαμα

Της γελάει ο ήλιος όταν βγαίνει
Στα πόδια της μπροστά όλοι οι άντρες σκυμμένοι
Φτιαγμένη, Βαμμένη ή χύμα ντυμένη
Τον κόσμο αρρωσταίνει
Βγαίνει έξω κι' όλοι την κοιτάζουν
Άλλοι με την άκρη κι' άλλοι καρφωμένοι στάζουν
Φτωχοί και φραγκάτοι
Κοινοί και μουράτοι
Της τάζουν και κάτι

Τρακάρουν τ' αυτοκίνητά
Στο δρόμο που περνάς
Κι' αισθήματα κι' ακίνητά
Στα πόδια σου κλωτσάς

Είσαι σαν τη Μάρθα Καραγιάννη
Το κορμί σου φονικό
Ένα βήμα σου θα με ξεκάνει
Που να βρω να σκοτωθώ

Της ανοίγουν πόρτες όπου πηγαίνει
Σε πουλάει σ' αγοράζει κι' ότι θέλει το παίρνει
Λιγάκι θλιμμένη, γλυκά μουτρωμένη,
Γελά και σε στέλνει

Τρακάρουν τ' αυτοκίνητά
Στο δρόμο που περνάς
Κι' αισθήματα κι' ακίνητά
Στα πόδια σου κλωτσάς

Είσαι σαν τη Μάρθα Καραγιάννη
Το κορμί σου φονικό
Ένα βήμα σου θα με ξεκάνει
Που να βρω να σκοτωθώ

Μα τα βράδια μόνη της κοιμάται

Και το φως ανάβει να μην φοβάται

Είσαι σαν τη Μάρθα Καραγιάννη
Το κορμί σου φονικό
Ένα βήμα σου θα με ξεκάνει
Που να βρω να σκοτωθώ

εννια με πεντε παραγιος
και βασιλιας στις δεκα
ειν η δουλεια μου αναγκιος
κι οι διακοπες γυναικα

γεννιεμαι την παρασκευη
πεθαινω τη δευτερα
μοιαζω με τα μεσανυχτα
και ξαγρυπνω τη μερα

Πινω και παραφερομαι
μα τι να κανω
σαν τον αλητη σου φερομαι
μα τι να κανω

Φατσα καρτα καιγεται η σημαια με τα αστρα
πεφτει η καρτα, αθηνα σαλλονικη και πατρα
σα την μπινια τα λαι(?) ολα παρτα
δωστα και και μπομ μπομ τον τον στα(?)
δεν αλλαζει η παστα αλλα μονο η καστα
βλαχοι με λεφτα γιναν βλαχοι με πιο πολλα
μπερλουσκονοι,υπαρχουν κι οι κοπολα
υπαρχουν οι καμερες οπως υπαρχουν και τα μικροφωνα
πιο πολλα,περισσοτερα,κοτερα .ελικοπτερα
φαμπρικες,οχηματα,χρηματα ειν αυτα,που κινουν τα νηματα
ειναι μαθηματικα
ολοι ιδρωνουμε για τα ευρω,που να τα βρω?
κουβαλαμε ενα σταυρο,κολυμπαμε στον αφρο
με ελληνα αφεντικο κι αλβανο μαστρωπο
χωριζουμε τον κοσμο στα δυο
καρατζαφερη δαγκωτο
δεν ειμαι εγω που διαλεγω την αληθεια απο το ψεμα,παρολαυτα
ανακατευεται το σαλιο με το αιμα,κανονικα
ειτε μιλαμε για μουνια ειτε μιλαμε για λεφτα
ειν η δουλεια που κανει παντα τη διαφορα
παντελοναζει κρυφα μα γκτινιαζει φανερα οποιος μενει στο εργοστασιο που λεγεται ελλαδα

Στο ληθαργο ειμαι νηστικος,χορτατος στο κυνηγι
ειμαι στο ψεμμα πειστικος και στην αληθεια φιδι
φαινεται η ευθεια πιο ευκολη μα ειναι η στροφη πιο ισια
το παρακρατος ναι γιορτη και γιγαντοαφισα

Κλουβιά με ρόδες
(Ζωή ωραία)
μα και πουτάνα pax αμερικάνα το ιδεώδες-το δες
(Τόσο λίγη)
Κλουβιά με ρόδες και μπλε ρόμπες και μπόμπες με φλόγες
Ρόδες το δες

(Ζωή ωραία)
μα και πουτάνα φάλτσα αμερικάνα το ιδεώδες-ωδες
(Τόσο λίγη)
Κλουβιά με ρόδες και μπλε ρόμπες και μπόμπες με φλόγες
Ρόδες έλα δω και δες

Τσιμεντένια κουτιά με πόρτες σαν κινέζικες παγόδες,
το' να πάνω απ' τ' άλλο,κατακόμβες πάνω απ' τη γη,
έλα δω δες οι νεκροί στριφογυρίζουν στους δρόμους
σαν μεξικάνικη γιορτή,σαν προδότες,
όλοι ζωντανοί χωρίς ζωή ,θιασώτες στο παράλογο
και πρώτες έρχονται οι κότες κι οι δειλοί..αυτοί, δηλαδή ποιοι;
που αποφεύγουν τον φόβο κι οι δεσμώτες
Κλουβιά με ρόδες και μπλε ρόμπες και μπόμπες με φλόγες
πολέμου πρόβες αδερφέ μου το δες και το πες και το πιες,
ψυχοτρόπες οι ντόπες σε κόκα κόλες εγχώριες
και νόρμες, βρώμες, στερεότυπες γνώμες
δεν είναι οι μόνες σαν κανόνες έχουν εξαίρεση
δέκα μέρες λιακάδα ανά δέκα χειμώνες
κι ειν' οι μέρες σαν πόρνες, ανερχόμενες γκόμενες με γόβες
κι ειν' η νύχτα σαν φωτιά από εμπλουτισμένα βεγγαλικά
χαοτικά μαθηματικά γεννάνε τις νότες
περνάνε οι μόδες σαν τυφώνες κι οι εποχές σαν λεχώνες
βυζαίνουν αγκαλιά σαν να 'τανε παιδιά τα κόμπλεξ
top less, σκληραίνουν οι ρώγες, κορμί χυμώδες
φόδρες στα συναισθήματα κι οι κόντρες
στη φορεσιά που ’χουμε όλοι κι όλες,
φόλες για φαγητό κι αιμα για νερό,
χώρες μαριονέτες που κουνιούνται
απ' άλλες χώρες σαν υπηρέτες
λευκές κόλλες τα μυαλά και ψυχές σαν τρώγλες
κι άλλα πολλά

Είναι ωραία η ζωή παρ' όλα αυτά, παιδιά, μα
τόσο λίγη...

Μας περιμένουν
οι ομορφιές του
κόσμου τούτου
σαν τις πληγές που
ξανανοίγουν κρυφά
κάτω από ρούχα καινούργια.

Εσύ οδηγάς,εγώ ταξιδεύω
ξέρω τι κάνω,ποιόν κοροϊδεύω;
Σα ν'ανοίγω φτερά κάτω από ρούχα βαριά.

Πηγαίνω με χίλια, χιλιόμετρα ή μίλια,δε βλέπω καλά.
Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να δεις την πραγματικότητα;
Πόσοι ανθρώποι να χωρέσουν σε μια;
Δε θέλω να ξέρω τι θα 'ρθει μετά.
Έχω μισό,θέλω διπλά μα είναι αργά,είναι αργά.
Έχεις δροσιάκι έχω φωτιά
Δεν είν' αργά,δεν είν' αργά.

Πού να πηγαίνουν όλοι το ίδιο;
Άλλοι πεθαίνουν,άλλοι ζούνε και λίγο.
Για ν' ανοίξουν φτερά,δεν είν' αργά,δεν είν' αργά,δεν είν' αργά...

Μες το βράδυ
Μες το χάλι μου
Μου Φωνάζεις.Και δε θέλω
Να σου δίνω,Το σκοτάδι μου
Δε γουστάρω,Και δε θέλω

Όλοι οι άλλοι,Με Κουράζουν
Μ' αγαπάνε,Και το Θέλω
Μα 'ναι ίδιοι,Δεν θ' αλλάξουν,Και το ξέρω

Μες το βράδυ,Στο σκοτάδι μου
Με φωνάζεις,Και σε θέλω
Δε κοιμάμαι,Στο κρεβάτι μου
Με ξυπνάω,Δε με ξέρω

Το ίδιο λάθος - μου λες,Φταίει ο μπάφος
Μη με ζηλεύεις,Με ποιόν χορεύεις
Δεν πειράζει...Μη σε νοιάζει...

One time for your mind, Tonight
Και τι εγινε?
Light up the sky tonight yeah

Δυο μαυρες τρυπες
σου λεγαν για τα ματια σου μα
Τη λυση τη βρηκες
Φακοι επαφης,come on come on now
Αμερικανικες νυκτες
Κατεβαινεις με τα φρικια
Και με τις πιπες
Πλενεσαι μετα με φωτια

Χορευεις,κι οι στρατιωτες καθαριζουν
Μιλας και κοιτανε τη δουλεια τους
Δεν ξερεις ποιοι ειν'αυτοι και τι θυμιζουν
Ναζι που κοιτανε τη δουλεια τους

Και
τι εγινε?
Light up the sky tonight yeah

Ενα για τα πριμα,δυο για το μπασιστα
τρια για το λυρικο αντικαπιταλιστα
ροκαρω ολο το μαγαζι για να τιγκαρει η πιστα πατρο-
-ναρω το μικροφωνο σαν το φιντελ καστρο
στο τελευταιο χορτο,το τριτοκοσμικο
παιζει κοκα κολα μα δεν παιζει νερο
λενε πως ο τριτος ο παγκοσμιος θα ναι γι αυτο
κι αυτο ενω συμβαινει το πιο τρελο
τα δυο τριτα του πλανητη ειν' απο νερο
ειμαι εβδομηντα τα εκατο απο νερο και γω
κοντευω να τρελαθω
νομιζω πως θα πνιγω
θα ξαπλωσω στο βυθο και θα αποκοιμηθω
να με βρει μετα απο χρονια καποιο εξερευνητικο
και να με βγαλλει ο εγγονος του Ζακ Υβ Κουστω
και σε καποιο μουσειο ευρωπαικο να εκτεθω
να εχω παρει μια ποζα απο καποιο αρχαιο γλυπτο
και στην εξοδο να με πουλανε μικρο
σουβενιρ κεραμεικο η και πλαστικο

Και
τι εγινε?
light up the sky tonight's the night

Με το μικροφωνο ανοιχτο
ολοι οι ραππερς του ντουνια
φτυνουν σαλια και θυμο
μα το ηχειο ειναι βουβο
και κομμενο απ τα γουρουνια
το γαμημενο ηλεκτρικο

Χωρις πικαπ
με μπιτμποξ και τσαμπουκα
σκετο ραπ
το αυθεντικο
χωρις φαρδια
χωρις αμαξια και λεφτα
μια βραδια
για το χιπχοπ

Mcs bboys και κοινο
γκραφιταδες και dj
με η χωρις συμβολαιο
εχουνε ολοι ενα κοινο
το εβδομηντα στις αρχες
την κουλτουρα του χιπχοπ

Χιλιες ομαδες
χιλιες κλικες κι αρχηγοι
μια μουσικη
μια γαματη στιγμη
χιλιες ζωες
να ζουσαν ολοι απ την αρχη
δεν θα μετανιωνε κανεις για την αγαπη αυτη

Ειναι γαματο κι απιστευτο
ν ακους το ακατεργαστο
τοσο αληθινο κι αγεραστο
κι ανορθογραφα στιχακια ποιητων του δρομου
ν ανοιγουν λεωφορους προς το υποσυνειδητο μου
ειναι δικο μου πια,κι ανηκει σ ολο τον κοσμο
ειναι ταξιδι και φορτωνω ολο το βιος μου στον ωμο
κι ας μην εχω ν αγορασω εισητηριο
δεν μου βγαλανε καινουριο διαβατηριο
απο το κτηριο
μολις αποχωρισε ο ελβις
(η τελος παντων καποιος που του μοιαζει)
θα ανεβεις στη σκηνη για να γινεις αστερι
θα χεις γκομενες πολλες και τατουαζ στο χερι
παρεα με τους gangsta του mtv
σαν το αιωνιο παιδι

χωρις πικαπ...

Εγω μεγαλωσα στο γκρι της Ελευσινας
Δεν θα το παιξω εργατια στη σκια της Αθηνας
Μεγαλωσα με πιτσα και μπουζουκια
Κι εχω στεκια γηπεδα καντινες και κουτουκια
Χαραζω διστιχα των ακτιβ μεμπερ στο κορμι μου
κι εχω ενα κομπλεξ για τη φωνη μου
ειναι μαζι μου δυο τρεις φιλοι και γουσταρω
τραγουδω και ραππαρω,super light φουμαρω
κι οχι sante
αντε ντε ποιος θα με κραξει
και ξερω εγω λεω
ξερω εγω ενταξει
δεν ειναι δυνατον να τα χεις μ ολους καλα
και το ιδιο αδυνατο να τα χεις μ ολους χαλια
δεν εχει πεσει ουτε μια φαπα απ οτι ξερω
κι ολοι φημες και μισος σκορπιζουν,αυτο το ξερω
γελαω,κερναω γυρα με γυρα τις αραδες γιατι το μονο που μενει ειν η ΑΓΑΠΗ

χιλιες ομαδες...

Επιστρεφω απο το πουθενα με το hardcore
δευτερο παρκο,παρτο και πιο δυνατα βαλτο
και σε r n b ζητω ρεφρεν,η λεωφορος ΝΑΤΟ
μ εβγαλε εξω απο το βαλτο για μια νεα πνοη
υπαρχουν λεξεις κι αριθμοι που μεταφραζουν τη ζωη
σε λογικη
μα ειναι ανεξηγητο το χιπ χοπ
ειναι μεταφυσικο κι ας εχει ωμο ρεαλισμο
κι οσο κι αν το αγαπω,υπαρχουν φορες που το σιχαινομαι
μα οταν παιζει δισκο στο πλατω , ξανατρελαινομαι
πως ειναι δυνατον τοσος φανατισμος?
μισογυνισμος , ομοφυλοφοβια , και λουμπεν αυτισμος?
και συναμα να μαι αυτος που θα γνεψει με το κεφαλι του
οταν θα παιξει billy b,daddy kane, de la soul
ultramagnetic mcs,ακομα και dre και wu tang
αφηστε τα κοκορεματα και τα μπανγκ μπανγκ
και πιαστε τα μικροφωνα στο χερι για ενα παρτι τελευταιο
τι κοιτας ρε?

χωρις πικαπ....

Θυμαμαι τα παλια που με λεγαν ροκα
το 70 οταν ξεκιναγα με blues και τσαμπουκα
εχω γκριζα μαλλια,και ενα μετρο αλογοουρα
εχω στην πλατη με τους magic καπου χιλια ζωντανα
ειν η κιθαρα βαρια και προσεχε μην ακουμπας
θα σε χτυπησει το ρευμα και δεν θα ξερεις που πας
εχω ζησει το Funk
τον grand master flash
γι αυτο γουσταρω που ροκαρω με τις ροδες,και τι κοιτας?

Κάτω απ' το βράχο κυλάει το νερό,
Βαθύ χαράζει αυλάκι το δάκρυ τ' αρμυρό.

-Είμαι βράχος αρμυρός και πάνω μου (πάνω μου, ναι!) σπάζουν τα πλοία,
κρύβω μέρα το φιλί και το σούρουπο (μέρα το φιλί) κρύβω τους όρκους,
(Χαίρομαι!) Στην αντάρα χαίρομαι και στη γαλήνη κλαίω,
Κι έχω στο σώμα μου πληγές κι έτσι και γω πληγώνω κι άλλους
Κι έχω το στόμα μου κλειστό, μη και με βρει η Σειρήνα
Και με γελάσει η μάγισσα κι από τα μάγια ανθίσω
(Κι έρθει) Κι έρθει κύμα ανίκητο για να κάψει τα λουλούδια,
Να μυρίσει η γη θάνατο και να 'ρθεί ξανά ο θάνατος το καλοκαίρι
Κι η θάλασσα η πιο βαθιά ν' ανοίξει την καρδιά μου.
Κι η θάλασσα η πιο βαθιά ν' ανοίξει την καρδιά μου.

Κάτω απ' το βράχο μια θάλασσα βαθιά,
Τη μέρα μου θυμώνει, τη νύχτα μου γελά.

-Είμαι βράχος σιωπηλός ακίνητος και (ακίνητος, ναι!) στέκομαι μόνος
Και καρτερώ τους ναυαγούς (κοίτα τους!) να βγούνε ν' ανασάνουν,
Να βρούνε καταφύγιο (έτσι ειμ' εγώ!) και ψεύτικες ελπίδες,
Να 'ρθει η νύχτα (να 'ρθει) η σκληρή και πιο σκληρή (ναι!) να 'ρθει η μέρα,
(Είκοσι) Ν' αντέξουν χρόνια είκοσι κι ύστερα να ξεχάσουν,
εκείνο που ζητούσανε σαν φεύγανε για το ταξίδι
Και το πανί (κάπου στο βάθος το πανί) στον ορίζοντα ν' ασπρίσει,
Φωτιά ν' ανάψουν και καπνό, να στείλουνε σινιάλο,
Μα να τους πάρει από 'δω δε θα βρεθεί καράβι. x4

Καμαρώστε με κυρίες και κύριοι
Είμαι ένας χαρταετός με χρώματα τρελά
Με γεννήσαν δυο τεμπέληδες εργάτες
Είπαν και οι δυο τους στα κρυφά πως θα πιάσω πολλά
Και ξέρεις κάτι ρε συ;
Είχανε δίκιο
Καθαρά Δευτέρα σήμερα και βρέχει απ' το πρωί

Μα εγώ χορεύω πάνω απ' τη συννεφοσκεπή
Στέλνω χαιρετίσματα,γιορτάζω την φυγή
Σαν τους παλιούς πειρατές έχω μεγάλα σκουλαρίκια
Και μιαν ουρά σαν αρχαίος διάκος

Πως μ' αρέσει να πετάω πάνω απ' την αλήθεια
Να μου φαίνονται όλ' αστεία και μικρά και αλλιώς
Ν' ακούω τις φωνές από τα σπίτια
Να παραλλάζω αρρωστημένα μυστικά
Δεν μετανιώνω και αν τον χρόνο έφερνα πίσω
πάλι το σπίρτο μου θα έκαιγα και θα 'στελνα φιλιά

Chorus
Φεύγω και στέλνω σ' όλους σας φιλάκια
Θέλω να φτάσω τ' αστεράκια
Για να γλιτώσω απ'τ' ανθρωπάκια
Θέλω να φύγω μακριά

Κ' ενώ οι τρελοί κάτω κρατάνε σημειώσεις ασταμάτητα για το αύριο και την πιθανότητα
Υποανάπτυκτα πρωτεύοντα στέλνουν ανθρώπους σε τροχιά μ' έναν πράσινο Πήγασο
που 'χει μια κόκκινη νυχιά
στα πλευρά
Και 'γώ εστιάζω από ψηλά σαν τατουάζ της ασφάλτου και στα χίλια σκυλιά
που φυλάν την απαγορευμένη πόλη
Και με καίει η βροχή σαν να βρέχει βιτριόλι

Μα το σκάω μετά και χώνομαι κάτω απ' τα εμπόδια
Τα ηλεκτροφόρα καλώδια
Και την κεραία της Βαβέλ
Μου αφήνει δυο αναμνηστικά καψίματα στην ουρά
Βουτάω να τα σβήσω βιαστικά
στο ποτάμι με τα παλιοσίδερα
Όλα μου τύχαν μαζεμένα σήμερα
Σαν να χω δέρμα φιδιού και δρακόντεια αρματωσιά
Την βγάζω καθαρή
Μου στέλνει η νύχτα την δροσιά

Και αναμνηστικά cartpostal από μακριά
σ' όσους μας κράτησαν χαμηλά
σ' όσους μας κράτησαν μακριά

Χ-ray εδώ ακούω αυτό το πράγμα που έχει φτιαχτεί από ζωντανή μπάντα
και δεν το πιστεύω
σαν να χεις κλέψει λούπες
μια κιθάρα σόλο
Ναι
Ρόδες 2004

Chorus
Φεύγω και στέλνω σ' όλους σας φιλάκια
(Καμαρώστε με κυρίες και κύριοι)
Θέλω να φτάσω τ' αστερακια
(Είμαι ένας χαρταετός με χρώματα τρελά)
Για να γλιτώσω απ' τ' ανθρωπάκια
(Και ξέρεις κάτι ρε συ
Στέλνω χαιρετίσματα, γιορτάζω τη φυγή
Σαν τους παλιούς τους πειρατές)
Θέλω να φύγω μακριά
Θέλω να φύγω μακριά

Δεν παίζουν φράγκα και λίγο,λίγο
τη σοκολάτα μεταβολίζω
Τις ενδορφίρνες άθελα πίνω
μαλαματίνες και καπουτσίνο

Πεντανόστιμο
βρίσκω το χιούμορ σου φίλε,
αν και του λείπει λίγο χώσιμο, τρελά νόστιμο
βρίσκω το μουνάκι που γουστάρω
γαμάτο πρόστιμο,αναλώσιμο
με καλούν νιώθω οι μέρες που κυλάνε σε απόσημο

Το νιω- νιώσιμο
Είναι αυτό που σου καίει το κεφάλι χωρίς λιώσιμο
Πες κάτι

Μπαίνω στο τριπάκι με χαρά
βγαίνω κακοταξιδέματα
μ' έχουν πάρει και τα αίματα
και στα αλήθεια και στα ψέματα
φταίω και για tattoo σε δέρματα
φταίω και που με παίρνω σοβαρά
και τα lucky strike με κέρματα
παίζω μπάλα χωρίς τέρματα

Βουντού,βούντου...

Primo gusto εστιάζω στο μπιτ σαν να ‘ναι μπούστο
Που στον πούτσο έχω βάλει την ντροπή μου μωρέ λούστρο;
Στον πάτο ενός πουριτανού που’χει γούστο
Πολλοί το παίζουν macho ενώ κοτάνε mucho mucho
Που το πάω,πάω με ρωτάνε όλοι μου φαίνεται πως κάτι ζητάνε
Νούμερο ούνο αν ονειρεύεσαι να γίνεις παρ΄τον πούλο βαμβακούλο
και σταυρό και μισοφέγγαρο σε τρούλο
ενώ εσύ σαν τον κούρο ποζάρεις στο φακό με ένα πούρο
σαν τον κούλο δίνεις το χέρι με ένα ψάρι από το βούρκο
Που 'ν' το ,που 'ν' το; Πάρτο! και για τράβα για κόντρες στη λεωφόρο ΝΑΤΟ
Άστο! Συγκριτικά είσαι σαν μεγάλωσες σε κάστρο είσαι ή δεν είσαι;
Κοίτα τι σου’χω ρούχο: όλα τα ναρκωτικά που κάνεις σε έναν στίχο σου’χω
Μανιτάρια να την δεις σαν ufo, χάπια για τον μπούφο
κόκα για τον πλούσιο,πρέζα αν είσαι για το φούντο
Το μυαλό είναι από μόνο του οπιούχο
Όσο για τον αριστούχο μένει στο χασίσι το βιταμινούχο
κι έχει μέτρο για το κάθε αλκοολούχο κι ας είναι χούο

Δεν παίζουν φράγκα και θε να φύγω
Αυγά μελάτα ναι,τηγανίζω
Περνάνε οι μήνες
κι οι ντοπαμίνες δεν περισσεύουν
μα όταν σε βλέπω
δεν ξέρω τι να κάνω να προφυλαχτώ
ή να πέσω με τα μούτρα και να πάω να γαμηθώ

Πεντανόστιμο,τρελά νόστιμο, αναλώσιμο
Το νιω-νιώσιμο
Είναι αυτό που σου καίει το κεφάλι χωρίς λιώσιμο

Φάμπρικες, οχήματα, χρήματα...
Βοσκάω μες στο Ροζγουέλ, είμαι από χωριό, δεν είμαι 'γώ
Το σκάω σκέτο όμως ρε δεν πίνω από μικρός,δεν είμαι 'δω
Στρατόπεδο όλη η χώρα, Guantanamo πρωθυπουργό
Φωνάζουν τα σκυλιά σου μα δεν τα 'χω τα όπλα εγώ
Ανοίγω το ψυγείο για να φύγω, να βγω και να πάρω μια ανάσα, λάσκα
Έχω κι αίμα στη φάτσα, σάλτσα, Λας Βέγκας - σκυλάδικο η βάρκα
Κουκαράτσα του Κάφκα, μένω σε γιάφκα
Από 'δω 'ναι οι πουτάνες κι από 'κει 'ναι η πιάτσα
Είδες το τυρί, είδες το χαρτί μα δεν είδες τη φάκα
Είναι τίγκα η pinata, σπάστα
Τα μπουζούκια βαράνε την intifada, κάφτα
Παρακράτος η μάκα, κολυμπάνε στα σκατά για να φάνε τα πάντα
Σκοπευτής στην ταράτσα, σουλάτσα
Σκατό στην κάλτσα, για την κυράτσα και το μαλάκα
Κάνε μου τράκα μια ατάκα για την ατάκα, τάχα μου τάχα
Να 'χα μονάχα λίγο αγάπη και χρόνο και λίγα φράγκα...

Είναι η νύχτα αυτή καυτή
κι έχει ροή φωτεινή
Είναι μουντό το πρωί
κι είναι μια μέρα σκοτεινή

Είναι μια ανάσα η χρονιά
κι έιν' η εποχή μια πνοή
κι είναι μεγάλη και αιώνια σαν μια ρουφηξιά η ζωή

Είναι η γη στρογγυλή
κι όμως ο κόσμος αυτός είναι επίπεδος
κι ο νους από το φως
είναι ταχύτερος, πρώτος και καλύτερος

Κάθε γιος Χριστός
Κάθε πόρνη Παναγιά
Κάθε κόρη Αφροδίτη
και κάθε μάνα με 'γεια

Κι είμαι χάρη και μακάρι
και κάθε εχθρός παλικάρι
κάθε πόλεμος, αγώνας
και κάθε ποίημα, προσευχητάρι

Κι είναι οι μπόμπες πεφταστέρια
σε αυγουστιάτικη βραδιά
κι είναι κοσμήματα τα βόλια
κρεμασμένα στην καρδιά

Φοβάμαι
πως δε θ' αντέξω την ομορφιά
Κοιμάμαι
μα έχω τα μάτια μου ανοιχτά
Θυμάμαι
τι μου 'χες πει μια νυχτιά
Πριν ονειρευτώ, να σιγουρευτώ πως θα 'χω τα βλέφαρα μου κλειστά

ΡΕΦΡΕΝ
Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός
είναι διαφορετικός
σου 'χα πει μια νυχτιά, θυμάμαι

Πως ότι φαίνεται είναι αλλιώς
κι ότι φτιάχνεις, ουρανός
με βροχή, με φωτιά
φοβάμαι

Έχει ένα κρύο πηκτό
κι έχει έναν καύσωνα σκληρό
έχει έναν κόκκινο ουρανό
κι έναν ήλιο μακρινό

Μα εγώ χαμπάρι (Κοιμάμαι)
για τη μεγάλη στιγμή
που θα γίνουν οι πιο μπερδεμένες λέξεις
αριθμοί

Καθαροί οι ρυθμοί
της φασαρίας μουσική
θα 'σαι εκεί μου 'χες πει
που βγάζουν όλοι οι προορισμοί

Για να δεις δημιουργό
την ανθρωπότητα (Πάμε)
σαν έναν καλλιτέχνη (Φοβάμαι)
που ομιλεί την καθημερινότητα

Συγκίνηση, φόβος κι αυτοεκτίμηση
βλέποντας νέους ζωγράφους να ξεπηδούν απ' τη διαφήμιση
κι από τους βρώμικους κόλπους της δημοσιογραφίας
ένα νέο κύμα λογοτεχνίας
Απ' τις κατώτερες τάξεις
φιλοσόφων παρατάξεις
απ' τις προνομιούχες
κοινωνικές αναταράξεις

Ένας δεύτερος ήλιος
Θα ρίχνει δεύτερες σκιές
καθώς θα σκάνε
εκατό χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές

ΡΕΦΡΕΝ

Ήταν τα λόγια σου γλυκά
και τα φιλιά σου πικρά
τα ταξίδια μεγάλα
τα φτερά σου μικρά

Είχες φουρτούνα στα μάτια
και μια πλημμύρα στην κόγχη
ένα σου χάδι δυο ζωές
ένα σου ναι δυο όχι

Βρήκα μια θάλασσα κρυφή
ήπια μια θάλασσα στυφή
μου 'κανε δώρο ένα ξερόβραχο ζωή
και εγώ σ' αυτή μια τελευταία αναπνοή

Κι ένα βυθό για κρεβάτι
κι άνοιξα υδάτινο δρόμο
στο μονοπάτι του εφιάλτη
κι μ' έβγαλε έξω από το μπουκάλι (Φοβάμαι)

Με μια ζάλη παστρικιά
κι ένα βρώμικο μυαλό πάλι (να 'μαι)
στο ίδιο παιχνίδι ξανά
έγινε η σέντρα κι είχαμε όλοι μας τα χέρια ανοιχτά (Φοβάμαι)

Πέσαν τα φώτα ξανά
κι έμεινα μόνος
στο τσιμέντο
με τα καθίσματα αδειανά

Κι έγινε το βλέμμα μου παράθυρο
πήγα να το σκάσω από το παρόν
μα ήταν όνειρο μόνο

(Κεκλεισμένων των θυρών. Ελευθερία)

ΡΕΦΡΕΝ

Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός
(Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός)
είναι διαφορετικός
σου 'χα πει μια νυχτιά θυμάμαι

Μου ‘παν πως μοιάζω με παλιάτσο και ληστή
μου ‘παν να παίξω το μεγάλο εραστή
δεν είναι επανάσταση
είναι παράσταση του ρεβιζιονιστή
Μου είπαν πως θα γίνω ρεβιζιονιστής
άμα γυρίσω δίσκο κι αφού δεν παρευρίσκομαι πια
δεν συμπνέω άρα δεν εμπνέω σαν αγωνιστής
και το ρίσκο μεγάλο μα δε βρίσκω πια
το λόγο και το σεβασμό να μην το κάνω
σε πλάνο γενικό το ρόλο μου δε χάνω
μα πριν προλάβω τον σκοτώνω κάτω από το βάρος μου λιώνω
κι από τον πόνο ξανανιώνω
να χέσω το μέλλον το προγεγγραμμένο ξεχνά το
δεν είμαι μάγκας δεν είμαι άντρας αφήνω για άλλους το θέατρο
λόγο έμμετρο, απέραντο, τετραπέρατο
κρύβει ο άνθρωπος στον κόσμο τον ανήκουστο, τον αθέατο
όσο ήμουν σκλάβος της αντίδρασης
κάθε μου εξέγερση ήταν και πιο αντιδραστική
τίποτα δε λειτουργεί βάσει σύμβασης
για να μη γίνουμε κι εικονοκλαστικοί - μια στιγμή
παιδία το θυμάστε η εφηβεία ανήκει στα περασμένα
κόψτε το κάπνισμα κι όχι τις άσπρες τρίχες στα γενιά
όσο για μένα τον ράπερ με τα τατουάζ
τώρα σκιτσάρω κυρίως για χαμηλά τιράζ
νέο μπαράζ δισκογραφικό, νέα σκηνή, νέα εταιρεία
ραντεβού στη Σαλονίκη το 3003
αφού είμαστε όλοι μετανάστες κι αριστεροί λιγουλάκι
στη σκιά του Κου Τεγόπουλου και του Κου Λαμπράκη
μπορούμε όλοι να γίνουμε ότι δεν μπορούσαμε πριν
αρκεί μια σοβαρή εκπομπή σαν το συν και πλην
μόνο ο Γαβράς θα λέει αμήν όλοι οι άλλοι θα είμαστε μια χαρά
φτάνει να μπουν οι παράλιες στην καμφορά
δε με αφορά, απλά τελείως επικοινωνιακά
χρειαζόμουν οπωσδήποτε δυο τρία στιχάκια επαναστατικά.
Μου είπαν πως θα γίνω ρεβιζιονιστής
άμα γυρίσω δίσκο
μου είπαν πως θα γίνω παλιάτσος και ληστής
άμα πάρω το ρίσκο
μου είπαν πως θα γίνω μεγάλος εραστής
αρκεί να μη γαμήσω
μου είπαν πως θα γίνω αντικομφορμιστής
αν όλα τα διαλύσω
Μου είπαν πως θα γίνω παλιάτσος και ληστής
άμα ραπάρω στο δίσκο
κι αφού το κάνω λοιπόν και μάρτυρες μου όλοι εσείς
μπαίνω σε όχημα γυμνό που καίει το αίμα και την ιστορία μου
είναι αμαρτία μου
κυλάω σε ρόδες επάνω κι είναι αναπόφευκτο μα και πρωτοβουλία μου
πάει η ασυλία μου
μένει η αγάπη το Όνειρο η περηφάνια κι η φίλια μου
έχω να πω πολλά μα δε λέω καν ούτε τα μισά
και δεν τα άφησα όλα στην τύχη
δεν τα τίναξα, δεν τα σκόρπισα, δεν τα γκρέμισα
ήμουνα τσαμπουκάς μα ποτέ δε με έπεισα
και ναι μεν υπηρέτησα το χειρότερο μου εγώ αλλά είμαι εδώ
τώρα ηρέμησα και τραγουδώ
κι ότι είναι ανάγκη να πω θα πω ότι και να γίνε ζω
πάλι επικοινωνώ κι ότι είναι για να δω θα δω.
άκου τα λόγια τα απλά ενός hiphop μαθητή
που έχει πάρει το χρίσμα του αναθεωρητή
δεν υπάρχουν μόνο οι δρόμοι που έχουν περπατηθεί
για να διαβείς ούτε κι αυτοί που από άλλους έχουν χαράκτη
δεν υπάρχει μια αλήθεια, δεν υπάρχει μια ευκαιρία
δεν υπάρχει ένας τρόπος μόνο μια τέχνη μια ιστορία
αυτά είναι τα λόγια τα απλά ενός hiphop διαβιβαστή
που του έχουν δώσει το χρίσμα του κωλορεβιζιονιστή.

Έχεις να κάνεις με το βρώμικο
Έχεις να κάνεις με τον ηλιόλουστο
Έχεις να κάνεις με το πιο σκληρό
Έχεις να κάνεις με το rock n' roll

Έτσι που ζούμε είναι επικίνδυνα
Μα δεν πειράζει γιατί σ' αγαπώ

Δε με ξεγελάει κανείς πια ρε μαλάκες
Κάτω απ' τον ήλιο το τσιμέντο δε λυπάται έχει νάρκες
Κι ας είναι οι εξόδοι μαζικοί
Το καλοκαίρι η κίνηση παραμένει συγκινητική
Και λες πω πω πω, τι μωρό ειν' αυτό που οδηγώ
Αντί να λες, τι μωρό ειν' αυτό κι οδηγώ

Κι ο μπάτσος φωνάζει γαμώ την παραλιακή
Κι η γκόμενά σου ακούει Ρόδες
Ενώ 'συ ακούς Βανδή
Κι έχεις πάρει το CD και το DVD
Και στην TV κάτι σκοτώνει τη δικιά σου μουσική

Η πειρατεία;;; Η αστυνομία

Είπαμε πρέζα ρε παιδιά αλλά όχι και τέτοια στην πλατεία!

η δικια σου και το γιατι
Θα στο πει ενα παιδι μεταναστης Αφρικη
που συχναζει στο Red Sea
Που συχνάζει στο ρεξ και της έμαθε καλά
Τι πάει να πει χορευτική μουσική με το B.I.G.

Πως νιώθεις που'γινες φαϊ
Για τη σκυλάδικη στιχουργική μηχανή
Μη ρωτάς γιατί μιλάω με πολυεθνικά
Και δε μιλάω για Coca Cola κι εξοπλιστικά
Κι εφοπλιστικά ούτε για Κόκκαλη Λαμπράκη
Ούτε καν για Κοντομηνά

Τι κοιτά ρε, το δάχτυλο μου σηκώνω
Και δε μιλάω για τον αντίχειρα ρε!

Έχεις να κάνεις με το βρώμικο
Έχεις να κάνεις με τον ηλιόλουστο
Έχεις να κάνεις με το πιο σκληρό
Έχεις να κάνεις με το rock n' roll

Έτσι που ζούμε είναι επικίνδυνα
Μα δεν πειράζει γιατί σ' αγαπώ

Δεν έχω κάτι να χάσω
Στο δρόμο θέλω ν' αράξω
Για δωσ' μου κάτι για να' χω
Την πόλη να την ανάψω
Στο ήλιο δε θα το σκάσω
Με το μυαλό να πετάξω
Κλοτσάω μπάλα, μιζέρια
Και περπατάω με τα χέρια
Δε βλέπω μέρα τ' αστέρια
Ασβέστη κάψαν τ' αστέρια
Χιλιόμετρα θα χορτάσω
Στον ήλιο να με ξεχάσω

Έχεις να κάνεις με το βρώμικο
Έχεις να κάνεις με τον ηλιόλουστο
Έχεις να κάνεις με το πιο σκληρό
Έχεις να κάνεις με το rock n' roll

Έτσι που ζούμε είναι επικίνδυνα
Μα δεν πειράζει γιατί σ' αγαπώ

Όλοι γουστάρουν χαβαλέ
Γκόμενα, αμάξια στον ήλιο
Και' γω γουστάρω hip-hop
Μα κατουράω και λίγο
Δεν είμαι, ντε και καλά
Σταθερή δουλειά δε μοιάζω
Με τα πιο πολλά γαλανόλευκα παιδιά
Τα λέω καλά, όποιον και να 'ναι κι ας μην του μοιάζω
Ξενερώνω με την πάρτη μου και στο πειράζω τ' όνειρο το ελληνικό
Είμαι συλλέκτης ηλιαχτίδων το μεσημέρι με μια μπύρα στο χέρι
Κι ένα τσιγάρο καλοκαιρινό καπνός κι αλκοόλ
Χίλια παρά ένα χιλιόμετρα για ένα γκολ
Απλωμένη μπουγάδα στην ταράτσα της ΓΑΔΑ
Καθώς κερνάμε την Ελλάδα με τη λυρική λιακάδα

Δεν πειράζει
Μη σε νοιάζει
Που χαράζει

Έχεις να κάνεις με το βρώμικο
Έχεις να κάνεις με τον ηλιόλουστο
Έχεις να κάνεις με το πιο σκληρό
Έχεις να κάνεις με το rock n' roll

Έτσι που ζούμε είναι επικίνδυνα
Μα δεν πειράζει γιατί σ' αγαπώ

Ζει στο κέντρο και εκκεντρικά
Στο επάγγελμα φοιτήτρια
Που υπάγεται στο Φ.Π.Α
Εθισμένη στα καλλυντικά
Στο Hondos παίζουνε ναρκωτικά
Του Zara 'ζάκι και ακτιβίστρια
Μαζεύει γάτες και σκυλιά
Και τρώει μόνο βιολογικά
Αντί για ρέστα δίνει τα φιλιά
Με ένα κορμί που 'ναι σαν ζωγραφιά

Καταθλιπτικιά απ' τη φύση της
Καταθλιπτικιά απ' τη φύση της
Καταθλιπτικιά απ' τη φύση της
Καταθλιπτικιά

Ζει στο κέντρο για αυτό ξέρει πολλά
Να 'χεις στο νου σου αν τη δεις στο όνειρό σου και γουστάρεις μετά
Μετά γουστάρει απλά
Μα μη της παίξεις πουστιά
Θα σε κόψει στα δυο με δυο μάτια σπαθιά
Κοιμάται αργά και δεν ξυπνάει καλά
Εκτός και αν της το κάνεις με τα παντζούρια ακόμα κλειστά
Μιλάει και αλλάζουν τα λεξικά
Και τρώει μόνο περιοδικά
Κοιτάει ψηλά και βλέπει ποντίκια με φτερά
Ενώ πέφτουν νεκρά λουλούδια και παίζουν αόρατα βιολιά

Καταθλιπτικιά απ' τη φύση της
Καταθλιπτικιά απ' τη φύση της
Καταθλιπτικιά απ' τη φύση της
Καταθλιπτικιά απ' τη φύση της

Σε χώρα γέρων ζει προληπτικά
Και δεν γουστάρει ούτε να κάνει παιδιά
Εκπέμπει κάτι προκλητικά
Σε μια συχνότητα που δεν την πιάνω

Καταθλιπτικιά απ' τη φύση της
Απ' τη φύση της
Απ' τη φύση της
Απ' τη φύση της...

Δε θέλω μόνο
Δε θέλω να κοιμηθώ
Δε θέλω να κλείσω τα μάτια μου και να κοιμηθώ...

Κομμάτια
σηκώθηκες πάλι αργά,
πρησμένα μάτια, κίτρινα δάχτυλα, ξέχειλα τασάκια
και τέρμα ο καπνός και τα χαρτάκια
ζεσταίνεις χτεσινό καφέ
κουμπώνεις δυο χάπια
και βγαίνεις έξω για τσιγάρα και φαΐ.

Με τα πόδια,
πόδια και μυαλό που σε πάνε χώρια
και λόγια που σε κόβουνε στα δυο και λόγια
λόγια που σε καίνε σαν χολή
και δεν τα θυμάσαι το πρωί
και δεν τα θυμάσαι.

Δεν έχεις στόματα να θρέψεις κι άγχος για τα φράγκα
ούτε φοβάσαι έτσι μη μοιάσεις και στο γέρο σου
Είσαι μόνος σου και στα αρχ.... σου και ελεύθερος και πολιορκημένος
-Περπατημένος
Στα πρεζοδρόμια από τα 14,
ρομαντικά ξεγεννημένος.
-Χαμένος
Αυθεντικό της απώλειας παιδί
σκλάβος της αντίδρασης, καλό παιδί
μαγκάκος και σου κόβει, κι είσαι ωραίο παιδί,
για άλλους απρόβλεπτος, μα πάνω-κάτω εντάξει παιδί.
Πολλοί γνωστοί, μόνο 2 φίλοι που είναι τώρα νεκροί,
ξεπαρθενεύτηκες στα γρήγορα από αγάπη πικρή.

Γύρω στα 20
-Σε λίγο κλείνω τα 22
γήπεδο και ΚΝΕ και αναρχία και σχολείο
από όλα πέρασες νωρίς και τα παράτησες νωρίς
-Γιατί μπορούσα και χωρίς
Ναι, σίγουρα πάντα σε τράβαγε το δύσκολο
και σε έσπρωχνε μπροστά το απίστευτο.
Δεν είσαι δαίμονας στη γη, στην κόλαση είσ' αγγελούδι
κι αν δε γυρίσεις σελίδα θα τελειώσει το τραγούδι.

Μια ζωή τσαλακωμένη-Λόγια, λόγια
Μια σελίδα πεταμένη-Σε μια γωνιά
Όνειρα κακογραμμένα-Λόγια, λόγια
Λόγια με αίμα χαραγμένα-Στο δέρμα
Ένας ήρωας προδότης-Λόγια, λόγια
Ένας άμαχος στρατιώτης-Ψέμα, ψέμα
Παιχνίδια απαγορευμένα-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα-Σε μια γωνιά
Λόγια απαγορευμένα-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα-Λόγια, λόγια
Λόγια απαγορευμένα-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα-Λόγια, λόγια

Δεν είμαι καν μια στατιστική
και παραείμαι συνηθισμένος για ταινία χολιγουντιανή
εγώ είμαι εδώ, κι εσύ είσαι 'κει
μια ρίμα μισή και παρακατιανή.
Τσιμέντο, σίδερα, οικοδομή, στη νύχτα κι όλα από λίγο
μου περισσεύει η αντοχή μα όλο λέω πως θα φύγω
αγαπημένος μου στίχος:
"όλα είναι δρόμος"
για κοίτα φίλε μου όμως που πάντα ξεμένω κι ο κόσμος μου ίδιος κι απαράλλαχτος παγώνει
κι ό,τι αγάπησα περισσότερο αυτό είναι που με πληγώνει
χωρίς ταυτότητα νιώθω κι ας την έχω στην τσέπη μου πάντα
γι' αυτό κάνω ό,τι κάνω όταν κανείς δε με βλέπει
τζάμπα είναι στην τελική
και μη νομίζεις ότι δεν ονειρεύομαι μια ζωή πιο κανονική μα με ξυπνάει πάντα ο κρύος ιδρώτας στη τελευταία στιγμή
κι ένα άρωμα στον αέρα από ατόφια παρακμή

Μια ζωή τσαλακωμένη-Λόγια, λόγια
Μια σελίδα πεταμένη-Σε μια γωνιά
Όνειρα κακογραμμένα-Λόγια, λόγια
Λόγια με αίμα χαραγμένα-Στο δέρμα
Ένας ήρωας προδότης-Λόγια, λόγια
Ένας άμαχος στρατιώτης-Ψέμα, ψέμα
Παιχνίδια απαγορευμένα-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα-Σε μια γωνιά
Λόγια απαγορευμένα-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα-Λόγια, λόγια
Λόγια απαγορευμένα-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα-Λόγια, λόγια