Greek HipHop Lyrics

(Άγνωστος Χειμώνας)

σηκώστε τα πανιά κόντρα στο καιρό, μη φοβάστε ρε τον Ποσειδώνα έχω αδερφό
όταν πιάνω πάτο τις δυνάμεις μου μετρώ
αλλάζω κλίμακα, ψάξε με στο κλειδί του ντό
Ragga μαγκα ελα δές τα πάντα
στο χαμόγελο απάντα και μια για πάντα
τα κοράκια όλα στράτια που σκαλοπάτια ανεβαίνουν 10-10 με φλόγας μάτια
τα παλάτια μου χτίζω, ποιος ειναι? ο σχιζο
στο μικρόφωνο αφρίζω, να πολεμήσω, έλα ίσος προς ίσο
τον ίσκιο μου θέλω να σβήσω
πριν ξεκινήσω, ήρθα απλά να χαιρετήσω
πες γεια στον παραμυθά ρε
πες ένα γεια στη λύπη που σου γεμίζει τα σωθικά
πες γεια στις φωνές του σατανά, αν το πιστέψουμε θα γίνουν όλα φωτεινά
γι' αυτό πες γεια στης ψυχής τα σκοτεινά
απ'τη γενιά της φρουτοπίας και απο τη μικρή Μελιά
θα'μαι παρών όσο ο Ρούχλας είναι λα
έλα να δεις αν είμαι αλάνι ρε στη μάπα μου μπροστά

είναι επιστροφή απ΄τη διαστροφή
το φάντασμα των ψυχοδράμα παγανιά έχει βγει
προς τη τελετή, α.χ. μ'αντοχή
από παιδί είμαι εδώ, τι να μου πεις κι εσύ


(Άυλος)

όψη που πάγωσε σαν ανάμνησης κραυγές, μπαρουτοκαπνισμένα σώματα
θανάτου άρωμα, βήματα πάνω από νεκρά κορμιά μεσα στο παρανάλωμα πυρός
για νύχτες, σκάλωμα, δυό λόγια πανικού μέσα στο τελευταίο αντίο
φως ατέλειωτο και ξάφνου σταματάει το κρύο
επιβάτες σ'ένα πλοίο, με κατεύθυνση τα Τάρταρα
πένθιμου σάλπισμα ηχεί στα αστικά αναχώματα, μόνο φυγής συναίσθημα
η ομορφιά της πόλης σαν θολή αναλαμπή σε μέθης ξέσπασμα
θύματα ξέφρενα σ'ένα λαβύρινθο με εκθέματα αποσύνθεσης
στολίδια μιας γενιάς τα αποκαΐδια
έχω μια έκφραση τέχνης, παγίδα, έλεγχος νοοτροπίας, σκέψης
άσκοπα παλεύεις να ανήκεις κάπου, να πιστέψεις
σ'εποχές στεγνές από χαρά κι αισθήματα
δρόμοι στο πουθενά, πιστοί στο τίποτα
επείγει κίνηση γι'ανάγκη για επαγρύπνηση
παρέμβαση, ήχος, τέχνη, εκτέλεση, ψυχο-επέλαση
σαν κύμα ωστικό ήρθε και σάρωσε σαν βόμβα στη Βαγδάτη τον εγχώριο
ήρθε και σάρωσε σαν βόμβα στη Βαγδάτη τον εγχώριο


(Αλλοπρόσσαλλος)

(...)


(Δ.Π.Θ)

άσχημη πόλη που όμορφα καίγεσαι, εκεί που απρόσωπη στέκεσαι
μέχρι την άκρη του κόσμου φαίνεσαι
βρωμάς σαν τα παιδιά σου μα δεν ντρέπεσαι
βαβυλώνια είσαι και λέγεσαι
πόρνη δούλη του σατανά πάνω απ'τη κόλαση φλέγεσαι
σιγά-σιγά γίνεσαι ό,τι σιχαίνεσαι
κάτω από τον μαύρο ουρανό σου βρέχεσαι, περιφέρεσαι, παραφέρεσαι
με βλέμα που πάγωσε στο φωτάγωγο ονειρεύεσαι
μπερδεύεσαι, κάπου κόλλησες πάλι και σέρνεσαι
μπαίνεις στα πλήθη και χάνεσαι, μ'αυτά ανακατεύεσαι
τώρα κοίτα να δεις τι μας ξημέρωσε
κέρασε φως την νύχτα μου και σάρωσε ό,τι είχαμε ως τώρα
αφήνω για ψεγάδια στο χάρο σε ορατή, μη ορατή
ό.τι συμβαίνει μέσα σε αυτή κυλάει στο χαρτί
το πόλεμο βρήκαμε τρόπο να μετατρέψουμε σε γιορτή
υπό την υποτροπή κάθε ταχυτατη διαδρομή είναι ανατροπή, τέλος δρόμου
χίλιες εφτά και μία νύχτες τρόμου
το ποιος στ' αλήθεια είμαι φαίνεται στο πρόσωπό μου
όμορφη πόλη, γύρω μου τόνοι μπετόν, άτελειωτοι δρόμοι
στέκεσαι μόνη, τι και αν μέσα σου κυκλοφορούν εκατομμύρια ανθρώποι
ακόμη, κινούμενη μοιάζει σαν να'ναι εκτός τροχιάς βαγόνι
07 κοινή λογική πως σε κάνει πιο δυνατό ό,τι δεν σε σκοτώνει...

Ρεφραιν
Ειμαι απο εδω
Απο εδω εμπνεομαι και ζω
Οτι αληθινο εχω ζησει εγινε εδω
Σοβαρα σου μιλω,
Απ τα Ηλυσια στο Ξαρχακο το ζω,
Στη Μητροπολη τι να πρωτοθημηθω?
Ειμαι απο εδώ απο εδω αν δε το πω θα τρελαθω
Τα κιτρινα της φωτα η βρωμα απ το Θερμαϊκο
Ειμαι απο εδω,απο εδω τι αλλο θες να σου πω?
24 7 τη ζω και την εκπροσωπω

LEX
Ειμαι απο εδω που ακομα περιμενουν το μετρο
Απο εδω που παντα πανηγυριζουν στο λευκο
Απο εδω που δεν ξερουνε το δεν μπορω να πιω
Απο εδω που ειναι φιλοξενοι αμα μιλας μπραντο
Ειμαι απο την πολη του Παοκ του Αρη του Ηρακλη
Του Απολλωνα των SGB και των 2G
Απο τη μανα του γκραφιττι, των ταλεντων την πηγη
Την παγωμενη και συναμα μαγκα τοσο θερμη
Ειμαι απο τα ανατολικα
Ενα απ τα εξι αστερια
Βγαινω μπροστα Θεσσαλονικη λημερια κραταμε ακομη γερα
Φαληρο γειτονια, το crew μου θρυλος αν το δεις ιστορικα, μαγκα δες το ιστορικα
Ειμαι απο εδω που μυριζουμε Θερμαϊκο
Απο εδω που ενα κουπλε ποτε δεν θα ειναι αρκετο
Ειμαι απο το κεντρο του βορρα
Σαλονικα, Μακεδονια
Την αγαπη μου στα αλανια μου Αθηνα και επαρχια.

Ρεφραιν
Ειμαι απο εδω
Απο εδω εμπνεομαι και ζω
Οτι αληθινο εχω ζησει εγινε εδω
Σοβαρα σου μιλω,
Απ τα Ηλυσια στο Ξαρχακο το ζω,
Στη Μητροπολη τι να πρωτοθημηθω?
Ειμαι απο εδώ απο εδω αν δε το πω θα τρελαθω
Τα κιτρινα της φωτα η βρωμα απ το Θερμαϊκο
Ειμαι απο εδω,απο εδω τι αλλο θες να σου πω?
24 7 τη ζω και την εκπροσωπω


ΜΚ
Ειμαι απο την πολη που τον ηλιο σηκωνει
Ειμαι απο εκεινο το μερος που η καρδια μου ριζωνει
Ειμαι απο εδω, εδω μεγαλωσα και εδω ζω
Eιμαι φτιαγμενος απο αισθηματα να εκπροσωπω
Εχω φαει τα παπουτσια μου σε δρομους, ρωτα τους ολους
Οδο,οδο δεν ειμαι απ’ τους περαστικους
Ειμαι απ τους μονιμους βαρονους
Οχι απ τους βιαστηκους.
Ειμαι απο αυτους τους απροσαρμοστους τρελογικους
Που στοιχειωσαν με πραξεις στεκια τ ακους?
Ειμαι απο την πολη που τα σκυλια περνανε μαζι με ανθρωπους τα φαναρια
Γαυγιζουν στα αυτοκινητα, σε ακολουθαν τα βραδια
Απο την πολη που η ομορφια εχει παντοτε φρεσκα χναρια
Απο την πολη που εχει 5 ανθρωπους και 10 αμαξια
Απο την πολη που σπερνουν το θανατο τα ναρκωτικα και τα μηχανακια
Φοιτητοταβερνες σε στενακια
Πεπλο μαγειας απο την Αριστοτελους μεχρι την πιο σκοτεινη της αλανα
Απο το μερος εκεινο που το δεκαπενταυγουστο μενεις εσυ και φιλαρακια
Εσυ και η πολη,εσυ και εσυ μαγκα
Εσυ και η μυρωδια απο σκουπιδια αυτα δεν θα τα δεις απ τα καστρα
Ειμαι απο την πολη που λιγοι λενε συγγνωμη
Και παρακαλω ειμαι απο την νυφη του Θερμαϊκου.
Ειμαστε οι μονοι απ τα λιγα crew
Που τον ηλιο στις πλατες σηκωνει και δινει το φως να δουνε παντου

Ρεφραιν
Ειμαι απο εδω
Απο εδω εμπνεομαι και ζω
Οτι αληθινο εχω ζησει εγινε εδω
Σοβαρα σου μιλω,
Απ τα Ηλυσια στο Ξαρχακο το ζω,
Στη Μητροπολη τι να πρωτοθημηθω?
Ειμαι απο εδώ απο εδω αν δε το πω θα τρελαθω
Τα κιτρινα της φωτα η βρωμα απ το Θερμαϊκο
Ειμαι απο εδω,απο εδω τι αλλο θες να σου πω?
24 7 τη ζω και την εκπροσωπω

Μικρός Κλέφτης
Ώρες κουφές τ’ αυτιά μου ορθάνοικτα
Πες τι θες τι νιώθεις τι αγαπάς χαρτιά ανοικτά
Κι η κρίση σου δικό σου μα και δικό μου μάθημα
Μα την αλήθεια νιώθω απόψε στην καρδιά μου ανταρσία
Όσο στο απουσιολόγιο του θωρακά σου η δική σου παίρνει απουσία
Προφιτεύω πως ????????
Θα ζει αιώνες επαναλαμβανόμενων πατρών ανθρώπων κλεισμένων μες το μπετόν
και σε συναισθηματικούς χειμώνες
Ριτιδιασμένων ρουτινιασμένων μελών δίχως τους προβλιματισμούς γενιάς μας
Και δίχως ανθρώπινες μορφές του τι δεώδες
Ιδανικά, σεβασμό κι ουσία
Απλά μια λέξη που περνάμε τις μόδες καταλίγοντας στη ????
Έχω στο νου μου θαυμάσιες εικόνες αντάξιες του παραδείσου
Είδα το φως όπως ποτέ δεν το δες
Κι ας τις δω μαζί σου
Για μένα το σύμπαν είναι μια μίξη απλή
Το συν με το παν, το συν με το παν ή κάπου εκεί

Ρεφραίν
Χαμός και χάος μα παραμένω πράος με το πολυτροτικό
Για μένα η αρχή είναι η λύση του πατρός
Και προπαντώς με τη συνέχεια γίνεσαι πιο δυνατός
Όπως εγώ έτσι κι εσύ κι ο κόσμος δια παντός
(x2)

3D
Τα μάτια λάμπουν στη θέα των ονείρων
Πραγματικότητα τα δυο μου χέρια τα σπρώχνουνε για να γίνουν
Πρωινά του καθρεύτη αντικρίζοντας οι νύχτες λύγουν
Μέρα-μέρα ψάχνω λύσεις σε προβλήματα που κλείνουν
Τι αγαλίαση νιώθω την αίσθηση της γνώσης
Αυτήν που νιώθεις όταν έχεις λύσεις σε προβλήματα να δώσεις
Εξηγίανση της σκέψης το μυαλό σου αναβλίζει ???? ποτέ δεν θα ξεμπλέξεις
Πάρε δύναμη από την καρδιά και με το νου ενώσου
Στη γύρω βρώμα χάρισε τον καθαρό εαυτό σου
Το προσπαθώ κάθε λεπτό
Ανοίγω μάτια για να δω το φως χωρίς να τυφλωθώ
Δε προσπερνώ τα εμπόδια φίλε μα τα καταπατώ
Κρατώντας στις παλάμες μου πάντα αυτά που αγαπώ
Ευχαριστώ, τον ήλιο που ανατέλει
Το χαμόγελό μου να χαμογελάς ??? και άλλα θέλει
Και ποιος ξέρει, ίσως μας συμφέρει
Ίσως να βρούμε το παν
Αν μάθουνε οι άνθρωποι να αγαπάν

Ρεφραίν
Χαμός και χάος μα παραμένω πράος με το πολυτροτικό
Για μένα η αρχή είναι η λύση του πατρός
Και προπαντώς με τη συνέχεια γίνεσαι πιο δυνατός
Όπως εγώ έτσι κι εσύ κι ο κόσμος δια παντός
(x2)

Ρεφραίν
Νύχτες, σκοτάδι αλήθειες
Μέσα στο ξύδι σκέψεις, ενοχές, ραπ και κακές συνήθειες
Αλήτες, πιστοί ξενύχτες
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για τσούλες, ψεύτες κι ασφαλήτες
Νύχτες, βρώμικες νύχτες…

Lex
Υπάρχουν νύχτες που τίποτα δε με ηρεμεί
Γάμα τ’ αλκοόλ γάμα τη φούντα όταν ο νους παραληρεί
Η πόλη δε με χωράει, φαντάζει τόσο μικρή
Κάθε γωνία και ανάμνιση καλή ή κακή
Υπάρχουν νύχτες που η τύχη δε θα σ’ επισκευτεί
Είσαι μονάχα ότι έχεις το βρακί σου κι εσύ
Γάμα τους μπάτσους δε με κάνουνε να νιώθω ασφαλής
Είναι ακόμα ένας λόγος για να καβατζωθείς
Υπάρχουν νύχτες που απεγνωσμένα κάτι ζητάς
Είναι στη φύση σου να θέλεις κάτι και να τολμάς
Είναι στο χέρι σου να πάρεις ότι εσύ αγαπάς
Αυτό να σκεύτεσαι τα βράδυα που τρελά πραπατάς
Υπάρχουν νύχτες που ούτε οι φίλοι σου δεν σε θέλουν κοντά
Είσαι μονάχος κάτω απ’ τ’ άστρα με κεφάλι σκατά
Θέλεις να τρέξεις και να σπάσεις μαλακίνου νταργά
Κανείς δε νιώθει όπως νιώθεις δες το ρεαλιστηκά
Υπάρχουν νύχτες που η αλήθεια είναι τόσο απλή
Είν’ ο καθένας για την πάρτη του και μόνο γι’ αυτή
Όσοι πιστεύουν το αντίθετο είν’ οι ρομαντικοί
Που δε φάγαν τη σφαλιάρα για να δουν τι εστί


Ρεφραίν
Νύχτες, σκοτάδι αλήθειες
Μέσα στο ξύδι σκέψεις, ενοχές, ραπ και κακές συνήθειες
Αλήτες, πιστοί ξενύχτες
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για τσούλες, ψεύτες κι ασφαλήτες
Νύχτες, βρώμικες νύχτες…

Μικρός Κλέφτης
Υπάρχουν νύχτες που ‘σαι μόνος κι όχι σωματικά
Φαίνονται μάταια όλα δύσκολα κι αγχωτηκά
Μου πες πως πίνεις να ‘συχάσει το κεφάλι σου
Γουλιά-γουλιά γεμίζεις κι άλλο το κουτάλι σου
Υπάρχουν νύχτες που χάλια πίνεις ξύδια μπουκάλια ανοίγεις
Ώσπου ν’ αδειάσουν αν θυμάσαι δεν το λήγεις
Πίσω από ακρυβά φορέματα ξοδέματα μαγκές και κοκορέματα τυφλός της πόλης στρέματα(?)
Από αυτές που τη σιωπή σου κρατάς
Όλοι γελάνε τα σπάνε μα εσύ μόνος σκας
Όλοι κι όλα φτένε σ’ έναν εσωτερικό κύκλο φωτιάς
Όσο θα καίγεσαι ???? πονά θα μιλάς
Υπάρχουν νύχτες που οι φίλοι σου θα ‘ναι αλλού
Και θα σου λύπει η παρουσία του μωρού ή του κολιτού
Όλα γυρνάνε στην εξέλιξη του κάθε εαυτού
Κι όταν βρεθείς εκεί αυτά που έχεις θα εκτιμηθούν
Μιλώ για νύχτες που δε θέλεις να ‘ρθει τ’ άλλο πρωί
Κι αυτό που νιώθεις ελπίζεις να κρατήσει μια ζωή
Φοβάσαι κάθε δευτερόλεπτο πονάς επειδή
Ακούγεται άδικο μα δε συγκρατήται καμιά στιγμή μα

Ρεφραίν
Νύχτες, σκοτάδι αλήθειες
Μέσα στο ξύδι σκέψεις, ενοχές, ραπ και κακές συνήθειες
Αλήτες, πιστοί ξενύχτες
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για τσούλες, ψεύτες κι ασφαλήτες
Νύχτες, βρώμικες νύχτες…

Ζήνων
Υπάρχουν νύχτες που το κεφάλι μου γυρνά
Μου λύπουν τόσες στιγμές θυμάμαι που ‘μασταν παιδιά
Αθώοι τσόγλανοι που δε μας νοιάζαν τα λευτά πιτσιρικάδες φαρδοί παντελονάδες
Βγαίναμε πάντα σε ομάδες έχω νύχτες να σε λέω αν θα θυμηθώ καυγάδες
Εμείς τα βράδυα εκφραζόμαστε εμείς τη νύχτα αγαπίσαμε
Για σένα νύχτα τραγουδίσαμε
Στην υγειά σου νύχτα τα ποιαμε
Στη δικιά σου αγκαλιά κλάψαμε και γελάσαμε
Στα σκοτεινά σου μονοπάτια εμείς βαδίζουμε
Αστέρια είμαστε γι’ αυτό στο μαύρο σας μοτίβο ξεχωρίζουμε
Νύχτες πανέμορφες εγώ και η ομάδα μου φάσεις αξέχαστες
Στο πιλοτίριο κλεισμένοι ώρες ατέλειωτες ετοιμάζουμε δουλειές δες
Υπάρχουν νύχτες που το μάτι δε λέει να κλείσει
Σε σκέψεις βασανίζομαι ψάχνω να βρω μια λύση
Σε καταχρήσεις πάλι καταλίγω
Για να ξεφύγω, από τον κόσμο σας για λίγο

Ρεφραίν
Νύχτες, σκοτάδι αλήθειες
Μέσα στο ξύδι σκέψεις, ενοχές, ραπ και κακές συνήθειες
Αλήτες, πιστοί ξενύχτες
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά για τσούλες, ψεύτες κι ασφαλήτες
Νύχτες, βρώμικες νύχτες…

Ειν' το κομμάτι π' αναλύω συναισθήματα
Επιλογή δική σου έχω μόνο για σημερα επειδή κρατάω προσχήματα
Ήρθαν ωστικά κύματα ξέχνα τα επίμαχα
Έστω μία δόση αγάπης υπάρχει δε πάει στα αδύνατα
Καθόμουνα και κοίταζα τα πλήγματα
Πριν δω και πάθω ποτέ δεν το πίστευα 'λεγα μόνο στα κινηματογραφικά γυρίσματα
Συμβαίνει πρέπει να το ζήσω κι εγώ όσο με παίρνει κι εγινε
Τα κομμάτια μου ενώνω,
Είν' αυτός οπού συνήθιζε να προκαλεί συνεχώς πόνο
Τα λάθη μου σηκώνω πες μου είν' αρκετό αυτό που παθα
Αν αξίζει ακόμα να πληρώνω πες το λόγο
Κι όμως δεν κατηγορώ παραδέχομαι είναι λογίκο
να μην πειστείς από κάποιον που κυνηγάει τ' όνειρο
Τίποτα γι' αυτόν πιο σημαντικό κι είν' απόλυτο
Όχι για λίγη φήμη, γεμάτο πορτοφόλιο
Μα υποτίθεται πως σου 'χα κάνει κάτι
Έλεγα προτεραιότητα δεν ήταν το κρεβάτι
Δυστυχώς ήμουν απαρηγόρητος κοιτώντας τη δική σου πλάτη
24/2 ήταν Τετάρτη
Τώρα είτε αυτό το αποκαλούν αγάπη μόνη σημασία έχει
Πως ένα μεγάλο μου κομμάτι
Ήσουν
Είσαι
Θα είσαι
Στο πέρασμα χρόνων
Αιώνες
Αιώνων
Ερχόντων.

Γαμώτο λίγο χώρο, θέλω οξυγόνο
Μέσα μου έχω βάρος πολλών μεγατόνων
Δεν υποδηλώνω πως δεν κατορθώνω
Να σταθώ στα πόδια μου μα θέλω λίγο χρόνο
Δεν είναι θέμα φόντων και λοιπών προσόντων
Ούτε θέμα όλων για να ασκήσουν λόγο
Θέμα αγάπης...
Ε, Ταυτισμένος Λάθος συναισθήματα

Ήταν μεσάνυχτα Δευτέρα σ’ ένα mile(???) δροσερό
Έψαχνα φίλους για να βγω να πιιω ένα ποτό
Είναι αλήθεια πως οι επιλογές τελειώνανε στη λίστα μου
Κι ένα ξερό γαμήσι ίσως να γέμιζε τη νύχτα μου
Μα, βολτάρω κέντρο κάτω απ’ την Εγνατία
Η πόλη κρία κι αφιλόξενη βουβή σαν ταινία
Στέλνω μηνύματα και παίρνω τηλέφωνα
Ψάχνω την τέλεια καβάτζα όπου τη μύτη μου θα έχωνα
Μα η ώρα πάει μία συναντώ τον Ηλία
Έχει αγκαζέ μια κυρία που συστήνεται Τία
Δε ρωτάω από πού βγαίνει, στάνταρ απ’ το αμαρτία
Είχε περάσει τα τριάνατα μ’ άγρια σαν εφηβία
Μία σειρίνα ξαφνικά παγώνει τη συνομιλία
Και η γκόμενα τσινά(???) με το που βλέπει αστυνομία
Κρύβει πρόσωπο και λέει πάμε κάπου μ’ ησυχία
Στα φτυνά ξενοδοχεία, ξέρεις στην Εγνατία
Βήματα γρήγορα, βήματα βιαστηκά
Ακόμα δεν ξέρω τι παίζει ακολουθώ στα τυφλά
Προσπαθώ να αποσπάσω απ’ τον Ηλία μια ματιά
Μα αυτός, χα, μ’ αγνοεί διακριτικά
Κι ακολουθώ στα τυφλά για απόψε τι καλύτερο
Επόμενη μας στάση το πιο κοντινό περίπτερο
Τσιγάρα, οοο, χαρτάκια για το χο
Μέσα στις τσέπες μου όλο κι όλο έχω τρία ευρώ
Η Τία έχει ψιλιαστεί τ’ ότι δεν παίζουν λευτά
Και πριν το πάρω χαμπάρι μιλάει στον περιπτερά
Του λέει κράτα τα χαρτάκια ταδιολάκι(???) μαλακά
Μαζί μ’ αυτά, κι ένα κουτί προφυλακτηκά
Κι αν είχα μία υποψία τώρα είμαι σίγουρος γι’ αυτό
Θα μείνει στην ιστορία το όλο περιστατικό
Κι αν είχα δύο υποψίες κρατάω μια πισινή
Που στο διάλο ο δικός μου το μωρό είχε βρει
Με τα λίγα ή τα πολλά φτάνουμε στην Κολόμβου
Τότε ακούω το δικό μου να λέει, που θες μωρό μου?
Σχήμα λόγου αφού όσο κοιτούσε αλλού
Η ψιψίνα είχε είδη αποφασίσει το που
Κι όσο χαζεύμαμε ταμπέλες για την πιο φτινή ????
Η γκόμενα χαμογελούσε στον τυπά της reception
Και πριν προλάβω να ρωτήσω τον Ηλία τι και πως
Έχει μπουκάρει στο hotel και σκάει δίπλα της κι αυτός
Μπαίνω μέσα και μόλις φτάνω επικρατεί σιωπή
Το θέμα είχε κανονιστεί ο μάγκας δίνει το κλειδί
Το ένστικτό μου λέει δεν θα ‘πρεπε να ‘μουν εκεί
Μα ποιος στη θέση μου θα έφευγε μια τετοια στιγμή
Μπαίνουμε μέσα στ’ ασανσέρ κι ανεβαίνουμε είδη
Ο Ηλίας κάνει την κίνιση και αρχίζει παιχνίδι
Δίχως δεύτερη κουβέντα απλώνω χέρι κι εγώ
Μα έχουμε φτάσει πρωτού προλάβω να ελιχθώ
Δωμάτιο 27, η ώρα δύο παρά
Η Τία βγάζει από την τσάντα της τα προφυλακτικά
Λέει στρίψτε να πιω, έτσι γουστάρω εγώ
Ο Ηλίας ξεκαβατζώνει απ’ το παπούτσι του το χο
Εκείνη έχει ξεντυθεί πρωτού η τζιβάνα να μπει
Και πριν τις πρώτες ψηλές πέφτει γονατιστή
Ήταν βγαλμένη από τσόντ’ αυτή σεξουαλική σκηνή
Μετά από κάπου μία ώρα φεύγει για να πλυθεί
Η ευκαιρία να ρωτήσω τον Ηλία εμφανίζεται
Τι παίζει με την γκόμενα ρωτάω και ζορίζεται
Αρχίζει να εξιγεί την ήξερε από παλιά
Ξαφνικά, η πόρτα χτυπά, συνεχίζεται…

Υπαρχουνε μερες που ξυπνας και χανεσαι εισαι αλλου
υπαρχουν γκριζες μερες στν μεση του καλοκαιριου
μα εγω χειμωνα εχω μεινει και θελω να με θυμαστε
οσοι με ξερετε και οσοι να με μαθετε φοβαστε
ειπα θα γραψω ενα κομματι για τους φιλους μου.αυτο δικο σας
δν ειναι χαρουμενο γιατι δν ειναι και ο κωστας
ο γιωργος...ο τελης....ο αρης
εχουνε ολοι τα δικα τους τηλεφωνο αν παρεις
η φωνη μας ...
εχει χαθει στην φυλακη μας...
στην ρουτινα...
απλα τραβαμε την κουρτινα
ειναι φθινια..
να μην λες αυτο που θες
γτ ειναι κριμα...
σημερα ζεις αυριο δεν...
..δεν θελω,δν χαιρομαι...
οσους και οσες γνωρισα ειλικρινα δν μετανιωνω οχι για τιποτα
και ας εσπασα...χρονων φιλιες..για μαλακιες
ειναι δυσκολο.δν ειναι ευκολο το εμαθα υστερα
ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ
ΑΦΟΥ ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΔΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝΕ ΠΟΤΕ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΗΛΙΘΙΑ..ΦΑΝΤΑΖΕΙ Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ
ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΣΝ
ειρωνια...ειστε ολοι στα ονειρα του ηλια
και αυτος απ'εξω απο την δικια σας ουτοπια
δε πειραζει γιατι τα ονειρα δν βγαινουνε αληθεια
θα σε στην καρδια μου απο συνηθεια...
μιλαω σκληρα μα πληγωνει μα ξες πολυ..
ουτε σου κου θα παμε μαζι εκδρομη
που δν θα ειναι εκει ο τελης,ουτε η νικη,ο κωστας,ο μιχαλης
και η κοπελα του,ο γιωργος..ο τακης
και δν θα ναι και ο σωτηρης στανταρ θα εχει δουλεια μαν.α
μα στο ονειρο μου εχει αδεια και ηταν παντα.
καλοντυμενος με κουστουμι και γραβατα
και ημασταν λιωμα παλι εχτες μα οχι ελλαδα
ο νικος τα πηγαινει καλα με το nbc
και εχει φτιαξει καλα την ζωη του τωρα που χει χαρτι
και ο ανδρεας με τη φιλη υπεγραψαν για τον δισκο
στην εταιρεια που ιδρυσα με το χρηστο
και δν τα χαμε ολα..αυτα θα ηθελα μονο..μια κιθαρα
λιγο ηλιο.λιγο χρονο και αγαπη.
λιγα κερματα να σου παρω τσιγαρα
και ενα μερος να βαδισουμε στο χαρτη

ΣΑΝ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΕΧΑΣΕΙΣ
ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΓΝΩΜΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ
ΤΟΤΕ ΘΑ ΝΑΙ ΑΡΓΑ ΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΤΩΡΑ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑΝΕ
ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΕΡΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΝΕ
ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ ΣΑΝ ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΤΟΥς ΤΟΙΧΟΥΣ
ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΠΟΙΟΣ ΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ...
και στο γραμμα που σου γραφω με ενα μπιτ και ενα μπασο
βαζω λιγο απο εμενα πριν την μελωδια ξεχασω
τωρα ολοι σ αγαπανε....
και στα ποδια σου γυρνανε.....
τωρα ολοι θελουν κατι...ΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΕ ΞΕΧΝΑΝΕ

Αυτο δν ειναι οπως τα αλλα μου κομματια...
ειναι γραμμενο για να μην ξεχασω καποια
πραγματα.που εχουνε σημασια για μενα..
γτ κολανε ολο και πιο πολυ τα φρενα..
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΗΜΑΣΤΕ ΙΔΙΟΙ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ
ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΠΡΩΤΟΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ
ισως να τα εχω κανει ηδη.....
ισως να ημουν απο αυτους που γνωρισες το πιο αρχιδι..
ισως να φερθηκα σκαρτα σε αδερφους
ΜΑ ΛΕΩ ΙΣΩΣ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟ.Μ ΑΚΟΥΣ?
ΛΕΩ ΙΣΩΣ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗ ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ ΤΡΕΛΟΥΣ
ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝΕ Ο ΕΧΘΡΟς ΚΑΙ Ο ΦΙΛΟς
και ισως να ησουνα ο καλυτερος μου φιλος
τωρα ισως να ειμαι ο καλυτερος γνωστος σου
μα δε περασουν χρονια.οχι αδερφος σου
τα ονειρα μου συμπεριλαμβανουν κοσμους
που εχω φτιαξει για οταν μας αφησουνε μονους
το χαρτι μου,το στυλο και το ουισκι..
και οποιος θελει να με βρει.ερχετε με βρισκει
τελος για να κλεισω..
θα θελα αγαπη που δν βρισκω..
και θα σε σεβαστω αμα σου μιλησω
μα θελω τις επιλογες να σεβεσαι και εμενα
και αν με πληγωσεις μην ειναι εσκεμμενα
αυτα..τα λεμε σε μια αλλη γειτονια
και ισως τυχει να τα πουμε απο κοντα
τελος ημερων και αυτο ηταν ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ
ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΛΕΞΗ ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΙΛΑΣ
να μιλας γιατι ο χρονος μου τελειωνει
και μαλλον αυριο μαγκα δν ξημερωνει
τελος εποχης ακους **** τον δισκο
και καπου εδω εγω πρεπει να σας αφησω........

[Refren]
Για άλλη μια φορά κάνουμε τη διαφορά
ποτέ δεν μένουμε στα ίδια η φάση μας προχωρά
όσο χτυπάει η καρδία μαγκά ο ρυθμός δεν σταμάτα
να ξέρεις κάτι πως απλά κάνεις hiphop, κάν'το σωστά x2

Kid
Τί στο διάολο έχουνε πάθει
μάγκα τους βλέπω απλά στο ράφι
τίγκα στράφι όσα έχουν πει κι όμως δεν έχουν μάθει
Η φάση θέλει προσοχή
βλέπω διπρόσωπα cd
κοίτα πως κάνουν όλοι τους μόλις αγγίξω χαρτί.
Δεν έχουν γνώσεις, δεν είχαν ποτέ
μάγκα μου στείλ'τους απο εδώ θα τους χαρίσω κουπλέ.
Βλέπεις το κάνω απο καρδιάς, αυτοί το κάνουν με το ζόρι
είναι όλοι φλώροι είναι mc´s που βγήκαν μέσα απ'το fame story.
την είδαν κάπως, θα τους νικήσω κατα κράτος
θα μετανιώσει ο κάθε mc που δήλωσε χλιδάτος
αφού δεν δείχνουν σεβασμό κι εγώ δεν δείχνω οίκτο
θα τους μοιράσω πίπες μέχρι να φωνάξουν λήχ'το.
γάμα τα, αλλάξαν δυστυχώς τα πράγματα
και με ενοχλεί που τα βλαμμένα κάνουν στο hiphop πειράματα
εν έτει 2007 λεφτά κι αν έχουν δεν τους βγαίνει σωστά
κι είναι όλοι τους για κλάμματα!

[Refren]

Steve
Άντε πάλι, τους βλέπω να σηκώνουν κεφάλι
Παλιοί και νέοι mc´s τα ίδια λένε πάλι
ατάλαντοι μικροί και μεγάλοι με έχουν τρελάνει
αντιπάλοι που για μένα όλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι
πόσα πιτσιρίκια έχουνε βγάλει γλώσσα
και λένε τόσα κοντσάρουν και μπαντάνες για τη μόστρα
έχουν όνειρα για δόξα, λεφτά και μουνιά
εγώ έχω λόξα να τους τρακάρω μετωπικά
είναι ο steve ξανά τώρα σκάω με μεγάλα βήματα
πατάω όσους μάγκες την έχουν δει "γαμάω"
δε λένε τίποτα παιδάκια που είναι ασήμαντα στον γίγαντα
κι απλούστατα λύγιζουν και λήγουν πριν απ'τον λήγοντα
ακόμα, υπάρχουν καριόλια σπέρνουν διχόνοια
οι πιο πολλοί τους ψώνια ή αλλωνών πιόνια
τους πετυχαίνω έναν έναν μες στα hiphop σαλόνια
εχω καψόνια να τους δώσω και ρίμες πολλά γαλόνια!

[Refren]

Dask
δίνω ακόμα απο αυτά τα στυλ φωτιά
και θα'ναι έτσι όσο χτυπάει η καρδιά
χτυπάω mc´s με ραπς αδιάφορα
κάνω τη διαφορά
είμαι μπροστά
και βλέπω πίσω ανθωπάκια να πέφτουν κατάκοπα
απο την προσπάθεια
κόβω ανάσες προκαλώ κάψες σε κάτι βλάκες με αυταπάτες
ότι έχουν ατάκες τα ραπ μου μπαίνουν με τις μπάντες
θες καριόλη ατάκες πάρτες
οι αράδες μας χιλίαδες
είναι οι giants πουτάνες τί? κοιτα
μένω ακόμα στον κανόνα η εξαίρεση (είναι έκπληξη)
τί κι αν έχουν 5 ακου στο ραπ τους δεν βλέπω εξέλιξη
είναι επίπεδοι mc´s που τους λείπει μάγκα η έμπνευση
ρίχνουν βόμβες αλλά κλείνουν τα αυτά τους κατά την έκρηξη.
είναι μέσα μου βλακάκο, δεν πάω με το ζόρι να το βγάλω
κι όταν βγαίνει φέρνει αυτόματα τα πάνω κάτω
έτσι κάνω έτσι έμαθα να κάνω κι όπως λέει και το crew μου
έτσι μέχρι να πεθάνω!

[Refren]
Για άλλη μια φορά κάνουμε τη διαφορά
ποτέ δεν μένουμε στα ίδια η φάση μας προχωρά
όσο χτυπάει η καρδία μαγκά ο ρυθμός δεν σταμάτα
να ξέρεις κάτι πως απλά κάνεις hiphop, κάν'το σωστά x2

Πισω απ'τα συννεφα που εσυ κινησε παντα υπουλα
βγαλε την πανοπλια πετα τ'οπλο κ ελα παλεψε στη θυελλα
νυχτα που φουντωσε μ'ενα συνθημα, ενα κινημα και μια γροθια ολοι για το αδικημα
φωτια στα τμηματα φωτια στο κρατος σας που μισησα
ξυπνησαν για τους δολοφονους φονικα αισθηματα, σιγουρα παλι συντομα θα γινουμε προβληματα
για πονεμενους και αναισθητους το ταρακουνημα, και απεναντι μου θα'σαι
θα φωτισω την πολη να μην κοιμασαι ρουφιανε! ερχονται τα χειροτερα
που ουτε καν φανταζεσαι η ανθρωπινη επανασταση θα'ρθει που θα ρημαξει την ταξη
στουπι φωτια και πεταγμα να καιγεστε σαν εντομα ενστολα τερατα
κουκουλοφοροι χωρις μασκες σας την επεσαν, ισως να μεθυσαν απο τη βια και τα χημικα
που μπασταρδοι τους εριξαν

Εδω ο φονος αποκαλειται παρεξηγηση μπατσε εισαι μπασταρδος και δε χωραει συζητηση
οργη και πονο και ενα "γιατι" γαμωτο μονο δε μπορω ν'ανασανω ισως να φταιει το δακρυγονο
σπερνεις φοβο ελληνικη τρομοκρατια βια και θανατο οπλιζεις καθε ψυχακια δολοφονο
αμετανοητοι αφου το συστημα τους δινει αλοθι δικαστες, δημοσιογραφοι, ρουφιανοι τους βγαζουν πλατη
φωτια στα τερατα βλεπεις τα προσωπα οσων ριχνουν καυτη λαβα στα τμηματα και κερατα
στο χωμα ή στα σιδερα χωνουν αθωους χωρις σκεψη στο ψαχνο πυροβολοντας καθε ελευθερη λεξη
και αφου μυρισε μπαρουτι τωρα σταχτη μηπως ετσι ξυπνησεις απο το ληθαργο ανθρωπακι
αυτη η σφαιρα βρηκε εμενα, εσενα και τα παιδια σου ενα δειγμα ειρηνης απο την δημοσια ταξη

ρεφρεν: Μεσ'απο μαυρες κραυγες της αληθειας μορφες σκοτεινες που σκοτωνουν το ψεμα
φερνω μνημες παλιες που ξυπνησαν φρικτες παρασερνω στου ανεμου την τρελα


Μετα τον κροτο εξεγερσης καμπανες σημαναν μεσα στον δρομο
σωμα με σωμα μαχες για τον αδικο φονο τα ματια δακρυα γεματα φοβο
δακρυγονο στη μορφη μου αποτυπωνω μονο οργη και πονο γαζωνω το συστημα
με χιλιες γροθιες που μοιαζουν πετρες και οχι με σφαιρες κοιτα ψηλα σκοτεινιασε
πολεμικες κραυγες διαβαλλονται καλλουν τα τυμπανα δυνατα φωναξτε δυνατα να μας
ακουσουνε μεχρι της γης τα περατα τα τερατα τα ξερατα μολοτοβ σ'ενα αστυνομευομενο
κρατος που η ταξη επιβαλλεται με τη βια η ελευθερια στραγγαλιζεται καθημερινα απο ανθρωπομορφα πλασματα κυκνεια ασματα μ'ανεξητιλο τροπο στην καρδια χαραγμενα για μια στιγμη τον χρονο σταματω
μπροστα σ'ενα ακομα παιδι που κειτεται νεκρο εκδικηση ζητω

Λογια βγαλμενα απ'ανασα χειμωνα και βλεμμα απο ψεμα ψαχνω εμενα να δωσω κουραγιο
σαν μορφες πλεον υπαρχω φορες (??) γιναν τα ματια μας και ψαχνω οχι πια την αληθεια απο χιλια
η φλογα ημαστε γυρευουμε ξερεις φυτιλια και ετσι φταιμε γενια που οσο πληγωνεται σας καιμε
γενια πουο οσο στα γονατα να πεσει ευχομαι ολο το δακρυ μας να παρει θεση να γινει σκοινι
και απ'το λαιμο σας να σας δεσει στο κενο στ'ορκιζομαι ειναι το μονο πραγμα
που βλεπω στα ματια μου πλεον λογικο παιδι νεκρο γινομαστε φωνη και αλλο τοσο
δακρυ απ'τον ουρανο γινομαστε η ανασα σε καθε αποπνιγμο και ακρωτηριασμο ζηταμε
ποναμε ποναμε και οσο ποναμε, και οσο ποναμε γινομαστε σκυλι οπου δαγκωνει
το ατσαλι και το φιδι η σφαιρα στο κεφαλι καθε πουστη που δε νιωθει και παταει τη
σκανδαλη, ξερεις λυπαμαι.. ξερεις λυπαμαι..


Παιρνω μικροφωνο και γραφω απ'το δρομο καθε δακρυ ας γινει σφαιρα για τον μπατσο δολοφονο
και τυλιγω με μαντιλι το μυαλο μου ξεσηκωνω η φωνη μου ειναι μπουκαλι και βενζινι που καρφωνω
μες στα τμηματα σας, βηματα σας ΜΠΑΜ στα βηματα σας μες στα σπιτια σας μπουρλοτο γκαζια στ'αυτοκινητα σας και για σας ηρθαμε και ημαστε οπλισμενοι μ'ενα μισος που με θλιψη εχει μπλεχτει και μοιαζει ξιφος
σ'ενα πληθος ηχος ουρλιαχτων που σας τρομαζει αποτομα τα βραδια ειμαι η σκια του σκοταδιου μες
στα σκοταδια χανω λαδια ρε και εχω μανια χτυπαμε απαρτια καμεν'ειναι σωστη η ελληνικη αστυνομια
για οσους πεσανε νεκροι απ'τα πυρα σας στη γωνια βγαζω βια και απ'τα κτηρια πιο κρυα πανδαισια
προστασια θα τα σπαμε τμημα τμημα σ'επαρχια και αθηνα τωρα η μορφη μου πηρε σαρκα πηρε οστα και σκαει σαν βλημα ειναι αληθεια σας μισω απο μικρο παιδι στα στηθια μου βροχη νερο ποταμι στον καιρο που οταν
θα σας πνιξει οπου ζω το αιμα τρεχει και εχει ανοιξει σαν ηφαιστειο μια λαβα καψε καψε ολη τη ΓΑΔΑ
γιατι δεν προλαβες να ζησεις γιατι δεν προλαβες μικρε ουτε καν να τους μισησεις


ρεφρεν: Μεσ'απο μαυρες κραυγες της αληθειας μορφες σκοτεινες που σκοτωνουν το ψεμα
φερνω μνημες παλιες που ξυπνησαν φρικτες παρασερνω στου ανεμου την τρελα

Με πιάνω να μιλώ και να με κοιτάζετε σα βλαμμένο
δε με καταλαβαίνετε , μα σας καταλαβαίνω
εσείς δεν είστε απ' το δικό μου , μα από άλλο πλανήτη
εκεί που κανένας και ποτέ δε σ' εγκαταλείπει
Τι να πιάσω? Σύριγγα.. Να μου λείπει
Τι να πρωτοσκεφτώ όταν στο κεφάλι μου η λύπη
χορεύβει μαζί με το διάβολο και τρώω φρίκη
κάθε φορά που αντικρίζω στον καθρέφτη τη μορφή μου
κι από πίσω μου οι λύκοι
πολλές φορές εύχομαι να υπήρχανε άλλοι χιλιάδες Νίκοι
μα σκέψου τι θα γινότανε αν βρισκόμασταν αντίκρυ
Η γη είναι μικρή και μακρυά οι ουρανοί
για να πατίσεις εκεί και να περπατήσεις ζωντανή
εικόνα μέσα στο μυαλό σου να διατηρήσεις
κάθε πινελιά ή αλλιώς τον καθε στίχο κλέβεις
συνοδεύεις τον εφιάλτη στο δρόμο με τις πένες
είδα δόντια από ατσάλι να κομματιάζουν τις καδένες
που σας δώσανε αξία , σας δώσανε ζωή
δημιούργησα με μαγεία καθε μια μου αναπνοή
γι' αυτό ανασαίνω χωρίς να ντρέπομαι αέρα βρώμικο
αν δε σ' αρέσει η ζωή μου θα σου δώσω τον κωδικό
για καλοπέραση 22 17 7 12 και ενα
τι να κουβαλώ πάνω στο φόρτο σας σε σένα και χαμογέλα
να ήξερες πόσοι πεθάναν για ν' ανοίξουν μερικά γαμωμπουρδέλα
πόσοι βρώμικοι μπάτσοι σκοτώσανε παιδιά και αθωώθηκαν για τρέλα
η πασαρέλα γεμάτη με πουτάνες που αποκάλεσαν μοντέλα
και η κόρη σου θα θέλει να μοιάσει σε κείνες
έλα στα όνειρα μου όταν κοιμάσαι για να ζήσεις
εφιάλτες σκίσε τις σελίδες του βιβλίου της ζωής
και κάφτες , μονάχα κάφτρες αχνοφαίνονται στα στέκια στο σκοτάδι
μια μια λιγοστεύουν κάθε βράδυ όμως

Ασ'το τακη μη το πεις θα το πω εγω γαμω τους βπεις
ανθρωπακο ξυπνα παλι ασπρομαυρο το οποιο θα δεις με
παρεξηγεις και μονολογεις ναι
μα δε μπορεις να βγεις απο τη λιστα των εχθρων
κι ας εισαι πλεον παρελθον κουτοπονηρε-ολοι ρε
ειναι μαζι μας μα δε το ξερουνε
αφου η επιδραση των παραισθησεων δε τελειωσε
θελουμε ο,τι μας ανηκει και το παιρνουμε
σταματηστε να πεφτετε μονοι μας ανεβαινουμε
μονοι μας παραμενουμε μονοι μας κι ολοι απεναντι
τι κι αν το πουλανε ολοι τους μενουν απενταροι
κι εμεις εδω βαραμε πουτανες οι μονοι ανεπαφοι
ξυπνας...εγω το χτιζω πως θα γινεις βασιλιας
του underground για μετατροπες μιλας
εδω γαμαμε εμεις πουτανας γιε μη το ξεχνας
βπεις ασ'το φιλε μη το πεις ουτε εσυ
δε μας γαμας ρε δε μας γαμας ρε...

οποτε θελουμε βγαζουμε στη φορα τα παντα
να δουμε ποιος το δινει τσαμπα και ποιος κυνηγαει φραγκα
να σου πω μαλακα τι γινεται ρε ξεφτιλα?
ειδα τη μπατσινα που σε τραβα μ'αλυσιδα
βλακα στασου..γι'αυτο δε μου ελεγες τ'ονειρα σου
σε διωξαμε δεν εφυγες οκ αντε στην υγιεια σου
γιγαντα κανε κανα κομπαρσιλικι
στον τυπο απ'την εκαλη που γραψε για το γκραφιτι
διαθηκη εισαι low baper απο πιτσιρικι
σιγα μην εχεις αλεργια στο νταβατζιλικι
πανσεληνος που ριχνει φως μαζι μου οι λυκοι
κι εσυ μια κατοσταρα στο an μικρο ποντικι
ρωτα τη κοπελα πισω σου κι αν απαντησει
θα πει για το tattoo...της ειχα πει θα θελει να το σβησει
οκ να'ναι και προπαγανδα δε πουλαμε
αυτο για να θυμασαι στην αθηνα ποιοι γαμανε
1,2,3 η ομαδα ειναι μια
και που'σαι βετερανε θα'μαι καπου στη πλατεια
οποιος αντισταθει πεφτει στο χωμα ή βουλωνει στομα
κι αν ξαναμιλησει ολα στη φορα ΤΕΛΕΙΑ.

οι οπαδοι ακολουθανε πιστα οχι τυφλα οχι με δειλια
η ομαδα ειναι μια...απο το 2002 διαφορετικη πορεια
κοβουμε χαμογελα εδω και μια πενταετια
με μοναδικη ατμοσφαιρα σε καθε συναυλια
σα μοναστηρακι κυριακη πρωι τελεια-
-και παυλα αυτος που διωξαμε ειναι κουφαλα
και κατι ακουσα οτι μας βριζει μια πουτανα
αλλαζω θεμα οπως αλλαζετε καναλια
στο δρομο για τη κορυφη πρασινα τα φαναρια

2004 τα Βορεια Αστερια γραφουνε, γραφουν τα βραδυο γραφω τα βραδια(χ6) με την παρεα,γραφω τα βραδια(χ3)
Γραφω τα βραδια τωρα με την παρεα, θερμη Θεσσαλονικη μαγκα κι ολα ειναι ωραια.
Είναι ωραια απλα αφου το βραδυ το περναμε μαγκα φουντα και ποτα(χ2)

3D
Κοιταω τα φωτα της,διαστελλονται παλι κορες ακομα μια νυχτα(??),μετρο(??)??? σιντι και ψωλες
Εγνατια, παραλια, Αριστοτελους, Τσιμισκή λιγο πιο κατω απο την Κουσκουρα σημαια 2G.
Παιρνει στροφες το μυαλο,μυριζω θερμαϊκο,παιρνω χαρτι και στυλο,ξες ποιος μου δινει ρυθμο.
Μουτρα αλητικα που δεν με αφηνουνε να κοιμηθω
Γραφω τα βραδια, το ποτηρι μου αδειασε βαλε ποτο
Ειναι σωστο γιατι ετσι μ αρεσει να ζω
Ειμαι εθυσμενος στο βορειοαστεριτικο ναρκωτικο
Δεν παιζει εξοδος αμα το ζησεις κολλησες γι αυτο ειμαστε λιγοι και καλοι και ακου μαγκα σκηνικο.
Οτι και αν πω δεν θα το πιασεις,καθως ραπαρω και μονο για να πιω κανω στασεις,3εις 3εις διαστασεις.
Βαλτε να πιω περναω το ραπ σ’ ενα λεπτο
Ειναι ακομα 6 εχουμε μεχρι τις 8.

ΡΕΦΡΑΙΝ
Γραφω τα βραδια τωρα με την παρεα,θερμη Θεσσαλονικη μαγκα και ολα ειναι ωραια.
Είναι ωραια απλα αφου το βραδυ το περναμε μαγκα φουντα και ποτα(χ2)

JAMAL
Καλη διαθεση χρειαζεται και αλκοολ να ρεει,να κανεις κατι σωστο για να ναι η βραδια οκ
Να χρησιμοποιησεις αυτα που σου δινονται
Μια πολη που ποτε δεν κοιμαται και ολα γινονται.
Σκηνικα καλα θα δεις, αμα την ζωη μας για ενα βραδυ γευτεις,δεν θα απογοητευτεις,θα θελεις ετσι να ζεις,θα θελεις ραπ με εμας να γραψει λιγακι για να ακουστεις.

ΜΙΚΡΟΣ ΚΛΕΦΤΗΣ
Αν ψαξεις καβαντζες παιζουν πολλα σπιτια
Μια βολτα στις σωστες περιοχες και θα μας βρεις.
Σκερτσα σε δρομους αλλα και ντοπα beatια
Ειναι οι ανωμαλοι number 1 θεσσαλονικεις.

ΖΗΝΩΝ
Ειναι οι 2G που δινουνε ρυθμους ζαλαδα και τρελη φεγγαραδα,φωτιζει μυαλα
Ατακες σουπερ γραφονται μεχρι τα ξημερωματα
Χαβαλες και αναμενα φυτηλια οι γειτονες απ τα μπαλκονια κατεβαζουν καντιλια.
Λενε πως ειναι 6 το πρωι κατεβασε την μουσικη μου λεει.
Κλεινω παντζουρι και παταω play
Σε ενα κομματι μεσα γινεται χαμος, λυρικος σεισμος ο βητα αστερισμος.

ΡΕΦΡΑΙΝ
Γραφω τα βραδια τωρα με την παρεα,θερμη Θεσσαλονικη μαγκα και ολα ειναι ωραια.
Είναι ωραια απλα αφου το βραδυ το περναμε μαγκα φουντα και ποτα(χ2)

Ειμαι απο'κεινους που στο δρομο παντοτε φοραν κουκουλα
Απο εκεινους που αν εισαι θα σ'αποκαλεσουν τσουλα
Παντα μαχημος στην πρωτη γραμμη,ποτε στη ζουλα
Καρδιες που βαζουνε φωτιες,ρε βλακα δισκους πουλα.
Underground ζουμε,ναι,underground εκπροσωπουμε
Σαλονικα κανονικα και βρωμικα το ζουμε
Σκοταδι οταν πεσει θα βγουμε για ν'απλωθουμε
Αν δεις καπνους στον ουρανο,καπου εκει θα ζουμε.
Βασιλευουμε,παντοτε αποφευγουμε τα φωτα
Ρωτα πρωτα για'μας,κι υστερα φυγε σαν την κοτα.
Δεν ενοχλω μα αν με ανοχλησεις θα σε δω
Στο δρομο μου να σκυβεις και ν'αλλαζεις στενο.
Κι αφου το ξερω,με βλεπεις πλεον και δεν με χαιρετας
Εχε τα μουτρα τουλαχιστον στα ματια να με κοιτας.
Πολυ μιλας,και λιγα κανεις,κολλητε τι τρεχει?
Εγω ξερω,οταν εφτυνα νομιζατε πως βρεχει.
Τωρα τι?Ολοι μου σηκωσατε τη μυτη
Ολοι απο προβατα τωρα γινατε λυκοι.
Γραφω για τ'αλανια που τα βραδια δεν πανε σπιτι
Κωλοδαχτυλο ψηλα ποσους γλιτωσαν απο λυτη.
Αναβουμε φωτιες,σκιες γινομαστε τα βραδια
Μεταμορφωνομαστε,περιπλανιομαστε καποια καβατζα θα βρεθει
Δεν αγχωνομαστε,ψαχνομαστε,ματια κατακοκκινα,κλειδωστε πορτες γιατι ερχομαστε.

Γιατι τα βραδια,τα βραδια γινομαι φωτια με τα αλανια
Και τριγυρναμε σε στενα παιδια τζιμανια.
Οσο μπορουμε δεν θα αλλαξουμε,
Κοιταμε ψηλα γιατι ψηλα πρεπει να φτασουμε.
Γιατι τα βραδια,τα βραδια γινομαι φωτια με τα αλανια
Και τριγυρναμε σε στενα παιδια τζιμανια.
Οσο μπορουμε δεν θα αλλαξουμε,
Κοιταμε ψηλα γιατι ψηλα πρεπει να φτασουμε.

Σκοταδι επεσε ξανα
Στην πολη μου τα mics παιρνουν φωτια
Εδω που η ζωη κυλα χαλαρα γενικα.
Υπαρχει προβλημα,ακουω mc's μα δε βγαζω νοημα
Ελλειψη σεβασμου υπαρχει,καποιοι ζηλευουν μονιμα.
Ετσι παει,μενεις μ'αυτους που σε κρατανε,
Μ' αυτους που τα βραδια μαζι σου πινουν τριγυρνανε,
Σαν κωπροσκυλα,ποτε δεν γνωρισαν τ'αφεντικο τους
Σεβασμο κι αγαπη στα crewz που με θεωρουν δικος τους.
Σεβασμο,εχω δωσει για να απαιτω
Λυπαμαι μα με ψιχουλα μαν δεν θα αρκαιστω,
Στη χιπ χοπ φαση στη Σαλονικα ρωτα ποιος ειμαι εγω
Δεν γραφω ραπ τα βραδια,για να με κανουνε γνωστο!
Εγωιστικο,αν θες πες με κομπλεξικο
Που στραβωνω οταν θιγουνε κατι που αγαπω
Τη μουσικη που ακουω,την κουλτουρα που εκπροσωπω
Μετα απο τοσα χρονια εχω δικαιωμα σ'αυτο.
Φτυνω ξυραφια,που κοβουνε το δερμα σαν χαρτι
Κρυμενα κατω απ'τη γλωσσα μου,φονικη τεχνικη.
Γραφω μουσικη απ'τη στιγμη που ειναι βαρυ μα το σηκωνω
Ειμαι μικρος ομως γιγαντας σαν το Hulk δεν νιωθω πονο.
Βαρυς κι ασηκωτος δηλωνω,σαν τον τζον,
Σαν τον κα κα κατηγοριας βαρων βαρωνος.
Και ο χρονος δειχνει πως τρεχουν και δεν μας φτανουνε
Οι φουφιανει,τα γλυφτρακια κι οι προδοτες να πεθανουνε.

Γιατι τα βραδια,τα βραδια γινομαι φωτια με τα αλανια
Και τριγυρναμε σε στενα παιδια τζιμανια.
Οσο μπορουμε δεν θα αλλαξουμε,
Κοιταμε ψηλα γιατι ψηλα πρεπει να φτασουμε.
Γιατι τα βραδια,τα βραδια γινομαι φωτια με τα αλανια
Και τριγυρναμε σε στενα παιδια τζιμανια.
Οσο μπορουμε δεν θα αλλαξουμε,
Κοιταμε ψηλα γιατι ψηλα πρεπει να φτασουμε.

DASK
Πρωτον κοιτα την επομενη φορα να χωθεις
Δευτερον μου τα μπερδευεις μαν δεν ξερω τι εννοεις
Τριτον σε εμενα απευθυνεσαι η απλα παραλειρεις
Κοιτα με πως μιλαω μ’ ονοματα,γαμω τους βητα πεις.
Καυχιεσαι πως εξαφανιζεις οποιον και αν συναντας
Τι να σου πω μεχρι στιγμης ερχεσαι απλα και χαιρετας
Σου πηρε η δοξα τα μυαλα και σε πηγαινει δεν την πας,
Ειμαι ο ντι παλιομακα μην ξεχνας σε ποιον μιλας.
Και μην μου λες πως κουβαλας τα καλυτερα crew στην πολη
Ρωτησε τους για τον Dask να δεις με σεβονται ολοι
Το μονο ακυρο σε εσενα ειναι η επιρροη
Παρε τηλεφωνο ξανα για να μου κοψουν το CD.
Οι μονοι γιγαντες εκτος απο εσας ειναι του κατζ(?)
Μ’ ατακες του δημοτικου πας ρε ξεφτιλα να με φας
Κι οσον αφορα το γκρουπι(?) ή μονο στα ακουστικα
Γιατι ρε μαν για να το κανετε ειστε ακομα μακρια
Ειναι οι G boy I boy ANT στο S boy
Giants δηλαδη γι αυτο δειξε μου λιγα σκιλλς toy
Κοιτα που ειναι εκει που το χω αφησει
Eκει που αρχιζει η ανατολη μου εσεις φτανετε στην δυση.

ΡΕΦΡΑΙΝ
Γιατι εδω ‘μαι εγω,σας ξερω απο ολους πιο καλα
Γιατι εδω ‘μαι εγω, ξερω τα λαθη σας καλα γι αυτο και
Όσο θα με εδώ, θα παταω καθε βλακα πουστη κομπλεξικο ναι
Οταν περπατω, σεισμο σε καθε βημα μου αυτοεκπροσοπω ναι
Όσο θα με εδώ, θα παταω καθε βλακα πουστη κομπλεξικο
Οταν περπατω, σεισμο σε καθε βημα μου αυτοεκπροσοπω

LEBRON
Καταρχας γαμαω εσενα και οποιον αγαπας
Στο ειχα πει να μην τολμησεις να πεις για μας,
Τι εχεις παθει εσυ δεν ησουν ενας γλυφτης του Τακη
Για ολους θα ειστε παντα ενα μικρο support γκρουπακι
Δεν ηθελα να ασχοληθω αλλα εσυ επιμενεις
Γαμα τους οπαδους τα αλανια μου ρωταν που μενεις,
Μπαινω και καρφωνω στο καλαθι σου σαν τον lebron
Μεσα στα μουτρα 5 ηλιθιων πουτανας γιων
Ημουν και θα με εδω,μεσα στον πανικο
Κραταω ψηλα την φαση που εχεις πιασει απ τον λαιμο
Ειναι πολυ καλο, για να ναι αληθινο
Καλυτερο lp του 6 σου φτανει αυτο?
Το χες πει και ο ιδιος ο X-Plicit δεν βριζει
Bομβαρδιζει, ποιοι ειναι σε οσους ξεχασαν θυμιζει.
Αντε βλακα μιλας και εσυ για txc και ffc,που κλασαν ολοι αυτοι και βγηκες εσυ.
Γιατι δεν λες στους οπαδους για τους Θεσσαλονικιους,που συνεχως τους ελεγες Βουλγαρους και πουτανας γιους.
Πως και καλα οι αλυτοι σας φαγανε λεφτα, στα γαμημενα σας τραγουδια δεν τα λετε αυτα.

ΡΕΦΡΑΙΝ
Γιατι εδω ‘μαι εγω,σας ξερω απο ολους πιο καλα
Γιατι εδω ‘μαι εγω, ξερω τα λαθη σας καλα γι αυτο και
Όσο θα με εδώ, θα παταω καθε βλακα πουστη κομπλεξικο ναι
Οταν περπατω, σεισμο σε καθε βημα μου αυτοεκπροσοπω ναι
Όσο θα με εδώ, θα παταω καθε βλακα πουστη κομπλεξικο
Οταν περπατω, σεισμο σε καθε βημα μου αυτοεκπροσοπω

LEBRON
Παιρνω ανασα την επομενη ριμα σου κανω πασα,
Ακου το γερακι σπιτι σου μα μην το μαθει ο Ασα.
Γιατι με μετα θα σε διωξει απο το group χαφιε,
Γλυψτου τα παπαρια για ενα ακομα κουπλε.

DASK
Ποιος κρεμοταν απ τα αρχιδια σου βλακακο δεν μας ειπες?
Ποιος μαζεψε τους βητα πεις πιος εκανε πιπες?
Ποιος σε ταϊζε ρε μαγκα οταν δεν ειχες να φας?
Ποιος σε εντυνε στα live και ποιος σου εγραφε τα raps?

LEBRON
Ε, τοσο σκληρο που το κοβουνε απ το ραδιο? (οοοοοο)
Πουλα ερωτες σε γκομενιτσες να σε παιξουν αυριο
Το παμε αλλου ας το παμε αλλου που ποτε λεγε
Εγω στους χιπ χοπ τσαμπουκαδες δεν ακουω, ρεγγε?

DASK
Εχεις χωρισει την Αθηνα στην μεση ετσι απλα
Και κα τ’ αλλα κρατηστε το γκραφιτι ψηλα.
Η ζωντανη σου εμφανηση απαντηση και καλα
Για πες μου,ποσο hardcore εισαι τελικα.

ΡΕΦΡΑΙΝ
Γιατι εδω ‘μαι εγω,σας ξερω απο ολους πιο καλα
Γιατι εδω ‘μαι εγω, ξερω τα λαθη σας καλα γι αυτο και
Όσο θα με εδώ, θα παταω καθε βλακα πουστη κομπλεξικο ναι
Οταν περπατω, σεισμο σε καθε βημα μου αυτοεκπροσοπω ναι
Όσο θα με εδώ, θα παταω καθε βλακα πουστη κομπλεξικο
Οταν περπατω, σεισμο σε καθε βημα μου αυτοεκπροσοπω
Όσο θα με εδώ, θα παταω καθε βλακα πουστη κομπλεξικο ναι
Οταν περπατω, σεισμο σε καθε βημα μου αυτοεκπροσοπω ναι
Όσο θα με εδώ, θα παταω καθε βλακα πουστη κομπλεξικο
Οταν περπατω, σεισμο σε καθε βημα μου αυτοεκπροσοπω

Δε σε ξέρω...μα έμαθα να σε ζηλεύω
Βλέπεις αυτή που αγαπώ στην αγκαλιά σου την βλέπω...
κι εγώ μόνος μου μένω...
Θεέ μου πόσο την θέλω...
Θα`θελα να`ταν δικιά μου χωρίς εκείνη πεθαίνω...γιατί...
Γιατί να μη μπορώ εγώ να την κερδίσω...
Ξεριζώνω την καρδιά μου για να την φέρω πίσω...
Μα δεν τα καταφέρνω πάλι εσύ μου την κλέβεις...
Τη μικρή μου νεράιδα από τα χέρια μου παίρνεις!
Όλα δικά σου τα θέλεις μα πριν έρθεις εσύ...
την περίμενα εγώ στην αγκαλιά μου να μπει...
μα δεν φάνηκε...
κι έχασα το κορίτσι μου,
από τότε πολεμάω να ξεφύγω από την θλίψη μου!
Μην με παρεξηγείς, ξέρω πώς δεν σε νοιάζει.
Ξέρω πως το τραγούδι μου αυτό σε αηδιάζει,μα είναι ότι έχω,
όλη μου η περιουσία,ένα κομμάτι χαρτί και λίγο φαντασία
Πρόσεχε την γιατί εγώ δεν μπορώ,
νόμιζα θα`ρθεί να με βρει όμως δεν είναι εδώ,
γιατί από μας τους δυο εγώ είμαι ο χειρότερος,
στην καρδιά της μέσα είσαι σημαντικότερος!!

Δεν σε ξέρω αλλά να την προσέχεις!
Αυτή που αγαπώ εσύ την έχεις!
Θα`θελα να μαι εσύ...
για μία ώρα!
Να την είχα αγκαλιά...
για λίγο τώρα!

Πρόσεχέ την έχει περάσει πολλά,
ο χειρότερός της φόβος είναι η μοναξιά,
όταν δεν είναι καλά χάιδεψε της τα μαλλιά
πες της γλυκόλογα στ`αυτί και κράτησέ την σφιχτά!
Μην μου την κάνεις να κλαίει τέτοιο πλάσμα είναι κρίμα,
τα ματάκια της στοίχοι από το πιο όμορφο ποίημα!
Κι αν ποτέ σου θυμώσει δώσ' της μόνο αγάπη,
κοίταξε μην ραγίσει γιατί είναι σαν πορσελάνη.
Όμορφη και πολύτιμη να της φέρεσαι έτσι,
Είναι ένας άγγελος που στην αυλή σου έχει πέσει.
Κάποια βράδια...κάτι θα πάθει νομίζει...
Να της κρατάς συντροφιά μέχρι τα μάτια να κλείσει
ή και να κοιμηθεί για να σε δει στα όνειρά της που θα είσαι ο φύλακας...
ο γλυκός πρίγκιπάς της.
Να πηγαίνετε βόλτες στα πιο όμορφα μέρη,
γιατί σιχάθηκε εδώ πέρα όλο τα ίδια να βλέπει...
Και μην ανησυχείς εγώ γίνομαι σκόνη,
δε θα την ενοχλήσω όσο κι αυτό αν με σκοτώνει!
Η καρδιά μου είναι μόνη να χαρείς επομένως
μ' αυτή που εσένα αγαπάει εγώ είμαι ερωτευμένος!

Δεν σε ξέρω αλλά να την προσέχεις!
Αυτή που αγαπώ εσύ την έχεις!
Θα`θελα να μαι εσύ...
για μία ώρα!
Να την είχα αγκαλιά...
για λίγο τώρα!

Ο άγγελος μου, έχει μακριά ξανθά μαλλιά
Και όταν κοιτάει την πιο απίστευτη ματιά
Ο άγγελος μου, λάμπει όταν μου χαμογελά
Και διώχνει μακριά για λίγο της ζωής μου τα στραβά
Ο άγγελος μου, έχει για μάτια δυο διαμάντια
Στα παραμύθια θα ήταν σίγουρα νεράιδα
Έχει το πρόσωπο της κάτι μαγικό
Και εγώ όταν κλαίω ο άγγελος μου είναι σαν μικρό μωρό
Ο άγγελος μου, είναι σαν ένα τριαντάφυλλο
Μπροστά της μοιάζω χορταράκι τόσο άσχημο
Είναι σαν ζωγραφιά που έκανε ο θεός
Σαν ένα αστέρι που ερωτεύτηκε μια μέρα ο ουρανός
Ο άγγελος μου, όταν θυμώνει απομακρύνεται
Φεύγει μακριά και στον εαυτό της κλείνεται
Έχει ένα κόμπο και ένα πόνο στην καρδιά
Και όταν την πήρα στην αυλή μου είχε σπασμένα τα φτερά
Ο άγγελος μου, την νύχτα μου κρατάει παρέα
Στην αγκαλιά της νιώθω τόσο τόσο ωραία
Μα ξημέρωσε η νύχτα και έφυγε μακριά
Ο άγγελος μου, σε άλλο άνθρωπο κρατάει συντροφιά
Ο άγγελος μου…

Ο άγγελος μου έχει χαθεί, δεν θα ρθεί, δεν θα ρθεί..
Ο άγγελος μου έχει χαθεί, δεν θα ρθεί, δεν θα ρθεί..

Ο άγγελος μου, γράφει απάνω στο χαρτί
Για ότι τη θλίβει και ότι την απασχολεί
Για ότι έχασε, και ότι της πήρε η ζωή
Για τα όνειρα που έχει κλειδωμένα στην ψυχή
Ο άγγελος μου, θέλει να φύγει από δω
Από ένα μέρος που αγαπώ όσο και μισώ
Θέλει αγάπη φυλακή και να δει τον ουρανό
Το ξέρω θα τα καταφέρει δεν ανησυχώ για αυτό
Ο άγγελος μου, βρήκε κρυψώνα με στους στοίχους μου
Και τώρα ζει, μες τους πιο όμορφους τους ήχους μου
Σε ένα γράμμα που μια μέρα μου χε στείλει
Σε ένα δάκρυ μου που κύλησε όταν δάκρυσε και εκείνη
Ο άγγελος μου είπε πως με εκτιμάει, ότι με σέβεται μα όχι πως μ’ αγαπάει
Και της το χα πει, δεν μ’ αγάπησε κανείς
Και να που βγήκε αληθινό το τραγουδάκι της ντροπής
Ο άγγελος μου, ίσως μου έχει πια θυμώσει
Για το αντίο που τα πάντα έχει προδώσει
Μα δεν γίνεται αλλιώς, δεν είμαι πια καλά
Απ’ τον πόνο άγγελε μου προτιμώ την μοναξιά
Ο άγγελος μου…

Ο άγγελος μου έχει χαθεί, δεν θα ρθεί, δεν θα ρθεί..
Ο άγγελος μου έχει χαθεί, δεν θα ρθεί, δεν θα ρθεί..

Ένας κόμπος η χαρά μου
Κι όμως αν θα ‘ρθείς
Στάλα στάλα θα στη δώσω
Για να δροσιστείς

Υπάρχουν στη ζωή πράγματα που απολαμβάνεις
Όμως τα εκτιμάς όταν τελικά τα χάνεις
Όταν τ’ αφήσεις, όταν θα φύγουν
Τότε θα νιώσεις πάλι σώματα να σμίγουν
Τότε θα δεις τους ουρανούς να σου ανοίγουν
Για μια στιγμή θα νιώσεις ότι σε τυλίγουν
Όμως γρήγορα απ’ έξω θα σε κλείσουν
Ίσως δυο δάκρια τότε να σε δροσίσουν

Τα πάντα είναι περαστικά
Πόσο πολύ κουράστηκα
Να ψάχνω λίγο άνθρωπια για να γύρω τη πλάστιγγα
Βιάστηκα!
Εκφράστηκα!
Κάπως παιδιάστικα!
Κι ας ήξερα πως το συμφέρων πλέον είναι μάστιγα
Κι ας ήξερα πως μια στιγμή κρατάει μια στιγμή
Κι όταν η στιγμή τελειώσει αφήνει στίγμα στη ψυχή
Κι ας ήξερα
Πάντα ήθελα ωστόσο πάντα έψαχνα τον τρόπο για να νιώσω

Ένας κόμπος η χαρά μου
Κι όμως αν θα ‘ρθεις
Στάλα στάλα θα στη δώσω
Για να δροσιστείς

Το κομμάτι αυτό απευθύνεται σε σένα
Κι είναι τόσο μοναδικό όσο κι εσύ
Αν προτιμάς την αλήθεια από το ψέμα
Ξέροντας πως η κατάληξη θα είναι τραγική
Τότε καλά έκανα που έπιασα την πένα
Γιατί στην τελική αυτό είναι ζωή
Μια μάχη άνιση με τα δεδομένα
Που εκ προοιμίων έχει χαθεί κι όμως κάπου θα δοθεί

Η ιστορία εκεί γυρνάει σελίδα
Όταν 300 πολεμάν χωρίς ελπίδα
Όταν στο σκότος των ανθρώπων ματωμένος επουλώνεις τις πληγές σου για να μείνεις ηλιαχτίδα
Κι αν ξεσπάσει καταιγίδα δεν τρέχεις να κρυφτείς
Απλά απολαμβάνεις τις στάλες της βροχής
Η χαρά σου έγινε θλίψη
Μα μην ντραπείς, νά ‘σαι περήφανος που στάθηκες στο τέρμα αξιοπρεπής

Κόμπος η χαρά μου
Κι απόψε με τυλίγει
Θα με πονέσει πιο πολύ όταν φύγει
Κόμπος η χαρά μου κι απόψε αν θυμηθείς
Έλα στον ύπνο το βράδυ να το λύσεις μη χαθείς

Μετά τις αρχές του 99 οι δυνάμεις καταστολής και "ασφαλείας" αυτης της χώρας έχουν αποθρασυνθεί παντελός.
Μάλλον κάποιος τους είπε οτι είναι καιρός να αρχίσουν να γαμούν και να δέρνουν.
Είναι καιρός να αποκτήσουν τον πραγματικό τους ρόλο σε αυτή την κοινωνία. Είναι καιρός να μιλήσω για αδερφές με αποθημένα, αφιερώνοντας τους στίχους μου σε αδέρφια χαμένα.
Δεν θα φερθώ ευγενικά δεν δίνω ελαφρυντικά, ευκαιρία καμία, γαμιέται η αστυνομία.
Γράφω στ'αρχίδια μου τις εξουσίες σας μια-μια,
δεν σέβομαι στο σώμα σας κανέναν και καμία.
Είμαι σαν τον πιτσιρικά που πυροβόλησε στην Κρήτη,
εύχομαι μεσ'την φυλακή να σας γαμάνε κι απ'τη μύτη.
Γιατί είστε απλοί φονιάδες, αξιωματούχες κουράδες,
αμόρφωτοι αγράμματοι με πόρνες μανάδες.
Κι'εγώ είμαι άλλο ένα παιδάκι που θέλει σκότωμα,
όταν μπαίνετε στο σώμα όλοι μαγκεύετε απότομα.
Δεν ανέχεστε μύγα επάνω στη στολή σας
και το όπλο σας βγαίνει πιο εύκολα απ'το πουλί σας.
Δεν είμαι αναρχικός αλλά ούτε και μαλάκας
για να δικαιολογώ μια αστυνόμευση της πλάκας.
Γαμιέστε για μένα γιατί μοιράζεται κλήσεις
την ώρα που κάποιον θα έπρεπε να σταματήσεις,
πριν φτάσει στα Τέμπη και 21 χαθούν
, τώρα όλα τα άλλα που μου λές μπορούν να πάνε να γαμηθούν.
Δεν φταίτε εσείς, εμείς φταίμε και τα σχολειά μας,
κανείς τους δεν μας είπε για τα δικαιωματά μας.
Και ότι εσύ βιδώνεσαι επειδή πληρώνω εγώ
και ότι εσύ κορδώνεσαι επειδή σκύβω εγώ.
Και επειδή σ'ανέχομαι φέρεσαι σαν μαλάκας εσύ,
τι φταίω εγώ που εσύ την έχεις μικρή.
Τι φταίνε τόσοι νεκροί που είστε μαλάκες
και τον Ματέι τον αντιμετωπίσατε σαν βλάκες.
Είχε ανθρώπους και εσείς σκεφτήκατε το γόητρό μα
και πήρατε τ'αρχίδια μου και έναν στο λαιμό σας.
Οι μπάτσοι δεν ξέρουν ποιός πουλάει ναρκωτικά,
τα ντιλέρια της Ομόνοιας είναι αόρατα.
Στα κα τα μεγάλα δεν ρουφιέται γραμμή,
μόνο η έλλειψη προμήθειας αποτελεί αφορμή
για καταστολή με ΕΚΑΜίτες, μπάσταρδους και Χρυσαυγίτες με χημικά απώθησης για τους πολίτες.
Δεν είμαι κάτι απλά η τάξη πραγμάτων και το καθήκον κάτι μπάτσων γαμάτο,
η Αστυνομία που τα πάντα σε πέρας τα φέρνει,
η Αστυνομία που γαμάει και δέρνει.

Κάθε φορά που χάνομαι.. μέσα σε σκέψεις… τρελαίνομαι..
Όχι πως με ενοχλεί… όχι…
Απλά στο χαρτί ξεσπάω…

Δεν είναι ωραία, γελάω σπάνια τελευταία…
Δεν κοιμάμαι καλά
Δεν έχω να σου πω τα νέα μου
Έχω χαθεί με την παρέα μου..
Και νιώθω κάπως, νιώθω πάγος να σπάσω περιμένω πάντως
Είναι μυστήρια η χώρα των δακρύων
Την επισκέπτομαι αυτό είναι δικό μου μείον
Κάτι γίνεται, καθυστερώ και χάνω πτήσεις
Κι άθελά μου στήνω την αγάπη στις αφήξεις
Κλείνομαι στον εαυτό μου, στην απομόνωση
Μαζεύω στην καρδιά μου δυνάμεις για μεταμόρφωση
Έμαθα να δίνω την αγάπη μην φοβάσαι εκεί θα είμαι αν με χρειαστείς να το θυμάσαι…

Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να ‘σαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι

Αφήνω τόπο σ’αγαπώ στην άκρη μεγάλωσα με αξίες
Όσοι με θέλουνε και δίνουν αγάπη κάθονται δίπλα μου για να περάσουμε δυσκολίες
Να μαζέψουμε δυνάμεις, να πεθάνουν οι φοβίες
Γυρεύω έρωτα, καυτές αγκαλιές, φιλιά…
Μην μου γαμάτε την καρδιά είμαι παιδί ακόμα…
Οι φίλοι μου που νοιάζονται αληθινά είναι λίγοι κι έχω χαρεί μαζί τους κάθε πιώμα
Κάθε βόλτα στην Αθήνα, κάθε γκολ, κάθε ρίμα κάθε συμβουλή που πήρα κι έδωσα σε κάθε βήμα…
Είμαι ο Χρήστος κι εγώ τα λέω χύμα κι αν με προδώσατε, σκεφτείτε το είναι κρίμα…

Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να ‘σαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι

Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι δεν με σέβονται σαν άνθρωπο
Άσε τους βήτα πεις και τον άσαρκο
Έχουν την έννοια οικογένεια και σημαία
Όχι την πατρίδα μου γαμώ την νεολαία
Που έχει χαθεί σε διευθύνσεις ηλεκτρονικές
Ανθρώπινες φαγωμένες μηχανές καταντήσατε
Ό,τι σιχαθήκατε γίνατε…
Κάπου χαθήκατε τον γυρισμό δεν βρήκατε
Αναρωτιέμαι πρέπει να στεναχωριέμαι;
Έχω πληγές από σας και δεν ξεχνιέμαι
Μωρό μου χάθηκες, φίλε μου χάθηκες…
Ό,τι νιώθω γράφω συγνώμη μα δεν κρατιέμαι

«αυτό το κομμάτι, ηχογραφήθηκε σε δύσκολες ημέρες… ξέρω ποιοι άνθρωπο είναι δίπλα μου, τους σέβομαι, τους αγαπώ τους εκτιμώ και αυτοί επίσης… οι υπόλοιποι πούλο…»

Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να ‘σαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι...

(Επιμελώδημα α')
(Αρτέμης)
Νά, νά, νά, νά, νά, νά, νά,Νά, ναί, 'μαι, ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά, ναί, 'μαι, ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά, ναί, 'μαι, ναί! Νά, ναί, 'μαι ναί!
Νά, ναί, 'μαι ναί,!
Νά, ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι! Ναί, 'μαι!
Νά 'μαι! Κι οι στίχοι μου ποτέ δε σταματάνε!

(Αρτέμης)
Χρόνια τώρα,
στίχοι πληθώρα,
κολλάς αχώρα,
δεν μ' ανακόπτεις την φόρα,
ούτε με τα κόλπα της kamora,
όρα!
την φάση να θάλλει και πάλι σαν τον ίβύσκο,
με το πού δίνω σε κυκλοφορία νέο δίσκο!
(Ευθύμης)
Με τον ζήλο στο στήθος
και με το ήθος στο ύφος.
και με τον ήχο σ' όλο των
χρωμοσωμάτων το μήκος,
έχω τον στίχο στο χείλος,
παίζω κιθάρες και keybords
φέρω τον μύθο στο ύβος
και δίχως άλλο το πλήθος.

(Αρτέμης)
Κι όπως ο Αίας παίζει πεσσούς με τον 'Αχιλλέα,
σ* έναν αμφορέα φιλοτεχνημένο από τον Εξηκία
έτσι παίζω με κάθε ομοιοκαταληξία
ράπερς αντιδρούν και παθαίνουν
ηλεκτροπληξία!
(Ευθύμης)
θέλει τέχνη και λέγειν αν θέλεις λόγια να λέγεις,
αν θέλεις λέξεις να πλέξεις
κι από την άλλη να έχεις χέρι στο μείκτη,
στις μείξεις, να βρεις beats για να ρίξεις,
να δείξεις skills για ν' αξίζει να συγκριθείς.
Δεν νομίζεις;
(Αρτέμης)
Πολλοί ρωτάνε πώς διάγω.
Λοιπόν, διάγω ευ,
κι ας μην με παίζουν στα fm και στα uhf,
το στυλ μου παραμένει ελεύθερο,
τέλος του πρώτου μέρους,
πάμε για το δεύτερο! Και...


Επιμελώδημα β':
Δεν τελειώνουν οι ρίμες,
και δεν τελειώνουν οι ρίμες
κι ας μεταφέρουν ευθύνες,
κι ας τις βαραίνουν οι μνήμες
Δεν τελειώνουν οι στίχοι,
και δεν τελειώνουν οι στίχοι
Ψάχνουνε μέσα στα πλήθη,
κάποιον να βγαίνει από τη λήθη.
(Αρτέμης)
Είναι το ραπ φαινόμενο, μαινόμενο,
με το μικρόφωνο φλεγόμενο,
το στυλ το μη αναμενόμενο,
με κάθε μου λεγόμενο,
ανοίγω νέο μέτωπο και νέο πόλεμο,
το κάθε χτύπημα μου επώδυνο!

(Ευθύμης)
Με παλλόμενο λόγο και με δονούμενο νου
επανακινούμε το μένος από το μέλος ωθούμενο
Φέρνω στίχο τρεχούμενο,
στυλ χωρίς προηγούμενο.
Μένω νούμερο ένα, μένεις άπλα ένα νούμερο.
(Αρτέμης)
ομοιοτέλευτο, στ' ομοιοτέλευτο,
ρηγνύω κέλευθο, μετά την κέλευθο, *
mc* s χάνουνε τον έλεγχο,
κρύβονται όπως ό Ευρυσθεύς,
όταν είδε τον Κέρβερο!
εν καιρώ μην περιμένεις κάτι εύκαιρο
(Ευθύμης)
Και θέλω τόσο να δώσω σ' όλο τον κόσμο καμπόσο
από τον πόθο πού νοιώθω σαν να 'χω κόμπο
στον κόρφο
κι από την νόσο πού τόσο καιρό νοσώ
ν' αναρρώσω.
Αυτό πού ζω κι αναγιγνώσκω ποθώ
να το μεταδώσω.

(Αρτέμης)
Γι' αυτό μοιραία πρέπει να σηκώσεις την κεραία
είναι ή παρέα πού διατηρεί την φάση ακεραία,
κι αφού ή γραμμή πηγαίνει πίσω μέχρι τον Ορφέα,
τιμής ένεκεν, γυρίζω από τα νέα στα αρχαία!
Έπου θεώ, όρκω μή χρώ,
τέχνη χρώ, επί ρώμη μή καυχώ
βίας μή έχου, ευτυχίαν εύχου '.
κακίας απέχου, παιδείας άντέχου! Καί...

(Επιμελώδημα α')

(Επιμελώδημα β')

Κι όταν λέω χέρια ψηλά, τα χέρια ψηλά!
Κι όταν λέω χέρια ψηλά... γιατί το κάνεις;
Το 'χα πει και δέκα χρόνια πριν το πει ο Χατζηγιάννης.
(Αρτέμης)
Δεν τραγουδώ άμπρα-κατάμπρα σαν την Μαριάντα
Κάνω πάταγο σαν Παλαιστίνιος στην ιντιφάντα
Το ποσοστό είναι γνωστό,
στο ξαναείπα!
Στο δίνω εκατό τοις εκατό,
όπως το θέλει κι η Χρύσπα!
ρίμα για δείγμα
και βγαίνει μείγμα-δυναμίτης
πιο πολύ κι απ' ο,τι θα 'θελε να γίνει ο Τσαλίκης!
(Ευθύμης)
Γι' αυτό να πάτε να μάθετε να μιλάτε
και να 'ρθετε να πουλάτε πώς τάχατε τ' αγαπάτε.
Όσο κι αν το κουνάτε δεν βαραίνει.
Τ' ανάλαφρο τσιφτετέλι μένει αδιάφορο,
μένει αδιάφορο, σαν την Έλλη.
(Αρτέμης)
κι αφού οι χίπ χόπ καδένες,
είναι μπλεγμένες με γαρδένιες,
κι έχουν αλλάξει οι συνισταμένες,
αφιερωμένο αυτό το τραγούδι πείτε σε 'κείνη,
όχι από Πλούταρχο,
αλλά από Άρτεμη κι Εύθυμη! Και...

Έτσι, χωρίς εισαγωγή,
αρχίζω με τη μία.
Έχει ήδη ανέβει
στα ύψη η θερμοκρασία.
Κόβω την ανάσα,
προκαλώ κάψα
στα συγκροτηματάκια
που πουλάνε κλάψα.
Σε φέρνω σε επαφή
με την πραγματικότητα.
Έχω αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα,
κι όλα τα πρότυπα
που προσπαθούσες να μου επιβάλεις
ύπουλα,
φτύνω κατάμουτρα,
χτυπάω σε όλα τα επίπεδα.
Δεν βγάζω την ενέργειά μου
μες τα γήπεδα.
Κινούμαι πάντα αντίθετα
σε σχέση με τις μάζες.
Έχω βγάλει από τα μάτια μου τις γάζες
εδώ και χρόνια.
Αρνούμαι να κινούμαι με τα πιόνια.
Δεν περιμένω να καλύψω τις ανάγκες μου
συλλέγοντας κουπόνια.
Την ψάχνω με νέες μεθόδους
με νέους τρόπους.
Μου λες ότι δεν μοιάζω
μ'όλους τους άλλους τους ανθρώπους,
δυστυχώς,
επειδή δεν είμαι λογικός.
Μα εγώ πιστεύω
ότι απλώς δε μπαίνεις μες στη λογική μου,
στην ψυχοσύνθεσή μου.
Τρελαίνεσαι με τον τρόπο ζωής μου.
Με βλέπεις και κάνεις
λες και είδες εξωγήινο.
Το στυλ μου, για τα μούτρα σου
είναι άκρως ανθυγειινό.
Δεν είμαι ο Έλληνας
που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα
για κάθε σου λύση.
Τ'όνομά μου γραμμένο σε μαύρες λίστες.
Επικυρηγμένος
από τις αρχές κι από φασίστες.
Διαγράφω τις παλιές σάπιες ιδέες,
φέρνω νέες,
αηδιασμένος απ'όλες τις νεολαίες κομμάτων.
Δεν θέλω σε μια γενιά πτωμάτων,
γι'αυτό αντιδρώ
κάθε λεπτό
με όποιο τρόπο μπορώ
και προσπαθώ,
όσο γίνεται, να δουλεύω για την πάρτη μου.
Κανένα μαλάκα δε θέλω
να έχω πάνω από το κεφάλι μου.
Όχι, δεν έχω σκοπό τον κόσμο να αλλάξω,
αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα κάτσω
και θ'αράξω
με τα χέρια σταυρωμένα
Καταστρέφω, ένα-ένα,
όλα τα σχέδια τα προκατασκευασμένα,
που γίνανε για το καλό μου,
χωρίς όμως να ρωτηθώ από κανένα.
Κι αν ακόμα δεν έχεις μάθει αρκετά για μένα,
είμαι 50/50
Ραπ και Γκράφιττι,
M.C και Bomber
μέσα στην ομίχλη,
βρίσκοντας την άκρη
δίχως την βοήθεια κανενός.
Είν' ένας εναντίων όλων
κι όλοι ενεντίων ενός.
Μα τόσα χρόνια
δεν καταφέρανε ν'αλλάξουν τα μυαλά μου.
Δεξιοί κι αριστεροί
τώρα χαθείτε από μπροστά μου.
Είν' η στιγμή
να συνεχιστεί η καταστροφή,
στην 3η στροφή.
Κοιτάς τον ουρανό
μα βγαίνω από τη γη με οργή,
διατηρώντας τη γνωστή, αντικανοική πορεία.
Ρίχνω ακόμα μια Hardcore μελωδία,
στο πρόσωπό σου.
Παγώνω το σαδηστικό χαμόγελό σου.
Τώρα πια τα όνειρά σου
για το μέλλον δε συμμερίζομαι,
επειδή πάντα κάποια βρώμα μέσα τους μυρίζομαι.
Ελίσομαι και μεταλλάσομαι,
γι'αυτό και ακόμα ακούγομαι.
Τον εαυτό μου σέβομαι.
Με το στρατό δεν ψήνομαι.
Έξω από Clubs με Face-Control
ποτέ δε στήνομαι,
και πάντα
ευθύνομαι για την αγανάκτηση των πολιτών.
Είμαι της Σχολής Κακών Τεχνών,
και παω γυρεύοντας.
Συνεχίζω να δημιουργώ καταστρέφοντας.
Και στο '97
ρίχνω λάδι στη φωτιά,
κι όλα αυτά που λέω
πάρτα προσωπικά.

Γιατί δεν είμαι
ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα
για κάθε σου λύση.

Είναι η επιστροφή του ασώτου υιού
των Terror X Crew Αρτέμης MC
πάντα το αίτιο του κακού
έχοντας βγει μεσ’ από τις κατακόμβες
τώρα ρίχνω βόμβες
δε το πίστευες
χα χα μέχρι που το 'δες
το σκάσαν οι τρελοί, απ' το κελί
και είναι πολλοί
τα έχει παίξει
κάθε αρτηριοσκληρωτική μορφή
πνευματική καταστροφή
για μουσική διαστροφή
τώρα μας κατηγορούν
νεκρόφιλοι μουσικοκριτικοί
μα είναι η αυθεντική
των TXC τεχνοτροπία
προκαλώντας για άλλη μια φορά μαζική υστερία
με το πιο αρρωστημένο στυλ
που η φύση έχει γεννήσει
μη μου λες να σταματήσω δεν έχω ακόμα αρχίσει
Είμαι...

Hip-hop Χούλιγκαν
είμαι απ' αυτούς που σου 'φυγαν
Hip-hop Χούλιγκαν
αυτοί μόνο σου 'λειπαν
Hip-hop Χούλιγκαν
είμαι απ' αυτούς που σου 'φυγαν

Κοίταξε τριγύρω και μάντεψε ποιος επέστρεψε
κατέστρεψε κι η πόλη έλαμψε
βγες ρώτησε με τι την πότισε
κι η πόλη φώτισε
σ' αρρώστησε, σε εξόργισε
που δε σε ρώτησε
κι έχει αλλάξει ότι είχες θάψει κι είχες βάψει με γκρίζο
βγαίνω με τον τρόπο που γνωρίζω
το κίνημά μου χτίζω
χωρίς να σε φοβάμαι ή να ελπίζω
προβάλλω με αυτοπεποίθηση
τη μουσική μου αντίθεση
ο DJ ALX συντονίζει τη ηχητική μου επίθεση
άκου πως παίρνω εκδίκηση γκρεμίζω ότι χτίζεις
η πόλη μου ανήκει πιο πολύ απ' όσο νομίζεις
είμαι εκεί θα είμαι πάντα όπου το βλέμμα γυρίζεις
μ' αντικρίζεις σαστίζεις
θα ξεφύγεις νομίζεις
μα γνωρίζεις την παράνοια που κρύβω στα μάτια
άκου τη ρίμα να πέφτει ν' αφήνει ρημάδια κομμάτια
αυτό που λες πώρωση το λέω Θείο δώρο
κάντε χώρο, βγαίνω και φτύνω στίχο θανατηφόρο

Hip-hop Χούλιγκαν
είμαι απ' αυτούς που σου 'φυγαν
Hip-hop Χούλιγκαν
αυτοί μόνο σου 'λειπαν
Hip-hop Χούλιγκαν
είμαι απ' αυτούς που σου 'φυγαν
κοίταξε τριγύρω θα δεις
Hip-hop Χούλιγκαν


Ξαναπαίρνω το μικρόφωνο και είναι σα να μπαίνει η άνοιξη
Βγάζω το μυαλό σου από την κατάψυξη
του κάνω διάνοιξη
ο κόσμος μας ακούει και κοιτάζει με Θρησκευτική κατάνυξη
Είναι ο λυρικός Μεσσίας
ώρα κοινής ανησυχίας
είναι η επιβεβαίωση κάθε προφητείας
τώρα που μ' είδες
έχασες και τις τελευταίες σου ελπίδες
έχω τα beats και τους στίχους που χτυπάνε σαν οβίδες
το μηχανικό σου κόσμο κάνω βίδες
ξεπερνάω τα όρια βγαίνω ζωντανός
μέσα από πελώρια σύννεφα καπνού
βρίσκομαι αλλού
κι έρχομαι κατά πάνω σου από παντού
μαζί μ' αυτούς που μισείς
μαζί μ' όλους τους TXCs
κάντε πίσω όλοι εσείς
ήπιοι MCs

Έχει κι άλλο ακόμα, έχει κι άλλο ακόμα
ακόμα δεν μπορέσαν να μου κλείσουν το στόμα
δίνω χρώμα σε μια πόλη που είναι έτοιμη να πέσει
παίρνω θέση, μπαίνω στη μέση
σ' αρέσει, δε σ' αρέσει δίνω γεύση
νοιώθω εντάξει
όταν βγαίνω από την τάξη
είν' η ίδια τρέλα τίποτα δεν έχει αλλάξει
είμαι Hip-hop Χούλιγκαν

Ήμασταν στη πρώτη γραμμή
Από τη πρώτη στιγμή
Προτού οι πρώτοι MCs κάνουν την πρώτη αρχή
Προτού οι πρώτες συναυλίες βρουν τη πρώτη σκηνή
Είχαμε δώση φωνή και γλώσσα Ελληνική
Απ' τον υπόγειο είχε βγει κι έπρεπε ν' ακουστεί
Με μια βαλίτσα στο χέρι γιατί έπρεπε ν'άπλωθεί
Με graffiti Σαλονίκη - Αθήνα πρώτη επαφή
Είχαμε δώσει στον σκληρό πυρήνα την πρώτη μορφή
Τώρα αλλάξαν οι καιροί το εμπορεύονται πολλοί
Κάποιοι βρήκαν αφορμή να πουν πως έχουμε χαθεί
Όμως το νιώθουμε ακόμα σα δικό μας παιδί
κι όποτε μας χρειαστεί θα είμαστε εκεί γιατί...

Νέο Ηράκλειο μεριά και Αλσούπολη μεριά
Πεύκη, Μαρούσι, Κηφισιά έχει δικά μας παιδιά
Από Ερυθραία μεριά και Πολιτεία μεριά
Πεντέλη, Εκάλη, Φιλοθέη έχει δικά μας παιδιά
Νέα Ιωνία μεριά και Πατήσια μεριά
Κυψέλη, Γκύζη, Αμπελόκηποι δικά μας παιδιά
Από Γαλάτσι μεριά κι από Χαλάνδρι μεριά
Ψυχικό και Χολαργό έχει δικά μας παιδιά
Περιστέρι μεριά και Αιγάλεω μεριά
Φάληρο και Πειραιά έχει δικά μας παιδιά
Από Μενίδι μεριά και από Ταύρο μεριά
Πέραμα, Κορυδαλλό έχει δικά μας παιδιά
Από Καλλιθέα μεριά και Νέα Σμύρνη μεριά
Παγκράτι και Βύρωνα έχει δικά μας παιδιά
Από Ήλιούπολη μεριά και Μπραχάμι μεριά
Ελληνικό και Γλυφάδα έχει δικά μας παιδιά

Θυμάσαι τις ημέρες του παλιού καιρού
που χτυπιόσουνα με τους Terror X Crew
Αντ' αυτού τη βαθύτερη ανάγκη σου εκείνη
πλέον την καλύπτει ο Αρτέμης με τον Ευθύμη
Ένας κύκλος κλείνει, ανοίγει άλλος νέος
Ξέχνα το στύλ το τέως, το κάνουμε αλλέως
Δεν επαναπαυόμαστε στο παλαιό μας κλέος
Βεβαίος το να πάει εμπρός είναι δικό μας χρέος
Νέο μουσικό εγχείρημα, νέο ξεκίνημα
Με κάθε τίμημα, πρέπει να ακουστεί το μήνυμα
απο γειτονιά σε γειτονιά:
Εγείρεσθε, άγωμεν εντεύθεν, παιδιά!

Θεσσαλονίκη μεριά, κέντρο, Τούμπα μεριά
Καλαμαριά, Πλατεία Σκρα έχει δικά μας παιδιά
Κι από Κοζάνη μεριά, Πτολεμαϊδα μεριά
Έδεσσα, Βέροια, Νάουσσα, Νάουσσα
Αλεξανδρούπολη μεριά Ορεστιάδα μεριά
Κομοτηνή και Καβάλα έχει δικά μας παιδιά
Λάρισσα, Βόλο μεριά και Λαμία μεριά
Πρέβεζα, Τρίκαλα μεριά έχει δικά μας παιδιά
Από Γιάννενα μεριά κι από Πάτρα μεριά
Κόρινθο Κεφαλονιά έχει δικά μας παιδιά
Από Ελευσίνα μεριά και Χαλκίδα μεριά
στον Παρνασσό, στην Λιβαδειά έχει δικά μας παιδιά
Και από Σάμο μεριά και Μυτιλήνη μεριά
και από Λύμνο μεριά έχει δικά μας παιδιά
Και από Κύπρο μεριά κι από Ρόδο μεριά
Κω, Ηράκλειο, Χανιά έχει δικά μας παιδιά

Ανατολικά, Δυτικά κι από Νότο Βορρά
όπου έχω παίξει ζωντανά
η ραψωδία κρατά
Δεξιά κι αριστερά έχουμε κάνει σπορά
Όπου μιλάν Ελληνικά έχει δικά μας παιδια
Έχει δικά μας παιδιά
που μας γνωρίζουν καλά
Σε κάποια πίστα κοντά τους έχουμε βάλει φωτιά
Τωρα μας βλέπουν ξανά
όπως μας βλέπαν παλιά
κι όταν φωνάζω

Καινούργια μέρα ξεχάσαμε τ’ απλά
Αληθινό χαμόγελο για να πάρω μπροστά
Aρκούμε στο συγνώμη και ξεχνάω τα χθεσινά
Eγώ το λέω χάρισμά που δε θυμάμαι και πολλά
Ξεχνάω προβλήματα
Που ‘μαθα να ζω μαζί μ’ αυτά
Συνήθως τ’ αντιμετόπιζα με σφηγμένη τη γροθιά
Είχα ρωτήματα
Πως γιατί σε μένα όλ’ αυτά
Μια νέα μέρα, μια νέα μέρα ξεκινά

Δίνεις και παίρνεις
Δουλεύεις πετυχαίνεις
Μην απογοητεύεις κάτι για κάποιον σημαίνεις
Λέγε αυτό που θέλεις μέσα αν το κρατάς βαραίνεις
Στα δύσκολα μη φεύγεις πόδια στους ώμους και τρέχεις
Μην κάνεις πως δεν ξέρεις (ναι)
Πως δεν καταλαβαίνεις (ναι)
Κουράστηκα να παίρνω ευθήνες για να μην τις έχεις (ναι)
Καμάρωσε πως μεγάλωσε ο παίκτης
Μα γάμησε το τ’ είν’ ακόμα μια φορά να βγω εγώ φταίχτης

Ξέρεις λίγα πράγματα
Φεύγεις αμα δεις πως δεν την παλεύεις ,
Προτιμότερο από το να επισκευτείς χώρος τον συλλέκτης
Έχεις νεύρα που τα διοχετεύεις
Τίποτα απολύτως δεν πετυχαίνεις
Χειρότερα τα μπλέκεις ενώ δε θέλεις
Δε διαφέρεις και πολύ ξέρεις από ότι συχαινόσουνα
Βλέπεις μα αφού μίσος θα δώσεις, μίσος παίρνεις
Τις πηθανότητες λιγοστεύεις του να ΄σαι καλύτερα
Περίληψη για τ’ ότι επιφυλάσει η μέρα μου σήμερα

(ΡΕΦΡΑΙΝ)

Μπορεί…
Το ξέρω πως μπορεί
Να με έχεις δει
Γεμάτο νεύρα και στρες πολλά να έχεις σκευτεί
Έχω τα κάτω μου τη μία δεν ποιάνω γραμμή
Μα έχω τα πάνω μου την άλλη και κάνω γιορτή
Σου εξιγούμε για να μην παρεξιγούμε
Τι, έχουμε να πούμε
Εξαρτάται από το τι έχουμε πει
Πειράζει που μιλάω;
Αγάπη ζητάω
Κι αμα δε δίνω αυτό σημαίνει πως αγάπη αναζητάω
Έχω λόγους να ζητώ συγνώμη και τελευταία
Έχω τρόπους να αλλάζω γνώμη
Κάπου κολάω σε κάτι μα μου σκοτώνει
Τώρα μόνοι (μόνοι)
Χαμένος κερδισμένος πάντα κάποιος θα πληρώνει (αλήθεια)
Λυπάμαι που είδα μέρες να περνάνε
Μα περάσανε και εμπρός μας πάνε
Γιατί βροχή πίσω τη συναντάμε
Χαράζω εικόνες δρομολόγια
Ψηλά πετάμε, πετάμε, πετάμε…

(Lex)
Είναι τα τέρατα στο κτήριο….. καβατζωθείτε
Ξέρεις δεν ελέγχεις τίποτα όσο παίζουμε ‘μεις
Απλά υπάρχεις για να δείχνεις πόσο λάμπουμε ‘μεις
Είναι τα’ αλήτικο στο κτήριο πες μου τι μπορείς να πεις
Για τους number one ανώμαλους Θεσσαλονικείς
Τόσο καυτό που η γκόμενα σου κάνει στριπτίζ
Βρίσκεται δω γιατί δεν μπόρεσες να τ’ ανταγωνιστείς
Χαμένοι κόποι , hardcore κι ομοία από μέρα πρώτη
Όταν πατήσανε το πόδι εξαφάνησαν το τόπι
Γίναν στόχοι
Δύσκολοι σαν τίτλους στην Ευρώπη
Ήταν οι πρώτοι
Που κίνησαν το ενδιαφέρον μόρτι
Ξεσηκώσαν το κινό σαν καραμπίνα σκρότι
Κατακτώντας την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη κόποι-κόποι δεν
Ήτανε σπόντα ήταν πλάνο ακριβές
Δουλεμένο στην εν τέλεια το Βόρ.Ας Express
Είχε να κάνει με κωλόπαιδα και με μετοχές
Χτυπάει το σύστημα που μέσα ζει μεγάλες στιγμές να ξες

(Ρεφραίν)
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα σοκάκια μας περνάς κλεφοκοιτάς
Θέλεις να δεις αν είν’ αλήθεια τα τραγούδια μας
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα κομμάτια μας πίσω στα λιμέρια μας
Εκεί π’ αρχήσανε ολά τα νταλαβέρια μας

(Jamal)
Απ’ άκρη σ’ άκρη από στενό σε στενό
Απ’ την Πειλαία μέχρι και το Κορδελιό
Η δίψα δε λέει να σβήσει ούτε για μια στιγμή
Το ταρακούνιμα σε clubs μάγκα θα συνεχιστεί
Πάντα μπρός
Ο τρόπος μας λίγο πολύ γνωστός
Τσάμπα κόπος να νομίζεις πως μετράς για εχθρός
Οι απροσάρμοστοι και αγενείς που ξέρεις καλά
Έχουνε σχέδια για σένα κι όλα σου τα σκυλιά
Μη συζητάς
Δεν παίρνεις χαμπάρι από Βορ.Άς
Υλικό όταν σουρώνεις πάντα σιγοτραγουδάς
Συναυλίες παν και hater πληρώνεις να μπεις
Γιατί καταβάθος ξέρεις ότι ντόπα θα γευτείς
Άσε λοιπόν να κάνει τη δουλειά της η ομάδα
Να σκορπίσει επεισόδια σε όλη την Ελλάδα
Δυναμίτης για τους άντρες ηδονή για τις κυρίες
Στο επόμενο μας live για τυχόν απορίες

(Ρεφραίν)
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα σοκάκια μας περνάς κλεφοκοιτάς
Θέλεις να δεις αν είν’ αλήθεια τα τραγούδια μας
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα κομμάτια μας πίσω στα λιμέρια μας
Εκεί π’ αρχήσανε ολά τα νταλαβέρια μας

(Μικρός Κλέφτης)
Ναι, το φορτίο μας είναι extra
Extra large για τη μεγάλη φιέστα
Όλοι θα γουστάρουνε και οι μεν και οι δε
Άσε τι λεν τα σπάμε συνέχεια σαν ΑΤΜ
Όσο κι ανασαίνω το πλέον δυσεύρετο
Τρόπο ζωής καλοπέρασης στο έπακρο
Δελτίο έκτακτο γαμάω το έπαθλο
Ρωτάν ως πότε στο γαμημένο φέρετρο
Και γουστάρω που γουστάρεις
Πίσω στην μπίζνα όπως ο Έρικ και ο Πάρης
Πίσω στη δουλειά σαν το 2004
Το συν στη συμπροτεύουσα τα επικρατέστερα
Καταλαβαίνεις επιστροφή στο μέλλον
Αφύπνιση διαβόλων αποχώριση αγγέλων
Από την κοιλιά της πόλης που μας έσειρε
Ο γόνος γυρίζει για να θερίσει ό,τι έσπειρε

(Ρεφραίν)
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα σοκάκια μας περνάς κλεφοκοιτάς
Θέλεις να δεις αν είν’ αλήθεια τα τραγούδια μας
Από τα μάτια μας στα σκαλοπάτια μας
Εικόνες βρώμικες σου δίνουμε να τραγουδάς
Απ’ τα κομμάτια μας πίσω στα λιμέρια μας
Εκεί π’ αρχήσανε ολά τα νταλαβέρια μας

(Ρεφραίν)
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δόσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Δεν πρόκειται να σε δαγκόσω
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δόσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Απλά θέλω να σου το σςςςςςς
(x2)

(Ζήνων)
Ξέρεις καλά ότι αισθάνομαι πολλά
Μαζί σου χάνομαι φουντώνω όταν σε σκέφτομαι
Όταν δίπλα μου κάθεσε εγώ φλέγομαι δεν ντρέπομαι
Γι’ αυτό που είμαι χαίρομαι τους δυο μας ονειρεύομαι
Να κάνουνε σουξέ, να κάνουνε πουρέ
Κι άσε τους άλλους να ζηλεύουν ρε
Άσε τις φήμες να οργιάζουνε
Νώσε τα λόγια μου και στο πλευρό μου άραξε
Άπλά την γκρίνια σου χαλάρωσε
Κι όλα θα πάνε μέλι-γάλα
Τις Κυριακές μην κλείνεις τίποτα γουστάρω μόνο μπάλα
Σταμάτα την κατσάδα
Φύγαμε για άλλα
Έλα στο κρεβάτι μας να σ’ επεξεργαστώ
Ξάπλωσε κουκλάρα μου κοντευώ να ‘κραγώ
Μου τρέχουνε τα σάλια όταν γυμνή ‘σαι δω
Συγχόραμαι μωρό, αν σε στεναχωρώ
Μα έτσι είναι ο Ζήνων αγύριστο μυαλό

(Ρεφραίν)
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δόσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Δεν πρόκειται να σε δαγκόσω
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δόσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Απλά θέλω να σου το σςςςςςς

(Μικρός Κλέφτης)
Μωρό χαμήλωσε για δυο λεπτά τη μύτη σου
Κόβε ??? τώρα μιλάς με τον αλήτη σου
Σπίτι μου, σπίτι σου, δε με νοιάζει που
Γουστάρω να τσινάζεις χαζή γι’ αλεπού
Θέλω να σκάνε μαζί και να ζηλεύουν όλ’ οι άλλοι
Να μεθάνε μαζί και στο σπίτι να μαλώνουμε για τη λεκάνη
Ξύπναμε όχι αργά για να σε πάω μία βόλτα που δεν πήγες ξανά
Σε δρόμους ανώμαλους γι’ αυτό βγάλε τακούνια
Γάμα το πάμε σπίτι να σ’ εξετάσω με γλώσσα και ρουθούνια
Τρέχεις μαζί μου αν γουστάρεις ως τα πούνια(???)
Γιατί αλλίως έχει κι αλλού πορτοκαλιές, μιλούνια
Μα ‘σ’ η ψιψίνα μου
Σαράντα μίλα μου
Δυο δευτερόλεπτα σεβάσου την καφρίλα μου
Κι αυτά που λεν για τους φίλους το lifestyle μου
Όλα είναι απρόβλεπτα όπως ένα freestyle μου

(Ρεφραίν)
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δόσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Δεν πρόκειται να σε δαγκόσω
Θέλω πολλά να σου πω
Θέλω πολλά να σου δόσω
Θέλω μαζί σου να τα πιω ως το πρωί να ξεφαντώσω
Μη με κοιτάζεις τρομαγμένη
Απλά θέλω να σου το σςςςςςς
(x2)

Χαθηκε ο ηλιος και εχει ερθει παγωνια
που εβαλε ψυχρα στη ματια
στη καρδια χιονια και στον πλανητη ερημια
ειναι του prozac η γενια

μοναδικοι επιζωντες καπου στη γη
σε χρονο που κανεναν δε νιαζει
εφοσον οσοι μειναν εχουν τρελαθει
οτι αγαπησαν εχει χαθει
το μονο που υπαρχει μεσα τους και μενει
ειναι ότι εχουν σιχαθει
μισουνε πια το ειδος τους καποιος αυτοκτονει
τα ματια του αλλου θολωσαν δεν εχει τι να πει
μια μεριδα ανθρωπου να επιζησει αδυνατει
αφου δεν εχει τιποτα να οργανωθει
ολα γκρεμιζονται και σβηνουνε πανε στη τελικη
μοναχα κοκκαλα και θρυψαλα σε δρόμους επειδή παρασιτει
σε ολο τον κοσμο ενας ιος και τι φρικη
προβλημα ειναι οτι εξαπλωνεται σαν γριπη
και οι επιζησαντες κάνουν το αγριμι στο καβουκι τους
ολα πια κυλανε εξω απο το λουκι τους
φοβαμαι τα χαπια με βοηθαν να μην κοιμαμαι
τρεμω πια το βλεμμα τους διπλα οσο προχωραμε
με κοιτανε προσωπα που φερνουνε σε zombie για ταινια
χτυπαει η καρδια μου μ αρρυθμια
στο πανικο μου βλέπω φλογες στην αστυνομια
και μια σελιδα που γράφε βοηθεια επιδημια
μας σκοτωνει μεινετε ενωμενοι γιατι μονοι
θα μεινετε καθως μια νεα μερα ξημερωνει
την χλευασα την πεταξα κατω και γελασα
απο εκει που επαιζα μικρος μολις περασα
ειδα μια σκια και χαμογελασα
το σκεφτηκα καλυτερα και δυνατα γελασα
μονος γυρισα στο σπιτι μονος
και σημερα τους ξεφυγα μονος

ειναι θολος ο κοσμος γύρο μου
νιωθω πως δεν με αισθάνονται
τα χερια που απλωνονται
μετα απο λιγο χανονται
και κρυβομαι μεσα μου θλιβομαι
ομως παρ ολα αυτα δεν ανοιγομαι
σε κανενα τα πάντα γυρω μου θυμιζουν
τοπιο απο πολεμο καμμενα
ειναι ονειρα κατεστραμενα
και ας ολα καηκαν να ξερεις
πως ολα αυτα ειναι για μενα

εκρυψαν την αθωοτητα απ τα παιδια
σε φυλακη χωρις κλειδια
το χαμογελο κουραστηκε να σπαρταρα
αφου δεν εβρισκε χαρα

γερασμενες φατσες πανω σε παιδικα σωματα
χαμογελα δεν βλεπω να σχηματιζουν τα στοματα
μονο πικροχωλα λογια γυρω μου ανθρωποι λαμογια
και αν κατι τους έκανε να μη πονανε τα ντροκια
ειναι με συμβουλευουν φιλοι ιδιος με μας γινε
οποτε βλεπεις αδικο στο δρομο σου τα ματια κλεινε
μη μιλας με φερεσαι σαν κατι μοναδικο
μονο θεο σε αυτον τον κοσμο εχουμε το ρευστο
δεν εχουν αδικο σκεφτηκα γυρνωντας τη πλατη μου
εικοσιτεσσερις εφτα γι αυτο γυαλιζει το ματι μου
περνω αλλο δρομο μηπως αλλαξω διαθεση
το νομο βλεπω να διαταζει χερια στην αναταση
κεφαλι κολλημενο στο καπο
και ενα ξυλο σε σχημα γαμα
να αφηνει μοβ σημαδια έτσι για το καλο
τα σε παρακαλω να μην πιανουνε τοπο
και τον ατοφιων το μπορει να σε βγαζει σε κακο
απο αηδια γυρνω αλλου το βλεμμα
γυρω μου κτιρια καμμενα μεσα παιδια εγκατελλειμενα
σε δρομους πεντε ισως το αιμα
να μη ποναει τοσο αν συνηθισε να βγαινει απο το δερμα
αυτο σκεφτομαι γι αυτο ισως δε λυπαμαι
ισως ξεχασα τα αισθηματα μου αφου μονος κοιμαμαι
αφου μονοι στο σπιτι γυρναμε
εγω και εσυ ειμαστε ενα κανενα δεν αγαπαμε
μια αρρωστια κατασπαραξε τα εντοσθια μας
γι αυτο δεν νομιζω πως πλεον υπαρχει θεος για μας
μονοι μας μεσα στο αυριο και το χθες
πολεμαμε για επιβιωση οσο εχουμε αντοχες

ειναι θολος ο κοσμος γυρω μου
νιωθω πως δεν με αισθανονται
τα χερια που απλωνονται
μετα απο λιγο χανονται
και κρυβομαι μεσα μου θλιβομαι
ομως παρ ολα αυτα δεν ανοιγομαι
σε κανεναν τα παντα γυρω μου
θυμιζουν τοπιο απο πολεμο καμμενα
ειναι ονειρα κατεστραμενα
και ας ολα καηκαν να ξερεις
πως ολα αυτα ειναι για μενα

και αν ο δρομος τελικα
δεν βγαζει πουθενα γιατι να περπατας μπροστα
δεν μου λειψαν οι ανθρωποι αλλα η ανθρωπια
ειναι του prozac η γενια

Δίχως να αναλαμβάνει ευθύνη χτυπήματα
Θα δεις πως παραπάνω από όσα νόμιζες αντέχεις
Η ζωή δίνει μήπως και χάσεις τα βήματα
Υπάρχουν πάντα τα χειρότερα εκτίμησ' όσα έχεις
Πιά 'ς το πινέλο και ρίξε χρώμα στο πλάνο σου
Το γκρίζο κρύβει μέσα το λευκό μη ρίχνεις 'Άκυρο!'
Ανοιξ' τα χέρια νιως' τον αέρα πάνω σου
Πάρε βαθυά ανάσα και χαμόγελα στο άπειρο!
Μην κλαίς για μένα γαμότο για τα παιδιά να κλαίς που τρίγυρναν ξυπόλητα στους δρόμους και στις φτώχο γειτονιές
Που δεν γνωρίσαν οικογένεια και χρήμα δεν αγγίξαν για αυτό κι ο χειμώνας πείρε τις αθώες τους ζωές
Να μην ανησυχείς καθόλου για το μέλλον σου γιατί καποιοί δεν είχαν μέλλον απ' την γεννησή τους
Παρ' όλα αυτά σφίξανε τις γροθιές και επιβιώσανε και για' αυτό χρωστάνε στον ευατός τους την υπαρξή τους
Να μη μισείς του ύπουργους εμένα να μισείς που δεν έκαψα τα σπίτια τους ακόμα και ανέχομαι
Να απλώνουν χέρι σε ότι με δουλειά απέκτησα ενώ το ξέρω δεν μιλάω θα πρεπε να ντρέπομαι
Να μην κοιτάς με μισό μάτι κανέναν γιατί αυτός ο κανένας δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει Πολλές φορές το έξω φαινεταί τόσο άσχημο για να κρατάει αποστάσεις απ' ότι το θλίβει
Μην με θαυμάζεις μην μου λές "Είσαι Θεός" κανείς δεν είναι πιο πάνω από τον άλλο
Η μουσική με δείχνει αλλιώς ενώ είμαι δειλός μπροστά σ' αυτούς που πολεμούν στους δρόμους για κάτι μεγάλο
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Να μην θαυμάζεις τον Κριτή, ουτέ τον Ραψωδό, να θαυμάζεις του δρόμου τον πλανώδειο μουσικό, που με μιά κιθάρα, ένα ακορντεόν, μια φισαρμόνικα,
Προσφέρει μουσική για ψίχουλα σε στενά βρώμικα
Μην νιώθεις άσχημα γιατί δεν πήρες χαρτζιλίκι, νιώσε άσχημα για αυτούς που δεν πληρώσανε το νοίκι γιατί το μηνιατικό δεν έφτασε για αυτό το μήνα
Και επρεπέ να αποφασίσουν.. στέγη ή πείνα;
Να μην λυπάσε που δεν έχεις αυτοκίνητο ή ένα γράφικο εξώχικο σπιτάκι
Κάποιοι έχουνε σεισμόπληκτα λειόμενα για ακίνητο και κάθονται σ' αναπηρίκο καροτσάκι
Μην σίχαθεις εκείνον που σου γάμησε την γκόμενα ετσί κι αλλιώς ποτέ δεν ήτανε δικιά σου, Να σιχένσε εκείνους που σου γάμησαν τα όνειρα και δεν τους ενιαξάν ποτέ τα συναισθηματά σου
Μην στέναχωρηθείς άμα πεθάνε και χαθώ, μα να στεναχωριέσε αν δεν αφήσω κάποιο έργο Μην μου δώσεις αξία όταν πία δεν θα 'μαι εδώ κάντο όσο είναι καιρός, πρωτού με δείς να φεύγω
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Βγάζουμε τα λεφτά μας.. Φοράμε τα καλά μας.. Φτιαχνούμε τα μαλλιά μας.. Πινούμε τα ποτά μας.. Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι το κάθε τι απ' αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας.. Μισούμε την γενιά μας.. Φτίνουμε τα άτομα μας.. Χτυπάμε τα παιδιά μας.. Ώς πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"

(Μπούκλας)
απο τα δυο εις τον κροταφο απευθειας πιστολι
το ξερουν ολοι οι ladose ειναι 100 χρονια μπροστα απο την φαση ολη
τι να πεις κ εσυ
μας τα πανε πολλοι μα στην ουσια λενε πιπες ολοι αυτοι
εκει που δεν μπιμπτει ολο το στυλ
κακο να κανεις μουσικη και να ζητας ανταμοιβη
εεεε ξεκολα ρε τρελε μην κανεις ντερτια
τετοια ραπ σου βγαζω μονο οταν κανω μουγκα τετοια
ε ρε ντερτια που εχει ο κοσμος στην εποχη μας
οταν εχουμε κεφια κουνιετε ολο το μαγαζι μαζι μας
κ εσυ καθεσε λιγο πιο πισω κ κοιτας
με ανοιχτο το στομα κ κολλας
δεν ξερω τι ζητας
μην κοιτας ο μυθος καταρηυθηκε ειμαστε εδω
ποτε δεν μαλωσαμε γιατι εχουμε ενα κοινο
εμεις οι πεντε
πορονουμε κοσμο κ εσεις τι λετε
μπουκλας ενα δυο τρια
κ εσεις μπατε σκυλοι αλεσθε

(Ραψωδος Φιλολογος)
απο τον χαρτι ξεπηδαμε ειδικη ομαδα swat
πριν ακομα ξεκινησει η παρτιδα κανω rua mat
βηματιζωντας απανω στο σνατ το χατ
μενω στον σκληρο σου δισκο ακομα και αμα κανεις format
παραδεξου το εισαι ενα επιπεδο κατω απο εμας κ οχι γιατί το στυλ μας ειναι γαματο
παραδεξου το εισαι ενα επιπεδο κατω γιατι ενω δουλευουμε εσυ τα θες ολα στο πιατο
η ανδρεναλινη χτυπαει κοκκινο
επι σκηνης δεν νιωθω κατι το ανθρωπινο
νιωθω σαν ζωο λισασμενο
που το κοινο πορομενο
για να δει τα παντα να κανει ειναι προθημο
ειναι Μ.Ι ,Διαρρηκτες κ Απεχεις συνασπισμος
μαζι με μπουκλα για να γινει πανικος
ειναι βρωμικα beats ειναι στιχος καυτος
ειναι ηχος αντικαταθλιπτικος
ειναι ladose

αααασ το σε μας
η ομαδα για να ακουσεις τον ορισμο της βρωμιας
αααασ το σε μας
ειδικη πενταδα κρουσης ή ταν ή επι τας
αααασ το σε μας
η ομαδα για να ακουσεις τον ορισμο της βρωμιας
αααασ το σε μας
ειδικη πενταδα κρουσης ή ταν ή επί τας

(Λόγος Απειλή)

ασ το σε μας
χαραμιζεις τον χρονο σου δεν ακουμπας
σ ολους εμας
στριβω κ κανω τον χτυπο να μιαζει μπελας
σαν φαντομας
κινουμε στο μετρο κ φερνω τον πολεμο παραμιλας
χα μελετας
κανω το μπας
τρελοζιτας
σαν μαχητικο μπαλιμπας
κ εχετε καλο στο νου ξεροκεφαλοι
σηκωνουν κεφαλι μα μενουν ακεφαλοι
ολοι εφοσον στην πολη αφησαμε την ladose εγκεφαλοι πηρυνικοι
πισω απειλη
λογος αλλαζω φωτα στους mcs σαν να μουνα ηλεκτρολογος
αν δεν θες
γραφω δεν ξερω τι λες
δεν χαμπαριαζω απειλές
γαμιουντε οι μπατσοι κ καθε χαφιες
ειναι τα λογια μου
κοντρα στα λαμογια που
θελουν να μας τρεξουν με τα δοντια
πιανομαι απ τα ποδια μου στην γη
πατανε αλλο τι
θα βρουμε αδερφη
οι ασχετοι να κανουν κουμαντο
μες στην σκηνη
ηρθαμε να φερουμε τα πανω κατω μες στην γαμημενη σας γιορτη

(Κριτής)
κοιταω μπροστα μου
εγω το μαθα το μαθημα μου
πανω σε τρελους ηχους
ασε με να κανω τα δικα μου
αυτη ειναι η γιατρεια μου
ladose χαπακι για να βρισκω την ηγεια μου
ασυγκρατητα κουπλε
δεν ειναι για σενα κουκλε
ριξαμε στο πατωμα τα υψωμενα τουπε
κ τωρα τι
ποιος θα υψωσει την γαμημενη του φωνη
προτεινω πριν το κανει καλα να το σκεφτει
καναμε το εμμετρο ραπ
να μοιαζει φερετρο για
για ατομα που μας φερνουνε εμετο
κ μελετω τα στυλς
παραπατω μετα
γιατι η καθε σας ριμα μοιαζει κτιριο αυθαιρετο
πουμ πουμ ασα
πουμ πουμ ασα
παιρνω γιατι η αμαθεια κ η βλακεια με κουρασαν
κ επιστρεφω δρημητερος σε αλλους οσους δεν μασαν
κ απειλες απο μαλακες
που δες τι μπορουν να κανουν κααλλες κουβεντες κ αλλες
για το ονομα τους δεν τους ηξερε ουτε η μανα τους εχθες
σημερα βγαινουν καλεσμενοι σε εκπομπες
το μπουλο

αααασ το σε μας

αααασ το σε μας

αααασ το σε μας
η ομαδα για να ακουσεις τον ορισμο της βρωμιας
αααασ το σε μας
ειδικη πενταδα κρουσης ή ταμ ή επί τας
αααασ το σε μας
η ομαδα για να ακουσεις τον ορισμο της βρωμιας
αααασ το σε μας
ειδικη πενταδα κρουσης ή ταν ή επί τας

κοιμάμαι στο ξημέρωμα , σαν νότες βινυλίου
κομπάρσοι σε μικρού μήκους ταινίες μαύρου αστείου
και όσο φέυγω το πλήθος από μακριά χαζεύω
η καρδια μου είναι ένα τρένο μάλλον θέλω να κατεβω
σαν ξεφέυγω, είναι τα ματια βουρκωμένα
graffiti ξεβαμμένα από αργό χρόνο και αίμα
μοιάζει ψέμα ,ποσο νωρίς φτάνει το τέρμα
η ζωή έινια ένα τραγούδι που ομως έχασε το θέμα
κι ας η αγάπη μοιάζει πουλιμένα σκισμένα
ρούχα, εγώ μοναχα τις ζητάω ένα βλέμμα
κλείνω τα ματια ή αφεθώ στα ξεχασμένα
άστεμε μονο μου να υπνοβατώ στο ψέμα
δεν θέλω να είμαι άλλο ένα πιόνι στη σκακιέρα
αύριο λένε ξημερώνει άλλη μια μέρα
μα εμενα όλα μου μοιάζουν ίδια στο κεφάλι μου
γι'αυτο γυρνώ ξανά στην μεθυσμένοι κάνει μου

σούπα τις νύχτες θα μας βρείς στον ουρανό σαν μελωδία
που γενάν τα πάρκα η κάποια πλατεία
σούπα για το όνειρο που βγήκε αληθινό wasted minds 302
η δικια μας ιστορία(χ2)

περνούν οι μέρες σαν σκηνές από ταινία
κάποιου παλαβού σκηνοθέτη φαντασία
και εγώ κομπάρσος ένα πλάνο στο σκοτάδι
σε μια στιγμή απτών παράδεισο στον Άδη
τώρα το πως και το γιατί δεν έχει ουσία
νιώθω καράβι που υπέστη ανταρσία
κάποιες στιγμές νιώθω σκιές να με κοιτάζουν
η τα παιχνίδια του μυαλού που με τρομάζουν
μοιάζουν με φελλό τα πιο τρελα όνειρα μας
και αυτά τα θέλω βγαίνουν μέσα απ'την καρδια μας
να ζεις να χάνεσαι στου δρόμου την σιωπή
και στα ατέλειωτα όλωμέθιστα σου βραδια
ακούω λόγια που κρατάνε μια στιγμή
μα βλέπω βλέμματα που ακούγονται για πάντα
γι'άυτο κρατα τα φτερά σου ανοιχτά
και μιλα και μιλα και μιλα με τα ματια

σούπα τις νύχτες θα μας βρείς στον ουρανό σαν μελωδία
που γενάν τα πάρκα η κάποια πλατεία
σούπα για το όνειρο που βγήκε αληθινό wasted minds 302
η δικια μας ιστορία(χ2)

Ήτανε χειμώνας του ογδόνταεννιά
ήταν μικρός και ήσουν μικρή είχατε όνειρα πολλά
είχες δυο ματια γλυκα, παλάτια πάνω στα μαλλιά
είχε αγγέλου μυρωδιά και μια ευαίσθητη καρδια
μια αγκαλιά μια πνοή για το πρώτο φιλί
εκεί γεννιέται ο καρπός τις αγάπης σε ένα παιδί
λίγα χρονια μετά με ένα αντίο πικρό
έμεινε μονο στο παγκάκι χαραγμένο σαγαπώ
το παιδί μεγάλωσε ήταν εννέα  χρόνον
ήταν η μονη ενώσει αυτόν τον δυο καρδιών
με μουσική, κάποιο ωραίο πρωινό
μια καρδια είπε αντίο χάθηκε στον ουρανό
ένα πιστόλι καπνισμένο, μια στοίβα χαρτιά
και από την άλλη μεριά μια δακρυσμένη καρδια
η εξηγήσεις σε κασέτες και παντού πανικός
η ιστορία βρήκε τέλος πλέον ήταν νεκρός.

Eρωτα αγάπη μου όνειρο και εφιάλτη μου
δη πρόλαβα λίγο πριν το τέλος να σε δω.
Eρωτα αγάπη μου όνειρο και εφιάλτη μου
σε ψάχνω στις σταγόνες τις βροχής στον ουρανό.
Eρωτα αγάπη μου όνειρο και εφιάλτη μου
ένα μοναχα αντίκρισμα από τα ματια σου ζητω.
Eρωτα αγάπη μου όνειρο και εφιάλτη μου
ποτε μου δη σου είπα το ποσο σαγαπώ.

Θα 'με ψυχή που στα χερια σου θα κρατάς
στο δάκρυ, το χαμόγελο που αναζητάς
όταν από τι αγάπησες θα πονάς
θα 'με εκείνος που θα λέει κρατα μην τα παρατάς
ζωγράφισες, μια σκέψη δακρυσμένη
την άγγιξες και όταν έσβησε θλιμμένη
νόμιζες,πως ήταν τελική η πτώση
μα εγώ είμαι εκείνος που φτερά σου είχε δώσει
μ ΄ακουσες και τι θλίψη σου μοιράστηκες
ήμουνα εκεί κάθε φορα που με χρειάστηκες
και όταν, μελαγχολήσει η καρδια σου
ναι είμαι αυτός που θα πια τα δάκρυα σου
κοντα σου, ως την τελευταία στιγμή
φωνή σου,ως την τελευταία κραυγή
η νύχτα, ως το τελευταίο πρωί
και ο ήχος, ως την τελευταία σιωπή
κρατάμε,(κράταμε) για να σε κρατήσω
δάκρυσε,(δάκρυσε) ισα θα δακρύσω
γίνε η σπίθα, η σπίθα για να ζήσω
η άφησε με στο χαρτί να ξεψυχήσω
θα με, αν θέλεις η απάτη
η αυτή που ψάχνεις η αληθινοί αγάπη
εσύ γίνε φωτιά το τέλος ένας ήχος
γιατί εγώ είμαι απλά ένας σου στίχος

Είδαν τα ματια μου πολλά και τόσα θα δουν ακόμα
πήρα χρώμα,χειμώνα για να σου φτιάξω μια εικόνα
πάνε τα χρονια, που ζούσα αληθινά
τώρα οι νέοι προτιμούν πορνεία και ναρκωτικά
όλα θα πάνε καλά και όλα θα 'ρθούνε ωραία
άμα βλέπεις πίνα μες στο δάκρυ, ξεχάσαμε τα σπουδαία
τώρα, που οι χιονάτη κάνει βίζιτες
και οι εφτά νάνοι γίναν είδωλα γι 'ανήλικες
ο peter pan, έγινε βαποράκι
και οδυσσέας δεν ψάχνει πια την ιθάκη
η αλίκη απ' τα μανιτάρια πήγε στα αλλα
φίλιωσε με την σκόνη και έγινε μοντέλο - πουτάνα
a ρε μάνα , περίμενα και εγώ να πάρο δώρα
μα ο ai βασίλης έγινε sponsor τις coca - cola
είναι μπόρα ,περνα , μαθαίνεις την αλήθεια μου
εγώ γουστάρω να την κάνω ως τότε στα παραμυθια μου

Χειμώνα φέρνει ακόμα ο μάγος τις βροχής
όση μιλήσανε γι 'αυτον ας δουν την γη
άκου φωνάζει ο δήλος πολεμιστής
οράματα, οράματα στις πόλις την σιωπή(χ2)

Έιναι παράξενος ο κόσμος αυτός και έτσι σαλεύει
σου δίνη ευκαιρίες σου παίρνει και σε μπερδεύει
αλητεύει και άλλοτε κάνει την κυρια
μα από μπάτσος πρωταγωνιστής σε τούτη την ταινία
παρωδία ,γίνανε όλοι στην πόρνη πόλη
δράκος λαβωμένος όμως πρόσεχε δαγκώνει
φιδιζώνει λαιμούς, ερωτική συνήθεια
ενίωτε νεκρή,τόσα είναι και τα παραμυθια
βλέπεις τώρα, δεν θα ακουστεί ότι και αν πεις
φαντάσου καλά τα άρπαξε με βρήκε ο λιμπερτείς
στην εποχή, που τίποτα δεν εκτιμάνε
τα στρουμφάκια γίναν μπάτσοι και ανηλικους χτυπάνε
και αν γελάνε, είναι που χόρτασαν το δάκρυ
το ξέρουν βαθιά μέσα τους δεν τελειωσε η μάχη
είναι μπόρα περνα μαθαίνεις την αλήθεια μου
γουστάρω να την κάνω ως τότε στα παραμυθια μου

Χειμώνα φέρνει ακόμα ο μάγος τις βροχής
όση μιλήσανε γι 'αυτον ας δουν την γη
άκου φωνάζει ο δήλος πολεμιστής
οράματα, οράματα στις πόλις την σιωπή(χ2)

Δεν θυμάμαι πως είναι να αγαπάς
το χρώμα τον μάτιον σου έσβησα με μιας καρδια μου,ξέχασες να τραγουδάς
μα δεν βαριέσαι εγώ θυμάμαι μονο
πως μοναχοι βγάλαμε τον δρόμο και όχι μονο
παραμόνο πεισμώνω γι'αυτό το δάκρυ που κυλάει που και που δεν μετανιώνω
και θυμώνω, με τις σκέψεις μου
είναι πολλά τα όνειρα, μα είναι δεμένα
μοιάζουν σταματημένα τρένα
δεν θυμάμαι εσένα δεν θυμάμαι κανένα
μα θυμάμαι το χαμόγελο που πήγε στα χαμένα
άσε την περνα , με προστάζει ο οδηγός
μα ο πολεμιστής δείχνει απέραντο φως
μην με αφήσεις εδώ κάτω ρε με τις κουφάλες, θα πεθάνω
πάλι την πένα πιάνω και τα χάνω
δεν θυμάμαι,δεν θυμάμαι πως είναι να μιλάς για ευτυχία
και άμα θέλεις μείνε μείνε ρε σου λέω
στο σχολειό, τελευταίο θρανίο
με μια τσάντα στη βροχή και μες το κρύο
αντίο, μαδημένη μαργαρίτα για να δω αν μαγαπάς γρηγορη κτύποι
γρήγοροι κτύποι τις καρδιας μια εικόνα
μια μπάλα ξεχασμένη, μια ζωγραφιά να μιλάς
μια χαρακιά σε ένα δέντρο τα παιχνίδια τις χαράς
μια σκέψη ξεχασμένη,σε έχω κριμένη
μα δεν θυμάμαι πως είναι γελάς..
Ρε φιλε , την ψυχή τους την άδεια
μα θυμάμαι ρε johny να ικετεύεις στα σκοτάδια
δεν θυμάμαι το γέλιο δεν θυμάμαι το κλάμα
μα θυμάμαι ρε τάκη, την σύριγγα την άδεια
δεν θυμάμαι, το όνειρο το παιδικό
μα σε θυμάμαι ρε νίκο στην άσφαλτο νεκρό
δεν θυμάμαι την μέθη, δεν θυμάμαι την ζάλη
μα θυμάμαι ρε 'συ θείο ποιοί τράβηξαν την σκάνταλη
δεν θυμάμαι...
πάλι νιώθω ότι πετάμε...

Δεν θυμάμαι πως είναι να ζητάς να σ΄'αγαπάν
όμως θυμάμαι τα δάκρυα σαν αίμα να κυλάν
ρε δεν θυμάμαι πως μια καρδια φτάνει στο απόγειο
όμως  θυμάμαι ρε μάνο τι περάσαμε στο υπόγειο
δεν θυμάμαι πατέρα πως χτυπάει η καρδια
όμως  θυμάμαι, εκείνη τι ζεστη σου αγκαλιά
δεν θυμάμαι πως είναι να χαρίζεις στοργή
όμως  θυμάμαι το πιστόλι που σου πήρε τι ζωή
δεν θυμάμαι παλιές αγάπες περασμένες
θυμάμαι τις νύχτες εκείνες τις μεθυσμένες
ξεχνάω την εφηβεία, νιώθω γερνάω
με ματια κλειστά σου αρχίζω και αγαπάω
σε θυμάμαι ρε μάνα γι'αυτό που δακρύζεις
την κάνη σου λοιπόν σταματα να οπλίζεις
εμενα δεν θυμάμαι και όλα τα καλοκαιρια
χάθηκαν στους χειμώνες κάπου εκεί ψιλά στα αστερια

(Λόγος Απειλή)
Άκουσα πως μας θάβεις
πως ανάβεις φλόγα με δυο στίχους όμως τελικά το ράβεις
και είσαι φλώρος,τι να ακούσω από σένα
γάμησέ τα,κόψε τα ποτά να μη χαλάς τη σιλουέτα
Κουνώ το χέρι πάνω κάτω και ζαλίζεσαι
και εσύ το κουνάς όμως μόνο όταν μαλακίζεσαι
εθίζεσαι σ'αυτό και έχει αντίκτυπο σ'αυτό που βγάζεις έξω
αρκετά ως εδώ άλλο δε θα παίξω
με τη κλίκα που φοβάται να μη σκίσει τα καλσόν
και το βράδυ όταν κοιμούνται φοράνε κομπινεζόν
τη σεζόν αυτή και κάθε άλλη άλλοι χτυπάν το κύπελλο
και σεις διακοσμείτε το γήπεδό μας σα μπιμπελό
Ποιος είναι το θύμα και ποιος είναι ο Scarface;
έλα πουτάνα να τα πούμε επιτέλους face-to-face
το να με κράζεις με ατάκες με πλήρη μυστικισμό
το θεωρώ πια αδερφίστικο σε τέρμα κορεσμό
(Κριτής)
Άκουσα λόγια για σένα και δυστυχώς όχι καλά
μάζεψ'τη γλώσσα και απ'το καλάμι ξεκαβάλα
και αν δε ξέρεις με ποιους ανοίγεις κόντρες
μιλάς και λες πολλά μα εγώ θέλω μόνο απαντήσεις ντόμπρες
και αμά δεν έχεις μη κορδόνεσαι
σε τσαμπουκάδες να μη χώνεσαι γιατί έχω λόγο που σε πόνεσαι
και θα σε πονέσει αν έτσι συνεχίσεις
αφού μας βλέπεις ήρεμους γιατί θέλεις να μας συγχύσεις οπωσδήποτε;
Άσε μας να ζούμε τη βρωμιά μας
γιατί αυτή μας κάνει να διαφέρουμε από τη γενιά μας
που μας έκλεισε μέσα σε ρουτηνιασμένους ρυθμούς
(χαχα!)Μη γελάς είσαι και συ μέσα σ'αυτούς
άλλο ένα μικρόφωνο χωρίς ουσιώδη λόγο
που'κανε τις γούνες και τα χρυσά δόντια logo
μιλώ γιατί έχω λόγο
δεν ακούς γιατί έχεις πρόβλημα
η διαφορά μας;Εγώ δε θέλω ψυχολόγο
(Bouklas)
Δεν ακούω λέξη
ποιος θ'αντέξει;
Τι θέλεις εσύ;
Είμαστε εδώ οι πέντε και όχι τότε έξι
τα'χεις παίξει λάβε τη θέση πριν λάβεις τη δόση
πάσχεις από κατάθληψη ήχου,πάρε ladose να σε πορώσει
θα σε φιμώσει γιατί δεν έχεις νιώσει αυτό τον ήχο που έχουν νιώσει άλλοι τόσοι
που ξέρουνε να ακούν είναι πιστοί ακροατές
στο δίνω θες δε θες απ'τις καλές και απ'τις ανάποδες
ρούφα ανάποδες να γύρεις λίγο
ήρθε η ώρα επιτέλους να φας και λίγο ξύλο
κάτι που δεν κάνανε κάποιοι τόσα χρόνια
προσοχή βαράμε όπως του Ναβαρόνε τα κανόνια
μπαλόνια που μας τα'χεις κάνει
α,ρε αλάνι
μόνο για χρώμα μπλε είσαι και μετά πας στο λιμάνι
τι έχεις κάνει γι'αυτό ζάρωνε πάλι ρε γαμημένε
αφού την πληρώνουν άτομα που δε φταίνε
(Ραψωδός Φιλόλογος)
Παλιοπόρνη
ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να νομίζεις ότι είμαστε ίδιοι έστω και όμοιοι;
Δε το παίζω ντίβα
απλά δε θέλω επαφές μ'όσους εκπροσωπούν της βλακείας τη κολεκτίβα
πάρτε το χαμπάρι
και αφήστε τα μικρόφωνα ο κόσμος το'χει τούμπανο και σεις κρυφό καμάρι
κανείς δε σας γουστάρει ατάλαντοι του κερατά εσείς όμως εκεί σαν πεισματάρικο μουλάρι
όσο για μας
άστο μη ρωτάς
είμαστε βαρίδι στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς
και γουστάρω που είστε μαζεμένοι απέναντι όλοι οι γουάξ
γιατί όσο πιάνετε πάτε πάτι ανεβάζετε εμάς
συνεχίστε κατά πάνω μας να έρχεστε
και στις καλές μας να μας πετύχετε να εύχεστε
αλλιώς τη διαφορά του είναι και του φαίνεσθε
θα διαπιστώσετε λίαν συντόμως,τετέλεσθαι.